Catholic.by - All items tagged with Сусветны дзень моладзі

Фота

Аўдыё

Відэа

be ru pl en de

info@catholic.by

Гэта архіў старой версіі сайта. Новая версія знаходзіцца па адрасе catholic.by

Цэтлік [Сусветны дзень моладзі]

Прадстаўлена праграма візіту Папы ў Бразілію

2013-05-07 16:58:58

Праграма візіту Святога Айца ў Бразілію на Сусветны дзень моладзі была прадстаўлена 7 мая ў Апостальскай Сталіцы. У праграме прадугледжаны сустрэчы Папы з касцёльнымі і дзяржаўнымі ўладамі, з моладдзю, удзел у споведзі, наведванне хворых і зняволеных.

Папа на «Кампанію братэрства» ў Бразіліі: перамяняцца праз сяброўства з Хрыстом

2013-02-14 11:38:56

«Заахвочваю маладых бразільцаў, каб у Евангеллі Езуса шукалі сэнс жыцця», — з такімі словамі звяртаецца Святы Айцец Бэнэдыкт XVI у пасланні на «Кампанію братэрства», якая распачалася ў Бразіліі 13 лютага, з пачаткам Вялікага посту. Акцыя арганізуецца ў краіне ўжо ў 50-ы раз.

Пасланне Папы на Сусветны дзень моладзі: вы павінны быць больш укаранёнымі ў веры, чым пакаленне вашых бацькоў

2012-11-16 10:57:53

16 лістапада было апублікавана пасланне Святога Айца Бэнэдыкта XVI на Сусветны дзень моладзі, які пройдзе ў ліпені 2013 г. у бразільскім Рыа-дэ-Жанейра. Папа заклікаў моладзь рыхтавацца да форуму, разважаючы над яго асноўнай тэмай: «Ідзіце і навучайце ўсе народы».

Жыхары Мадрыда дзякуюць Пантыфіку за мінулагоднюю сустрэчу моладзі

2012-08-17 12:03:18

Кардынал Антоніа Марыя Руока Варэла скіраваў Святому Айцу Бэнэдыкту XVI тэлеграму ў першую гадавіну правядзення Сусветных дзён моладзі ў сталіцы Іспаніі. У ёй арцыбіскуп Мадрыдскі назваў моладзевы форум «вялікай падзеяй ласкі» і падзякаваў Пантыфіку за тое, што выбраў Мадрыд для правядзення «гэтай глабальнай сустрэчы».

Прамова Святога Айца падчас цырымоніі развітання (Аэрапорт «Барахас», 21 жніўня 2011 г.)

2011-08-24 12:56:39

Ваша Каралеўская Высокасць,
Паважаныя прадстаўнікі агульнанацыянальнай, рэгіянальнай і лакальнай улады
Эмінэнцыя, кардынал арцыбіскуп Мадрыда і старшыня Канферэнцыі Біскупаў Іспаніі,
Кардыналы і браты ў біскупстве,
Сябры,

Надышоў час развітання. Гэтыя дні, праведзеныя ў Мадрыдзе з такой вялікай колькасцю моладзі Іспаніі і ўсяго свету, застануцца глыбока ўпісанымі ў маю памяць і ў маё сэрца.

III катэхеза Мітрапаліта Кандрусевіча на XXVI Сусветны дзень моладзі

2011-08-18 10:55:52

Мадрыд, 19 жніўня 2011 г.

Сведкі Хрыста ў свеце

1. Сучасны свет, у тым ліку і краіны з антычнай хрысціянскай традыцыяй, знаходзяцца ў такім культурным кантэксце, які ўсё мацней і мацней вядзе да лаіцызацыі і маргіналізацыі Бога ў жыцці людзей і нават цэлых супольнасцяў і прапануе будаванне раю на зямлі без Бога. Аднак штодзённы вопыт нагадвае нам пра тое, што свет без Бога становіцца пеклам, ён характарызуецца эгаізмам, разбітымі сем’ямі, нянавісцю паміж асобнымі людзьмі і цэлымі народамі, недахопам любові, радасці і надзеі. З іншага ж боку, калі толькі людзі прымаюць прысутнасць Бога і жывуць паводле Яго закону, тады будуецца цывілізацыя любові, дзе шануецца годнасць кожнага чалавека і ўзрастае пачуццё супольнасці разам з усімі яе карысцямі. Аднак далёка не ўсе хрысціяне жывуць паводле гэтага прынцыпу — кажа папа Бэнэдыкт XVI (пар. Пасланне на XXVI Сусветны дзень моладзі, 3). Таму наш свет ізноў стаўся светам сапраўдных місій.

