Дарагія браты і сёстры! Апошнія радкі сённяшняга Евангелля прымушаюць нас яшчэ раз прыгледзецца і задумацца над уласным жыццём, учынкамі, паставай перад нашымі бліжнімі. “Хто ўзвышае сябе, прыніжаны будзе, а хто прыніжае сябе, узвысіцца”. Як нам разумець гэтыя словы? Што значыць прыніжаць сябе і што значыць сябе ўзвышаць?

Дарагія браты і сёстры! У старажытным Ізраэлі вельмі клапаціліся аб удовах, а таксама сіротах, гэта можна заўважыць, чытаючы Стары Запавет, напрыклад Пяцікніжжа Майсея. Жанчына, якая заставалася без мужа, удава, патрабавала асаблівай апекі ад іншых людзей, асабліва ад магутных і ўплывовых гэтага свету, бо сама ў многіх справах не давала рады. Магчыма, таму ў сённяшнім урыўку Евангелля Езус менавіта ўдаву ставіць у цэнтр сваёй прыпавесці. Давайце паразважаем, чаму.

Маліцца — значыць глядзець на свет Божымі вачыма і асвойваць Божыя жаданні. Слуханне Божага слова сапраўды ўводзіць нас у Божыя думкі, фарміруе ў нас Божы спосаб мыслення і адчування. Калі мы молімся, карыстаючыся Святым Пісаннем, мы не думаем пра нашы жаданні і мары перад Богам, мы становімся «рэалістамі», бачым рэчы так, якія яны ёсць у сапраўднасці і як іх бачыць Пан.

Дарагія браты і сёстры! Удзячнасць у нашым жыцці сведчыць не толькі аб тым, што мы людзі ветлівыя і культурныя. Быць удзячным — гэта ўменне ўсвядоміць дабро, якое я атрымліваю ад іншай асобы? і ў сувязі з гэтым узнікае мая канкрэтная пастава адносна гэтай асобы. І гэта будзе менавіта пастава ўдзячнасці. Свядомасць дабра, якое я атрымліваю ў сваім жыцці. Ці здольныя мы быць удзячнымі?

У Святым Пісанні вера ў Бога звязваецца з лячэннем чалавека. Вера і выздараўленне непадзельныя. Нас цікавіць пытанне: якім чынам чалавек прыходзіць да выздараўлення верай і які гэта від выздараўлення?

Дарагія браты і сёстры! Уважліва слухаючы або самастойна чытаючы Святое Пісанне, а менавіта Евангелле, можна звярнуць увагу, што Езус неаднаразова крытыкуе апосталаў за недахоп веры ў іх жыцці. Памятаем хоць бы той момант, калі Езус крочыць па вадзе і загадвае Пятру да Яго падысці. Што адбываецца? Пётр пачынае тануць, на што Езус працягвае яму сваю руку і кажа: «Чаму ты засумняваўся, чалавек малой веры?»

У веры павінна прысутнічаць наша гатоўнасць пакінуць Богу неабмежаваную прастору для Яго свабоднага рашэння. Мы зробім усё, што нас чакае, але гэта не павінна ніякім чынам абумоўліваць Божае дзеянне. Вера – гэта ўпэўненасць у тым, што Бог мае свае спосабы, час і сілу для таго, каб умяшацца, без таго, каб мы гэта загадзя ведалі.

Дарагія браты і сёстры! У Евангеллі мы сёння пачулі прыпавесць пра багача і жабрака Лазара. Людзі двух абсалютна розных, а нават супрацьлеглых, сацыяльных статусаў. Адзін з іх багач, другі – жабрак. Не ведаем усіх абставінаў, якія паўплывывалі на жыццё гэтых людзей: ці багач сумленна зарабіў сваё багацце, а таксама ці жабрак па імені Лазар па сваёй віне перажыў сацыяльную дэградацыю, што ўрэшце прывяло яго да трагедыі галечы.

Вечнае пакаранне багатых не неабходна, калі яны навернуцца і стануць лепшымі. Тут падкрэсліваецца менавіта «любоў да грошай», а не валоданне грашыма. Багаты чалавек з прыпавесці сваю схільнасць, якую павінен быў праяўляць да Бога, праяўляў да грошай, значыць да мамоны.

Дарагія браты і сёстры! Чарговай лекцыяй, якую сёння да нашых сэрцаў скіроўвае Езус Хрыстус у Божым слове, з’яўляецца Яго навучанне аб вернасці і адказнасці. Гаворка ідзе пра выбар кожнага з нас, выбар адпаведных вартасцяў, на якіх я хачу і магу добра пабудаваць сваё жыццё. Не толькі запланаваць, але і рэалізаваць усё запланаванае.

Грошы не могуць быць перашкодай у служэнні Богу, або такой спакусай, каб мы сталі іх вернымі слугамі! Грошы павінны служыць толькі для таго, каб мы іх падзялілі з сябрамі, каб мы былі салідарныя і ўзаемна дапамагалі адзін аднаму.

Бог хоча не знішчаць, а прабачаць. Ён не хоча перамагаць тым, што будзе выганяць ворагаў, а тым, што пакіне іх жыць — бо Божая моц не служыць сваёй выгадзе ці эгаістычным мэтам.

Святы Тамаш з Аквіна калісьці сказаў: «Хрыстус, церпячы пакуты, а таксама паміраючы на крыжы, заплаціў доўг Адама, вярнуў доўг грэшнага роду людскога больш, чым было гэта патрэбна».

Дарагія браты і сёстры! Пачуўшы сённяшняе Евангелле, можам сабе ўявіць, які моцны рэзананс выклікалі словы Езуса, калі Ён звярнуўся да вялікага натоўпу, што крочыў за Ім. Нават з гэтага і распачынаецца сённяшняе Евангелле: “Шмат людзей ішло за Езусам”. І гэта зразумела, бо столькі цудаў, столькі аздараўленняў Езус здзейсніў за гэты час, што проста не мог не быць папулярным сярод людзей. Чуткі пра Яго вельмі хутка разнесліся па-за межы Назарэта.

Езус нам паказвае, якім чынам трэба выконваць Божую волю, як стаць сапраўднымі людзьмі. Бо Езус заўсёды прымаў правільныя рашэнні.