Дарагія браты і сёстры! Сёння ў Евангеллі Езус не толькі робіць маральныя павучанні, не толькі выкладае правілы тагачаснага этыкету, як сябе весці за сталом, калі цябе запрасілі на пасілак. Тэма сённяшняга Евангелля значна шырэйшая і ахоплівае ўсё нашае жыццё, стыль нашых паводзінаў і адносінаў да іншага чалавека. Справы гэтыя актуальныя і зараз.

Езус хоча, каб мы зразумелі, што ў Яго грамадстве больш не дзейнічаюць тыя ці іншыя парадкі чалавечага грамадства. Правілы тут ужо вылучаюцца не цвёрдым спаборніцтвам, не самай неўтаймаванай канкурэнцыяй, а ўзаемным служэннем.

Дарагія браты і сёстры! Хачу сканцэнтраваць нашу ўвагу на апошніх радках сённяшняга Евангелля: «апошнія, якія стануць першымі, і першыя, якія стануць апошнімі».

Жыць, як жыў Езус – значыць зразумець і прыняць карысць ад пакутаў і выпрабаванняў быццам з Божай «педагогікі». Перажыць так, як іх перажываў Езус – з душой дзіцяці і як дапамогу, таму што Бог зможа ўсё ператварыць у наша дабро, каб мы пастаянна раслі і сталі сапраўднымі хрысціянамі.

Божая Маці заўсёды з намі салідарная. І ўвайшоўшы ў радасць Божага Валадарства, Яна не перастае быць разам з намі на зямлі. Праз таямніцу Унебаўзяцця Марыя вучыць нас вернасці і пакоры, што ў сваю чаргу вядзе да вечнай радасці.

Дарагія браты і сёстры! Давайце паразважаем над тым, што нам сёння хоча сказаць Езус у Евангеллі. І што азначаюць словы Збавіцеля адносна скарбу і сэрца.

Дарагія браты і сёстры! Сёння Езус заклікае нас, каб мы ўпарадкавалі свае прагненні. Каб сваю ўвагу мы канцэнтравалі не толькі на дабротах матэрыяльных, але памяталі і пра вечныя даброты, каб быць багатым перад Богам. Таму сёння ў Евангеллі чуем даволі вострыя словы, якія датычаць кожнага з нас: Глядзіце, сцеражыцеся ўсялякай прагнасці.

Дарагія браты і сёстры! Напэўна, ёсць такія моманты ў жыцці кожнага, магчыма, больш гэта ў перыяд маладосці, калі ў нас з’яўляецца шмат розных мараў, планаванняў будучыні. І гэта нармальна. Хто ж з нас не марыць?

Дарагія браты і сёстры! Памятаю, калі я вучыўся ў школе, мяне ўразілі словы са стэнда ў адным з класаў. Дакладна зараз не прыпомню, быў гэта кабінет біялогіі ці хіміі. Словы былі наступныя: «А ты какой оставил в жизни след, ведь без следа и человека нет?»

Дарагія браты і сёстры! Шчыра вітаю вас, якія сабраліся тут у гэтай святыні, каб духоўна падрыхтавацца да падзеі, якую неўзабаве будзем перажываць. У хуткім часе мы з вамі  будзем  сустракаць рэліквіі св. Тэрэзы ад Дзіцятка Езус, кармеліткі босай. Разам з вамі я таксама хачу на працягу гэтага трыдуума паразважаць на тэму святасці, наблізіць да вас асобу св. Тэрэзы ад Дзіцятка Езус, а таксама пераказаць чарговы раз яе заклік да сучаснага чалавека, яе малую дарогу шчырага, простага даверу Богу.

Евангелле можа абвяшчаць не толькі святар з амбоны, заданне абвяшчэння Евангелля належыць кожнаму ахрышчанаму чалавеку. Бо праз сакрамэнт Хросту, кожны ўдзельнічае ў паўсюдным святарстве Езуса Хрыста. Таму кожны з нас пакліканы выконваць апостальскую місію абвяшчэння Добрай Навіны.

Дарагія браты і сёстры! Слухаючы Божае cлова, нельга было не заўважыць, што апошнія радкі сённяшняга Евангелля маюць даволі суровы змест. Дазволю сабе яшчэ раз іх прыгадаць: «Ніводзін, хто паклаў руку сваю на плуг і азіраецца назад, не надаецца да  Валадарства Божага». Гэта нялёгкія словы! Яны як бы ставяць высокую планку для тых, хто хоча наследаваць Хрыста. Хтосьці можа нават сказаць, што падобныя словы маларэальныя, а нават пазбаўленыя сэнсу. Каб у гэтым разабрацца, прапаную разам паразважаць над сённяшнім Божым словам.

Дарагія браты і сёстры! Гэтае пытанне, якое мы з вамі пачулі сёння ў Евангеллі, Хрыстус паўтарае больш-менш дзве тысячы гадоў. Паўтарае яго няспынна, звяртаючыся як да кожнага чалавека індывідуальна, так і да ўсяго Касцёла: КІМ ВЫ ЛІЧЫЦЕ МЯНЕ?

Дарагія браты і сёстры! Напэўна, многія з нас задумваліся над сваім жыццём і, калі параўноўвалі яго з жыццём некаторых святых, на сэрцы рабілася вельмі сумна. Наколькі мы яшчэ далёкія ад тых узнёслых ідэалаў, пра якія напісана ў жыццярысах некаторых святых. І калі мы так разважаем, то ў нашым сэрцы могуць узнікнуць такія або падобныя пытанні: ці любіць Бог мяне, такога недасканалага? Ці імкнуся я да святасці? Якая павінна быць святасць у маім жыцці?