Сёння існуе вялікая патрэба новай евангелізацыі, як да гэтага заклікаў благаслаўлёны Ян Павел II, які між іншым і ўвёў гэты тэрмін, і працягвае заклікаць Бэнэдыкт XVI. Сусветныя духоўныя пустыні павінны быць засеяны словам Божым. Бо на самой справе, нягледзячы на працэс секулярызацыі, усё ж такі шмат людзей шукае Бога і сэнсу свайго жыцця. Каб іх знайсці ў мітусні сучаснага свету, які ў галаву вугла ставіць матэрыяльныя справы, імкненне да ўлады і прыемнасці гэтага жыцця, і дасягнуць збаўлення, патрэбна новае абвяшчэнне Евангелля.

А для гэтага неабходна падрыхтаваць духоўную глебу, каб зерне падала не на цвёрды грунт, скалістае месца і паміж церняў, але на добрую глебу і прынесла добры плён — трыццацікратны, шасцідзесяцікратны і стократны (пар. Мц 13, 1-9). Таму патрэбна культывацыя душ людскіх. Практыка паказвае, што з пустыні можна ўчыніць квітнеючы аазіс. Прыкладам можа быць амерыканскі Лас-Вегас — паўмільённы горад, які быў збудаваны ў пустыні Невада, больш вядомай нам як месца ядзерных даследаванняў ЗША. Напэўна, гэты горад не можа пахваліцца прыкладам маральнасці, бо на самой справе гэта адно велізарнае казіно, куды прагульваць грошы едуць людзі са ўсяго свету. Але гэта прыклад, што можна культываваць нават пустыню. Дарэчы, у Лас-Вегасе існуе таксама і каталіцкая дыяцэзія.

2. Кожны ахрышчаны пакліканы да спаўнення місіі новага абвяшчэння Евангелля. Пакліканне да евангелізацыі — гэта заданне не толькі для некаторых асобаў у Касцёле, як Папы, біскупаў, святароў, кансэкраваных асобаў, але мандат і ласка для ўсіх пахрышчаных. Нельга жыць верай у Хрыста без яе перадачы іншым, бо асабістая вера чалавека ўзмацняецца евангелізацыяй іншых, — як навучае Ян Павел II (пар. Redemptoris missio 2), падобна таму як перадача ведаў павялічвае кваліфікацыю прафесара, часамі нават змушаючы яго да гэтага.

Адзін студэнт, праходзячы каля дома, дзе жыў славуты прафесар, які напісаў шмат кніг, заўсёды бачыў яго чытаючым новыя навуковыя кнігі і часопісы. Пры гэтым ён думаў: ну што ж яшчэ можа такі знаны прафесар даведацца? І аднойчы спытаў яго пра гэта. Прафесар адказаў: «Я не хачу карміць сваіх студэнтаў падагрэтым учарашнім абедам, але хачу кожны дзень даваць ім свежую ежу, таму сам павінен вучыцца».

3. Калі заданне новай евангелізацыі з’яўляецца заданнем для ўсіх хрысціян, то яно найперш датычыць маладых. Іх энергія, бадзёрасць і імкненне да новых подзвігаў павінны быць накіраваны на справу новай евангелізацыі. Маладыя павінны стаць пратаганістамі новай эпохі місій у Касцёле ўжо XXI стагоддзя. Хрыстус іх кліча прысвяціць сваё жыццё сведчанню Яго любові ўсім людзям і асабліва сваім аднагодкам.

