«Адзін кніжнік, падышоў да Езуса і спытаўся ў Яго: Якая запаведзь першая з усіх? Езус адказаў: Першая такая: Слухай, Ізраэль, Пан Бог наш — Пан адзіны; любі Пана Бога твайго ўсім сэрцам тваім,і ўсёю душою тваёю, і ўсім розумам тваім, і ўсёй моцаю тваёй. Другая: Любі бліжняга твайго, як самога сябе. Няма іншай запаведзі, большай за гэтыя».

«Пасад Майсея занялі кніжнікі і фарысеі. Таму ўсё, што скажуць вам,  рабіце і захоўвайце, але не рабіце паводле ўчынкаў іхніх. Бо яны гавораць і не робяць. Таму што яны звязваюць цяжкія і непасільныя ношы і ўскладаюць на плечы людзей, а самі не хочуць і пальцам крануць іх. Усе ж учынкі свае робяць яны дзеля таго, каб паказацца людзям».

Спецыльяны папскі пасланец кардынал Юзаф Томко распавёў парталу Catholic.by аб сваіх уражаннях ад беларускай зямлі і Каталіцкага Касцёла ў нашай краіне, аб сустрэчы з прадстаўнікамі дзяржаўнай улады, аб асаблівасцях прапаведавання Добрай Навіны ў Беларусі. Прапануем інтэрв'ю ўвазе нашых наведвальнікаў.

З радасцю цэлебрую гэту эўхарыстычную літургію на вашай цудоўнай зямлі. Як ведаеце, папа Бэнэдыкт XVI накіраваў мяне сюды на 300-гадовы юбілей кансэкрацыі катэдральнага касцёла ў Мінску, які мы ўчора адзначалі. Святы Айцец такім чынам хацеў выказаць пашану не толькі вашаму святу, але і ўсёй вашай краіне.

9 кастрычніка 2010 г. у Мінску адбылася ўрачыстая літургія з нагоды 300-й гадавіны кансэкрацыі сённяшняй архікатэдры імя Найсвяцейшай Панны Марыі. Узначаліў святую Імшу, а таксама звярнуўся да прысутных з гаміліяй па-беларуску папскі легат кардынал Юзаф Томко.

Юзаф Томко, Легат Яго Святасці Бэнэдыкта XVI,
Вы прыбылі на ўрачыстасць 300-годдзя кансэкрацыі касцёла Імя Найсвяцейшай Панны Марыі, сённяшняй архікатэдры ў Мінску,
шаноўныя іерархі Хрыстовага Касцёла,
шаноўныя святары і законныя сёстры,
умілаваныя вернікі, якія сабраліся ў архікатэдры і каля радыёпрыёмнікаў, сардэчна ўсіх вас вітаю са шпіталя.

Здалёк я бачу мінскую даўнейшую і цяперашнюю архікатэдру. Бачу катэдру з часоў Слугі Божага Зыгмунта Лазінскага. Бачу тую, з якой Езусу Эўхарыстычнаму і Яго вернаму слузе, сказалі: «Ідзіце прэч! Няма тут для вас месца!»

Сёння мы сустракаемся ў гэтым месцы з гісторыяй, якая можа здавацца раманам. Трыста гадоў таму, у 1710 годзе, гэты касцёл быў асвячоны і, са стварэннем у 1798 годзе Мінскай дыяцэзіі, стаў катэдральным. За гэтыя тры стагоддзі святыня набыла багатую на падзеі гісторыю. Нягледзячы на тое, што дыяцэзія неаднаразова скасоўвалася і зноў адраджалася, касцёл працягваў існаваць і пасля Другой Сусветнай вайны — як сімвал надзеі, што ўзвышаўся сваімі дзвюма вежамі, хоць інтэр’ер быў цалкам разбураны. Нарэшце, у 1993 годзе катэдра была канчаткова вернута архідыяцэзіі. У 1997 годзе кардынал Эдмунд Шока разам з арцыбіскупам Мітрапалітам кардыналам Казімірам Свёнткам і арцыбіскупам Тадэвушам Кандрусевічам перад святой выявай Беззаганнай Маці Божай здзейсніў рэкансэкрацыю святыні з новым алтаром і арганам.