Сёння Езус Хрыстус звяртаецца да нас, каб мы наблізіліся да Яго, зрабілі крок Яму насустрач і адкрылі свае сэрцы, каб мы даверылі Яму ўсе нашыя штодзённыя клопаты.
Сёння ў літургіі слова Езус кажа сваім Апосталам: «Хто любіць бацьку ці маці больш, чым Мяне, не варты Мяне. І хто любіць сына ці дачку больш, чым Мяне, не варты Мяне. I хто не бярэ крыжа свайго і не ідзе за Мною, той не варты Мяне». У гэтых словах гучыць канкрэтнае пытанне: ці вартыя мы Хрыста? Каго ці што мы любім у жыцці больш?
Хрыстус прыняў пакуты, ганенні і смерць, пасля чаго ўваскрос. Гісторыя Касцёла таксама адбываецца на фоне нязгодаў, пераследу і цярпення. Гэта шлях да перамогі і хвалы. Мы ў сваім жыцці часта зведваем выпрабаванні з прычыны нашай веры. Хрыстус заклікае нас трываць. Ён умацоўвае нас сваім прыкладам, сваёй ахвярай і сваёй ласкай.
У слове Божым пачуем сёння, як Езус паклікаў дванаццаць вучняў і даў ім святарскую ўладу. Але паколькі і сёння «жніво вялікае, ды работнікаў мала», Хрыстус звяртаецца таксама да нас: «Маліце Гаспадара жніва, каб выслаў работнікаў на жніво сваё…»
Урачыстая літургія сённяшняга дня раскрывае нам таямніцу Бога, у Тройцы святой Адзінага. Глыбіню Найсвяцейшай Тройцы мы не здольныя цалкам спазнаць і зразумець, таму прымаем з верай праўду аб тым, што ўсемагутны Бог-Айцец, Езус Хрыстус і Святы Дух — гэта тры Асобы Бога, але Бог – Адзіны.
Сёння ўрачыстасць Спаслання Духа Святога — свята ўмацавання Касцёла і еднасці ўсіх ахрышчаных. З’яднаныя Духам Святым, мы праслаўляем Бога за справу збаўлення і дзякуем за Касцёл, які, напоўнены Духам Святым, вядзе нас да паўнаты любові і праўды. Просім Бога, каб ачысціў нашыя сэрцы агнём Духа Святога і ўчыніў нас сваёй святыняй, каб мы былі знакам еднасці ўсяго свету.
Велікодны час у жыцці хрысціяніна — гэта асаблівы перыяд, у якім падкрэсліваецца трывалая радасць. Мы ўжо пачулі найважнейшую вестку — Хрыстус Уваскрос! Сёння, складаючы на алтары Пана тое, з чым мы прыходзім, што турбуе нашыя сэрцы, што выклікае слёзы смутку і радасці, прагнем маліць Бога, каб Ён перамяніў нашае нутро, каб перамог наш страх, каб адарыў нас сапраўднай мудрасцю.
Апосталы маліліся, каб людзі ў Самарыі прынялі Духа Святога для ўмацавання вернікаў у Хрысце. Таксама і ўсе мы чакаем прыйсця Новага Суцяшальніка, якім з'яўляецца Святы Дух. Ён праз свае дары аднаўляе супольнасць Касцёла і дапамагае сведчыць аб Уваскрослым Хрысце ў сучасным свеце.
Вельмі часта мы не разумеем, што значыць для нас сапраўднае жыццё. Мы баімся яго і не жывём сваімі думкамі, пачуццямі, жаданнямі. Няхай гэта святочная нядзеля напоўніць нас надзеяй на шчасце будучага жыцця.
Літургія гэтай нядзелі — нядзелі Добрага Пастыра — паказвае нам, якім павінен быць сапраўдны пастыр, які клапоціцца пра даручаны яму статак авечак. Іншымі словамі, як святары, наследуючы прыклад Езуса Хрыста, павінны рэалізоўваць сваё пакліканне і адказна ставіцца да вернікаў, каб мець моцнае духоўнае адзінства ў Хрысце.
Вера ва ўваскрасенне Хрыста абапіраецца на асабістай сустрэчы з Ім. Сёння ў Евангеллі мы пачуем пра сустрэчу Езуса і двух вучняў, якія ішлі ў Эмаўс. Іх сэрцы палаюць, калі Ён тлумачыць ім Пісанне. Калі нашае сэрца не запалае ад сустрэчы з Уваскрослым, хрысціянства будзе для нас толькі навязанай сістэмай абмежаванняў.
II Велікодная нядзеля — свята Божай міласэрнасці. Урачыстая літургія ённяшняга дня нагадвае нам аб тым, што Езус Хрыстус сапраўды ўваскрос і Яго міласэрнасць трывае навекі.
Вучні прыходзяць да магілы і бачаць адсунуты камень. Колькі бывае ў жыцці сітуацый, калі Бог пачынае дзейнічаць, а мы не разумеем, што адбываецца. У такія хвіліны мы павінны даверыцца Хрысту і дазволіць Яму дзейнічаць у нашым жыцці.
Падчас цэлебрацыі кожнай Эўхарыстыі ўзгадваюцца збаўчыя дзеянні Хрыста, Яго смерць і ўваскрасенне, таму падчас святой Камуніі з’яднаемся з церпячым Хрыстом у ахвяры любові.
З Евангелля паводле Яна мы пачуем, як Езус уваскрасіў свайго сябра Лазара пасля чатырох дзён знаходжання ў магіле. Для Бога няма нічога немагчымага. Калі мы паверым з надзеяй ва ўсемагутнасць Хрыста і ў нашым жыцці, тады яшчэ больш дасягнём духоўнай дасканаласці.