Евангелізаваць — азначае паказаць Хрыста іншым, паказаць нашымі словамі і нашым штодзённым жыццём. Таму мы пакліканы гаварыць пра нашу веру і сведчыць яе сваім чынамі. Мы пакліканы навярнуць сучасных нам людзей, паказваючы ім аблічча Хрыста, дзейнічаючы разам з Ім і паводле Ягонага слова, служачы свету і асабліва патрабуючым. Такім чынам маладыя, будучы соллю зямлі і святлом свету (пар. Мц 5, 13-14), могуць унесці свой уклад у прысутнасць хрысціянства ў сучасным свеце, а таксама стаць ферментам новага гуманізму і абвяшчальнікамі рэвалюцыі любові.

Аднойчы на судзе Божым перад Хрыстом стаў чалавек і сказаў: «Езу Хрысце, паглядзі, якія чыстыя мае рукі!» А Хрыстус яму адказаў: «Сапраўды чыстыя, але, на жаль, пустыя». Нашы рукі, сэрцы і душы павінны быць чыстымі і адначасова поўнымі добрых учынкаў і хрысціянскага сведчання.

Мы добра ведаем, чаму служыць соль. Яна захоўвае прадукты ад сапсавання і надае смак ежы. Маленькая шчапотка солі змяняе смак ежы.

Сучасны свет маральна загнівае. Яго трэба ратаваць ад сапсаванасці. Яму трэба нанава вярнуць смак хрысціянства. Таму яму трэба даць соль хрысціянства, а гэта перадусім заданне моладзі.

Святло свеціць у цемры. На жаль, у сучасным свеце неонаў вельмі шмат духоўнай цемры. Яе трэба асвятліць. Езус кажа, што лямпы ніхто не ставіць пад сталом, але на стале, каб свяціла. Таксама і хрысціянін павінен быць наверсе, гэта азначае павінен жыць праўдай хрысціянства ў паўсюдным жыцці, каб святлом свайго жыцця і захавання свяціць іншым.

4. Каб шчодра адказаць на гэтае місійнае пакліканне, маладыя павінны браць прыклад з Касцёла, які па сваёй прыродзе з’яўляецца місійным, а таксама наследаваць святых і мучанікаў. Заданнем Касцёла з’яўляецца абвяшчаць Евангелле ўсяму стварэнню і несці ў свет святло Хрыста. Так павінны паступаць усе хрысціяне. Яны павінны быць евангельскай закваскай і евангельскім вогнішчам.

Адна гісторыя распавядае пра маладога чалавека, які пажадаў стаць добрым кавалём. І сапраўды, ён вельмі хутка ім стаў. Ён навучыўся каваць вельмі прыгожыя рэчы і захацеў працаваць самастойна. Аднак у яго нічога не выйшла. Чаму? Бо ён, будучы добрым кавалём, не ведаў, як распаліць вогнішча, каб разагрэць метал да белага калення, без чаго, як вядома, з яго нічога нельга выкаваць.

Таксама і мы, будучы хрысціянамі, і можа нават вельмі добрымі, не маем права захаваць толькі для сябе дар веры. Ім трэба дзяліцца, а для гэтага вакол сябе трэба стварыць такую атмасферу, якая магла б спрыяць перадачы веры іншым людзям.

У часы пераследу, калі не было касцёлаў і святароў, хто абвяшчаў Добрую Навіну? Нашы бабулі і дзядулі на простай малітве, ружанцы, літаніях, Крыжовым шляху і г. д. Іх вера была моцная і сталая, і яны стараліся выкарыстаць кожную магчымасць, каб толькі маладое пакаленне ўмацоўвалася ў веры.

Колькі хрысціян было і ёсць жывым сведчаннем моцы веры, якая выражаецца ў любові! Гэтыя людзі з’яўляюцца будаўнічымі міру, змагарамі за справядлівасць, аніматарамі больш чалавечага і згоднага з Божым планам свету. Яны працуюць для дабра ўсіх. Любоў, якая выплывае з веры, вяла і далей вядзе іх да канкрэтнага сведчання словам і чынам. Хрыстус не з’яўляецца дарам толькі нам самім. Ён з’яўляецца самым каштоўным скарбам, якім нам трэба дзяліцца з іншымі. У наш час глабалізацыі трэба быць сведкамі надзеі. Перад труной памерлага Лазара Езус сказаў яго сястры Марце: «Калі паверыш, то ўбачыш славу Божую». Таксама і сучасны чалавек, калі паверыць, будзе жыць вераю і яе сведчыць, то стане інструментам, дзякуючы якому іншыя змогуць знайсці сэнс і радасць жыцця, якое нараджаецца са спаткання з Хрыстом, — падкрэслівае папа Бэнэдыкт XVI (пар. Пасланне на XXVI Сусветны дзень моладзі, 5).

