Што значыць “уваскрэснуць”? Хіба мы не зможам адказаць на гэта адназначна і ўпэўнена, бо не мелі ўваскрасення яшчэ, але праз Езуса, праз Яго прыклад, маем надзею.

Любоў, аказаная Богам, патрабуе ўзаемнасці. Яе выразам можа быць з нашага боку малітва і велікапосныя абмежаванні. Такім чынам мы запрошаны Езусам Хрыстом у пустыню, пустыню нашага жыцця, нашага сэрца, нашай штодзённасці.

Мы, хрысціяне, павінны быць адчувальнымі да праказы сучаснага свету, ісці за дабром і адкінуць тое зло, якое паралізуе нашыя сэрцы, сем’і і грамадства, у якім мы жывем.

Бог заўсёды прыходзіць, каб лячыць нашыя зламаныя сэрцы. Хрыстус, як кажа Евангелле, аздараўляў многіх, якія цярпелі на розныя хваробы, і выгнаў многіх злых духаў, таму мы сёння без сумнення можам ісці да Яго са сваімі праблемамі, цяжкасцямі, клопатамі нашага штодзённага жыцця.

Бог аздараўляе кожнага з нас, адкідваючы ўсе дрэнныя справы. Як убачым у першым чытанні, несапраўдныя прарокі адкінутыя Богам, тыя, хто кажа няпраўду. Пан вучыць нас праз гэта шчырасці і сапраўднай веры.

Касцёл, выконваючы Божую волю, заклікае да навяртання і напаўнення надзеяй на тое, што Бог клапоціцца аб людзях, любіць кожнага, усіх жадае адарыць збаўленнем. У Касцёле ў нашай краіне мы перажываем Год навяртання. У гэты час мы павінны вярнуцца да крыніцы – значыць да Божай ласкі.

Кожны з нас з'яўляецца дзіцём Божым і пакліканы выконваць учынкі любові ў сваім хрысціянскім жыцці. Эўхарыстычная Ахвяра, у якой мы ўдзельнічаем, рыхтуе нашыя сэрцы, каб выконваць волю Бога ў штодзённым жыцці, і перш за ўсё ачышчае нашы намеры і прагненні, якія не зыходзяць ад Божага плану.

Хрыстус прымае сваю місію і становіцца на шлях прапаведвання пасля хросту. Па-першае, паказваючы людзям сапраўднасць сваёй прыналежнасці да Бога, якую Бог-Айцец адкрывае праз Духа Святога. Па-другое, Езус дае для людзей прыклад ачышчэння і далучэння да збаўчага шляху.

Божая Мудрасць, якую паказвае Стары Запавет, з’явілася сярод людзей у Езусе Хрысце. Ён, народжаны перад усімі вякамі, аб’явіўся свету праз сваё прыйсце ва Уцелаўленні. У святле гэтай уцелаўлёнай Мудрасці чалавек можа распазнаць сваё пакліканне, прызначэнне і сэнс жыцця.

Сям’я для кожнага чалавека вельмі важная і каштоўная. Прыкладам для нас з’яўляецца Сям'я з Назарэту, дзе ўзрастаў Езус, адчуваючы апеку і любоў Маці і адказнасць святога Юзафа.

Хрыстус, нашае жыццё, з’явіўся свету. Як і раней, Яго прыйсця чакалі і чакаем штогод. Гэты час можа быць для нас сапраўдным аднаўленнем і ўзбагачэннем, калі паспрабуем яго такім зрабіць.

Сабраныя ў супольнасці чакаючых нараджэння Збаўцы, праз Эўхарыстыю мы становімся ўдзельнікамі Божых абяцанняў; асаблівага благаслаўлення і духоўных дабротаў, абяцаных Давіду і споўненых у Хрысце.

Сённяшняму чалавеку не хапае радасці. Шукае яе ў багацці, забаве, выкарыстанні жыцця, але  гэта толькі ўяўленне радасці. Сапраўдную радасць можа даць толькі Бог. Тут, у Эўхарыстыі, мы сустракаемся з Ім, Ён прыходзіць да нас, дае нам сваю радасць.

У другую нядзелю Адвэнту асаблівым чынам хацелася б прыпомніць, як людзі чакалі Збаўцу. У гэтым нам дапаможа Евангелле, дзе пабачым Яна Хрысціцеля і пачуем ягоныя словы, скіраваныя да людзей таго часу і да нас таксама.

Сёння мы распачынаем перыяд Адвэнту, які з’яўляецца часам чакання і падрыхтоўкі да прыйсця Хрыста. Праз некалькі тыдняў мы будзем урачыста адзначаць памяць Яго першага прыйсця на зямлю, а нашы сэрцы і думкі будуць напоўнены чаканнем Яго паўторнага прыйсця ў хвале.