«А цешыцца і весяліцца трэба было таму, што гэты брат твой быў мёртвы і ажыў, прапаў і знайшоўся» (Лк 15, 32).
Гэтыя словы, змешчаныя ў канцы добра знаёмай прыпавесці пра блуднага сына, раскрываюць перад намі веліч Божай Міласэрнасці. У Евангеллі паводле Лукі імі завяршаецца тая глава, у якой Езус распавядае і іншыя дзве прыпавесці на гэтую тэму. Памятаеш эпізод пра авечку, якая заблукала? Каб знайсці яе, гаспадар пакідае 99 іншых авечак у пустыні (гл. Лк 15, 4–7). А ці памятаеш прыпавесць пра згубленую драхму і радасць жанчыны, якая, адшукаўшы манету, паклікала сябровак і суседак, каб падзяліцца з імі сваёю радасцю (гл. Лк 15, 8–9)?