Люстэрка не з’яўляецца крыніцай святла, але з яго дапамогай можна паслаць сонечнае святло туды, куды яно ніколі не даходзіць. Таксама і мы павінны быць Божымі люстэркамі і перадаваць святло Евангелля тым, якія яго не атрымалі. Няхай гэтая праўда стане сэнсам вашага жыцця. Амэн.

ІІ катэхеза Мітрапаліта Кандрусевіча на XXVI Сусветны дзень моладзі

2011-08-17 12:40:21

Мадрыд, 18 жніўня 2011 г.

Укаранёныя ў Хрысце

1. Моладзь паклікана будаваць сваё жыццё і жыццё грамадства. Яна павінна быць не індыферэнтнай, але актыўнай у гэтай справе. Нездарма благаслаўлёны Ян Павел II назваў моладзь надзеяй свету і Касцёла. Ад таго, якой будзе моладзь, залежыць наша будучыня.

Аднак постмадэрнісцкі свет, у якім мы жывём, вельмі часта выхоўвае маладых людзей без яснай і моцнай чалавечай і хрысціянскай тоеснасці. У выніку чаго яны застаюцца без хрысціянскіх каранёў, не ведаюць, адкуль прыходзяць і куды ідуць. Яны падобныя да чалавека, які на чыгуначным вакзале ў касе просіць білет на цягнік. Касірша пытаецца: «Куды?» — «Усё роўна». Яму зусім не важна, куды ехаць, абы толькі ехаць.

Таму відавочна паўстае пытанне: як такім людзям будаваць сваё жыццё ў сучасным кантэксце, пазначаным дыктатурай рэлятывізму і людзьмі, якія не ведаюць, як адрозніць дабро ад зла, праўду ад фальшу?

2. Выхад ёсць. Мы не пакінуты самі на сябе і на свае слабыя чалавечыя сілы. Езус Хрыстус заклікае нас будаваць нашае жыццё з Ім і на трывалым падмурку. Таму моладзь паклікана ўвайсці ў адносіны з Хрыстом. «Імкненне быць хрысціянінам не з’яўляецца вынікам этычнага выбару або нейкай вялікай ідэі, але вынікам спаткання з падзеяй, з Асобай, якая надае жыццю новую перспектыву і тым самым выразны накірунак» (DCE 1), — навучае папа Бэнэдыкт XVI. Быць хрысціянамі азначае быць прышчэпленымі да Хрыста як галінкі з вінаграднай лазой. «Без Мяне нічога не зможаце зрабіць» (Ян 15, 5), — кажа Езус.

3. Кім для нас, хрысціян, з’яўляецца Езус Хрыстус? Гістарычнай асобай, якая жыла 2000 гадоў таму? Магам, які тварыў цудоўныя справы? Добрым аратарам, якога любілі слухаць? Артыстам, які падабаўся гледачам? Палітычным лідэрам, за якім ішлі натоўпы, верачы, што Ён адбудуе былую палітычную і эканамічную моц Ізраіля? Калі толькі так, то гэтага замала.

Езус для нас — гэта перадусім Уцелаўлёны Бог, Эмануэль — Бог з намі. Дзякуючы цуду ўцелаўлення, Бог стаў блізкі нам. Хрыстус паказаў любоў Бога Айца, якая ўвайшла ў жыццё чалавека (пар. ККК 456-463). Дзякуючы сваёй міласэрнасці Езус дазваляе нам стаць Ягонымі сябрамі (пар. Ян 15, 14-15). «Хрыстус, новы Адам, у самім аб’яўленні таямніцы Айца і Яго любові поўнасцю паказвае чалавека самому чалавеку і адкрывае яму яго найвышэйшае пакліканне» (GS 22), — навучае Другі Ватыканскі Сабор. Таму Езус Хрыстус з’яўляецца адказам Бога на самыя вялікія аспірацыі чалавека і таму нам трэба Яго прыняць.

