«У святых мы бачым перамогу любові над эгаізмам і смерцю, бачым, што наследаванне Хрыста вядзе да жыцця вечнага і дае сэнс цяперашняму, бо напаўняе яго любоўю і надзеяй», — з такімі словамі 1 лістапада перад малітвай «Анёл Панскі» звярнуўся да вернікаў, сабраных на плошчы св. Пятра, папа Бэнэдыкт XVI. Сваё разважанне Святы Айцец прысвяціў урачыстасці Усіх Святых, якую Касцёл адзначае сёння.

Па словах Пантыфіка, якія прыводзіць Ватыканскае радыё, гэтая ўрачыстасць «нам нагоду для разважання аб падвойным гарызонце чалавецтва, які мы сімвалічна выражаем словамі „зямля” і „неба”: зямля ўяўляе гістарычны шлях, неба — вечнасць, поўню жыцця ў Богу». Таксама гэтая ўрачыстасць дае нагоду паразважаць аб Касцёле ў яго падвойным вымярэнні: Касцёле, пілігрымуючым у часе, і Касцёле трыўмфуючым — нябесным Ерузалеме. Гэтыя два вымярэнні «злучаны рэальнасцю „супольнасці святых”: рэальнасцю, якая пачынаецца на зямлі і дасягае спаўнення ў Небе». У зямной рэальнасці, адзначыў Папа, Касцёл — гэта «пачатак таямніцы адзінства, якая злучае чалавецтва, таямніцы, цалкам сканцэнтраванай на Езусе Хрысце: Ён Той, хто ўвёў род чалавечы ў гэтую новую дынаміку, што вядзе да Бога і, у той жа час, да адзінства, міру».

«Святыя — каго такімі абвясціў Касцёл і тыя, якіх толькі ведае Бог і якіх сёння мы таксама ўшаноўваем, — актыўна жылі гэтай дынамікай, — працягваў Папа. — У кожным з іх, вельмі асабістым чынам, быў прысутны Хрыстус дзякуючы Яго Духу, што дзейнічае праз слова і сакрамэнты. Сапраўды, быццё ў адзінстве з Хрыстом, у Касцёле, не пазбаўляе асабовасці, але адкрывае яе, перамяняе сілай любові, дае ёй ужо тут, на зямлі, вечнае вымярэнне». Злучэнне з Хрыстом адкрывае нас таксама «на адзінства з усімі іншымі членамі Яго Містычнага Цела — Касцёла, камунію, дасканалую ў Небе, дзе няма ніякай ізаляцыі, канкурэнцыі і падзелаў».

У сённяшнім свеце, па словах Святога Айца, мы ўжо можам «пакаштаваць прыгажосць гэтага жыцця, поўнага адкрытасці на позірк любові Бога і братоў, станавіцца ўпэўненымі, што зможам дасягнуць Бога ў бліжнім і бліжняга ў Богу». У святых мы «бачым перамогу любові над эгаізмам і смерцю: бачым, што наследаванне Хрыста вядзе да жыцця, жыцця вечнага, і дае сэнс цяперашняму, кожнаму моманту, што мінае, бо напаўняе яго любоўю і надзеяй». Вера ў жыццё вечнае, падкрэсліў Пантыфік, дазваляе «па-сапраўднаму любіць гісторыю і сучаснасць, але без прывязанасці, у свабодзе пілігрыма, які любіць зямлю, таму што мае сэрца ў Небе».

(AG)