4. Прыняць Хрыста як корань і падмурак нашага жыцця азначае самым сур’ёзным чынам паставіцца да сакрамэнту хросту, у якім Хрыстус заключыў з намі саюз. Гэта не былы Савецкі Саюз, не аморфная Саюзная дзяржава Беларусі з Расіяй і нават не збудаваны на эканамічным прагматызме без духоўных каштоўнасцяў Еўрасаюз.

Саюз з Езусам — гэта духоўны саюз, у якім Езус заклікае нас жыць Ім ва ўсіх абставінах нашага жыцця і імкнуцца да святасці. Святасць — гэта поўня жыцця ў Хрысце. Таму, каб дасягнуць гэтай поўні, не трэба баяцца святасці. «Будзьце святымі новага тысячагоддзя», — заклікаў благаслаўлёны Ян Павел II моладзь падчас іх сусветнага форуму ў Рыме ў 2000 г. У сакрамэнце хросту мы ўключыліся ў Хрыста і таму павінны быць Ягонымі, павінны быць абагаўлёнымі. Ён для нас павінен быць самым дарагім.

Сын аднаго караля палюбіў дачку пекара і ажаніўся з ёю. Яны былі вельмі шчаслівымі. Калі памёр кароль, то прынц заняў яго месца. Усе міністры былі не задаволены тым, што яго жонка з простага люду і настойвалі, каб ён развёўся і ажаніўся з дачкой караля суседняй дзяржавы. Яны былі настолькі настойлівымі, што малады кароль сказаў сваёй жонцы, каб яна вярнулася дамоў да бацькоў. Пры гэтым ён сказаў ёй, што яна можа ўзяць з сабой самае дарагое, што толькі хоча. У той вечар яны апошні раз вячэралі. Жонка падлівала ўсё больш і больш віна каралю, і ён заснуў. Тады яна паклала яго ў палотнішча і занесла да бацькоўскага дому. Кароль, праснуўшыся раніцай, быў здзіўлены, чаму ён знаходзіцца ў доме булачніка. А жонка яму адказала: «Ты ж сказаў мне ўзяць самае дарагое. Ты мне самы дарагі. Я цябе і ўзяла».

А што самае дарагое для нас? Хрыстус, з якім мы злучыліся ў сакрамэнце хросту, ці нешта іншае?

Слова «хрысціянін» паходзіць ад слова «Хрыстус», а не «Хрыстус» ад «хрысціяніна». Таму хрысціянін павінен быць ім не толькі падчас малітвы, у касцёле на набажэнстве, на Сусветным дні моладзі і г. д., але паўсюль, каб сваім жыццём сведчыць сваё хрысціянства і гэтым самым несці Хрыста людзям, якія Яго яшчэ не пазналі або сумняваюцца ў веры. Калі мы будзем жыць паводле Евангелля, бараніць хрысціянскія каштоўнасці і іх несці ў штодзённае жыццё, то станем жывымі старонкамі Евангелля. Такім чынам будзем прымаць актыўны ўдзел у новай евангелізацыі.

Прыняць Хрыста азначае жыць паводле Яго Евангелля, што ў наш час становіцца ўсё больш і больш цяжкай справай з-за пашыраючыхся тэндэнцый маральнага рэлятывізму, які сцвярджае, што няма абсалютнай праўды і ўсё адносна. Не мы павінны змяняць Евангелле, але Евангелле павінна змяняць нас, калі мы хочам быць шчаслівымі ў гэтым жыцці і дасягнуць шчасця ў вечнасці.

Прыняць Хрыста азначае бараніць еднасць сям’і як самім Творцам устаноўленага адзінага і непарушнага саюзу мужчыны і жанчыны, з мэтай узаемнай дапамогі, працягу роду чалавечага і выхавання новага пакалення.

На жаль, у гэтай галіне шмат недахопаў. Інстытут сям’і, які з’яўляецца галоўнай клеткай кожнага грамадства, знаходзіцца ў вялікім крызісе. Пасля ХХ стагоддзяў хрысціянства людзі вяртаюцца да правіла Старога Запавету, калі Майсей дазволіў мужчыне пакінуць жонку. Але як казаў Езус, ён так учыніў, бо сэрцы габрэяў былі цвёрдымі. На грэчаскай мове гэта слова гучыць як склерозіс — не трэба перакладу — склероз, вельмі цяжкая хвароба. Сучасны свет хворы на духоўны склероз.

Прыняць Хрыста азначае жыць свабодай усыноўленых дзяцей Божых, а не свабодай ад Бога і Яго закону. Калі нехта думае, што, не захоўваючы Божага закону, ён становіцца свабодным, то трэба сказаць, што такі чалавек вельмі моцна памыляецца. Вядзе амаральны стыль жыцця і не можа ад яго адмовіцца, гэтым самым становячыся залежным ад яго. Пачынае піць у імя свабоды і становіцца алкаголікам, рабом алкагалізму. Прымае наркотыкі і становіцца іх нявольнікам, залежным ад іх, бо без іх не можа больш жыць. У Беларусі кожная пятая сям’я мае праблемы з наркаманіяй, а кожны трэці школьнік сярод сваіх сяброў мае нарказалежных, што ставіць яго ў вельмі небяспечную сітуацыю.

Прыняць Хрыста азначае не думаць, што дасягненні навукі і тэхналогіі здольны вырашыць усе праблемы, асабліва калі яны выкарыстоўваюцца не згодна з маральнымі прынцыпамі. Жыццё вельмі добра паказвае, што вырашэнне адных праблем вядзе да паўстання другіх.

Распашка цаліны, асушэнне палескіх балот, Чарнобыль, Фукусіма, мінскае метро 11 красавіка г.г., аварыя цеплахода «Булгарыя», калі на вельмі старым, шмат разоў спісаным і перагружаным судне 10 ліпеня г.г. на Волзе загінула больш за 100 чалавек, і ўсё з-за таго, што кампанія хацела больш зарабіць.

Вельмі часта ў сучасным свеце можна пачуць пра праблему перанасялення і ў сувязі з гэтым пра праблему голаду. Сапраўды, праблема голаду існуе, але не па прычыне таго, што зямля не можа пракарміць ужо каля 7 млрд. людзей, а па прычыне існуючай сацыяльнай несправядлівасці. Добрая па сваёй ідэі глабалізацыя, калі рэалізуецца без этычных прынцыпаў, вядзе да яшчэ большага падзелу паміж багатымі і беднымі, сведкамі чаго мы з’яўляемся.

Прапановы рэгуляваць прырост насельніцтва абортамі ці забаронай мець больш чым адно дзіця, як гэта ёсць у Кітаі, ужо прывялі да дэмаграфічнага крызісу, асабліва ў развітых краінах Еўропы. Але хтосьці павінен працаваць. І ў Еўропу, з яе багатай хрысціянскай традыцыяй і культурай, прыязжаюць людзі зусім іншага менталітэту, якія змяняюць воблік Старога кантынента.

Адсюль і з’яўляецца новая праблема паліткарэктнасці ў справах рэлігіі. У многіх краінах Еўрасаюзу ў школах забаронены ёлкі і стаенкі на Божае Нараджэнне, каб толькі не абразіць прадстаўнікоў іншых веравызнанняў. З гэтай самай прычыны англійская авіякампанія «British Airways» забараніла сцюардэсам публічна насіць знакі прыналежнасці да хрысціянства. Такім чынам, паўсюль бачна спіхванне рэлігіі на перыферыю жыцця, каб яна стала выключна прыватнай справай чалавека.

Эўтаназія. На самой справе гэта не дапамога цяжка хвораму чалавеку годна завяршыць жыццё. Яе падмурак эканамічны. Дэмаграфічны крызіс прывёў да таго, што з’яўляецца ўсё больш пенсіянераў і кожны павінен працаваць на ўтрыманне большай колькасці людзей. А хто хоча проста так аддаць свае грошы? Ніхто. Таму эўтаназія якраз і з’яўляецца яшчэ адным спосабам вырашыць гэтую эканамічную праблему.

Прыняць Хрыста таксама азначае на Яго навучанні будаваць сваё асабістае і грамадскае жыццё. А як ёсць на самой справе ў нас, у нашым асабістым і грамадскім жыцці? Ці мы заўсёды і найперш верым слову Божаму, Евангеллю і навучанню Касцёла? А можа, усё наадварот?

Колькі з нас зацікаўлены магіяй, варажбой, акультызмам, гараскопамі і г. д. Менавіта там мы стараемся адгадаць свой лёс і будучыню. Мы верым у Езуса Хрыста, але далёка не заўсёды Яго Евангелле з’яўляецца для нас настольнай кнігай і правадніком па жыцці. Мы давяраем тэлевядучым, розным Кашпіроўскім, а Богу? Ці сапраўды наша веру ўкаранёна ў Хрысце?

Нездарма папа Бэнэдыкт XVI у сваім Пасланні на XXVI Сусветны дзень моладзі ў Мадрыдзе піша, што дзякуючы веры мы з’яўляемся збудаванымі на Хрысце, падобна як збудаваны на скале дом. Быць збудаванымі на Хрысце азначае адказваць канкрэтна на Божы заклік, давяраць яму і рэалізаваць на практыцы Яго слова. Сам Езус навучаў сваіх апосталаў: чаму Мяне называеце Панам, а не чыніце таго, што Я вам кажу? А на прыкладзе пра будоўлю Ён дадаў, што кожны, хто прыходзіць да Яго, слухае Ягонага слова і выконвае яго, падобны да чалавека, які збудаваў дом на скале, так што нават паводак не збурыў яго, бо быў дабра збудаваны.

5. Каб наша вера была сапраўднай, нам трэба абсалютна даверыцца Хрысту. Успомнім евангельскую гісторыю пра буру на моры. Апосталы амаль што гінуць і дакараюць Езуса, кажучы, што Яго не турбуе іх лёс. А Ён ім адказвае: чаго вы баіцеся, чаму вы такой малой веры? Або іншая бура. Езус ідзе па вадзе. Апосталы думаюць, што гэта прывід і вельмі баяцца. Езус, аднак, кажа: «Не бойцеся, гэта Я». Пётр у адказ гаворыць: «Калі гэта ты, то скажы, каб я прыйшоў да Цябе па вадзе». Езус кажа: «Прыйдзі». І Пётр ідзе. Якая вялікая вера была ў яго! Вакол хвалі, а ён ідзе. Аднак у пэўны момант ён спалохаўся хваляў, засумняваўся і адразу пачаў тануць. Тады Езус схапіў яго за руку і спытаўся: чаму засумняваўся і чаму такой малой веры?

Гэты прыклад паказвае, на што здольная моцная вера і адвага будаваць жыццё на ёй. Таму для Касцёла знешнія пагрозы не ўяўляюцца такімі небяспечнымі, як унутраныя, менавіта сумненне і малая вера яго вернікаў.

Нездарма св. апостал Павел усклікае: «Калі Бог з намі, то хто супраць нас?»

Два сябры спаткаліся пасля многіх гадоў разлукі. Адзін быў багаты, другі бедны. Яны паабедалі. Потым бядняк заснуў. У той час багаты палажыў у кішэню ягонай вопраткі дарагі камень. Бядняк яго не заўважыў і працягваў жыць вельмі бедна. Праз некалькі год яны зноў спаткаліся. Багаты быў здзіўлены і спытаў сябра: «Ці ты не знайшоў дарагі камень у тваёй кішэні?»

Напэўна, не адзін з нас хацеў бы спаткацца з Хрыстом і не ведае, як. Езус сам нас навучае, як гэта ўчыніць. Успомнім сцэну на восьмы дзень пасля ўваскрасення, калі Ён сказаў апосталу Тамашу: «Укладзі свой палец у мае раны і не будзь больш няверуючым». Таксама і мы можам мець бачны кантакт з Езусам, у слядах Яго мукі і любові — гэта азначае ў сакрамэнтах, найперш у Эўхарыстыі, дзе Ён становіцца настолькі блізкім нам, што з’яўляецца хлебам жыцця вечнага, у сакрамэнце пакаяння, дзе аб’яўляе сваю міласэрнасць, і ў бедных і патрабуючых.

У сакрамэнце хросту мы атрымалі самы дарагі дар веры і з’ядналіся з Хрыстом. Гэта самы вялікі падарунак Бога, які адкрывае нам дарогу да вечнасці. Але ці бачым мы яго? Ці знаходзім у гомане сучаснага свету? Ці з дня на дзень усё больш укараняемся ў Хрысце?

Дадзім адказ сёння, бо заўтра ўжо можа быць позна. Амэн.

І катэхеза Мітрапаліта Кандрусевіча на XXVI Сусветны дзень моладзі

2011-08-16 12:06:30

Бэнэдыкт XVI сустрэнецца з найстарэйшай у свеце законніцай

2011-07-12 10:58:22

Святы Айцец Бэнэдыкт XVI сустрэнецца з найстарэйшай у свеце законнай сястрой. Сястра Тэрэзіта мае 103 гады. 84 з іх жыве ў манастыры непадалёк ад Гвадалахары ў Іспаніі і толькі дзеля сустрэчы з Пантыфікам пакіне яго сцены.

Удзельнікі сустрэчы моладзі ў Мадрыдзе змогуць паспавядацца ў Cвятога Айца

2011-07-07 10:18:27

З новай ініцыятывай у дачыненні да Сусветнага дня моладзі ў Мадрыдзе выступіў Святы Айцец Бэнэдыкт XVI. На працягу гадзіны Пантыфік будзе спавядаць жадаючых.

Бэнэдыкт XVI атрымаў экзэмпляр катэхізіса для моладзі

2011-04-13 13:35:04

На заканчэнне агульнай аўдыенцыі 13 красавіка 2011 г. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI атрымаў экзэмпляр катэхізіса для моладзі «YouCat», падрыхтаванага да Сусветнага дня моладзі, які адбудзецца ў Мадрыдзе. Прэзентацыя катэхізіса, які выйдзе на шасці мовах, прайшла ў прэс-службе Апостальскай Сталіцы.

Бэнэдыкт XVI атрымаў ранец удзельніка Сусветнага дня моладзі

2011-02-15 13:37:38

Святы Айцец Бэнэдыкт XVI як першы ўдзельнік Сусветнага дня моладзі, што адбудзецца ў Мадрыдзе (Іспанія) 16–21 жніўня 2011 г., атрымаў ранец, які змяшчае пакет пілігрыма. 14 лютага ў Ватыкане ранец уручыў Пантыфіку арцыбіскуп Мадрыда кардынал Антоніо Варэла.

Праграма мерапрыемстваў СДМ у Мадрыдзе з Бэнэдыктам XVI

2011-01-26 10:06:09

Арганізатары Сусветнага дня моладзі ў Мадрыдзе паінфармавалі, што з 18 па 21 жніўня 2011 г. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI прыме ўдзел у дадзенай сустрэчы. Гэта будзе ўжо трэцяе падарожжа Пантыфіка ў Іспанію.

Усяго 13 матэрыялаў адзначана цэтлікам Сусветны дзень моладзі.

<< Start < Previous 1 Next > End >>
Page 1 Of 1

Пры выкарыстанні матэрыялаў сайта спасылка на Catholic.By абавязкова.

Апошнія абнаўленні

11.07 12:38	Пяць юнакоў залічаны на першы курс Духоўнай семінарыі ў Пінску
11.07 10:21	Дублін: былы футбаліст «Манчэсцер Юнайтэд» стаў святаром
10.07 14:12	Рэпартаж з Дубка — самай лясной капліцы ў Беларусі
10.07 11:39	Капліцу Маці Божай Фацімскай асвяцілі ў шпіталі ў Бараўлянах
10.07 09:59	Ты католік з Чэрыкава? Адгукніся!
08.07 20:48	Урачыстасці Маці Божай прайшлі ў санктуарыі ў Тракелях
08.07 14:26	Біскуп Антоні Дзям’янка асвяціў касцёл у Гарадцы (+фота)
07.07 15:18	Біскуп Антоні Дзям'янка сустрэўся з удзельнікамі рэкалекцый у пінскай семінарыі
07.07 14:28	Католікі Салігорка паедуць у Чэнстахову ...на ровары
07.07 12:29	Гамілія на ХІV Звычайную нядзелю, Год А (9 ліпеня)



© 2003-2024 Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі	Кантакты