У маладзечанскай парафіі Св. Казіміра 13 мая 2012 г. адбылася ўрачыстасць Першай святой Камуніі. Да сакрамэнту прыступілі 36 дзяцей. Для парафіі гэты дзень быў незвычайны яшчэ і таму, што ўрачыстасць адбывалася ў новым будынку касцёла.

Пакуль што парафіяне моляцца ў капліцы, бо будаўніцтва новага касцёла яшчэ не завершана. Аднак калі паўстала пытанне, дзе праводзіць сёлетнюю ўрачыстасць, рашэнне было адназначным — у новым касцёле. Не важна, што ён халодны і змрочны, затое гэта свая святыня.

Будаўніцтва святыні распачалося ў 2005, калі тут працаваў а. Тадэвуш Кавальскі OFM Cap, і працягваецца да сённяшняга дня. Узводзіцца яна на ахвяраваныя вернікамі сродкі. Святыня будзе насіць тытул св. айца Піа з Пьетрэльчыны, а пры ёй плануецца таксама ўзвесці кляштар братоў меншых капуцынаў.

Сёлетняя ўрачыстасць Першай святой Камуніі пачалася каля капліцы. Пасля таго, як пробашч а. Арыюш Малыска OFM Cap прывітаў дзяцей, бацькі ўдзялілі ім сваё благаслаўленне, і ўсе разам у працэсіі са спевам пад бубны і гітары ўвайшлі ў касцёл. Будынак касцёла, яшчэ вельмі суровы, цёмны і халодны, у гэты дзень ззяў бляскам гарачых, радасных і засяроджаных на малітве дзіцячых сэрцаў, у якія ўпершыню ўвайшоў Езус Хрыстус у постаці хлеба і віна.

«Мяне вельмі кранулі дзеці, якія былі цалкам пагружаныя ў малітву пасля прыняцця святой Камуніі. У гэты момант можна было адчуць, як неба і зямля злучаюцца ў адзінстве, і радасць перапаўняе нашыя сэрцы. Я ўдзячная Богу за тое, што даверыў мне гэтых дзетак, што я змагла дапамагчы ім узрастаць у жыцці з Богам. Сёння я ўжо не памятаю розных цяжкасцяў і змаганняў, засталіся толькі радасць і ўдзячнасць», — адзначыла c. Крыспіна Янецка MSF.

Сваімі ўражаннямі падзяліліся і дзеці:

«Два гады мы рыхтаваліся да прыняцця святой Эўхарыстыі. Мы вельмі чакалі гэтага моманту. А сёння наша сэрца напоўнілася жывым Езусам, хоць дагэтуль мы маглі прымаць Яго духоўна. Цяпер мы вельмі шчаслівыя, таму што нарэшце сталі паўнапраўнымі ўдзельнікамі святой Імшы. Я спадзяюся, што нашыя сэрцы заўсёды будуць адчынены для Езуса». (Ганна Шакель)

А як перажывалі гэтае свята бацькі?

«Доўгая і руплівая сумесная праца святароў, сясцёр, дзяцей і бацькоў дала свой плён. Атрымалася цудоўнае кранаючае свята. Нягледзячы на пахмурнае надвор’е, вакол было светла — і ад белага святочнага адзення нашых дзяцей, і ад радасці, што напаўняла сэрцы ўсіх прысутных. Бо абыякавых сярод іх не было. Але ж, здаецца, ніхто ў гэты дзень не хваляваўся так, як мы, бацькі, бо нашы любыя дзеці ўпершыню разам з намі атрымалі дар Першай святой Камуніі. Асабліва хочацца падзякаваць сястры Крыспіне, якая доўгія два гады вяла не толькі нашых дзяцей, але і нас, бацькоў, да гэтага незабыўнага свята». (Людміла Шакель)

Напрыканцы ўрачыстасці на пляцы перад касцелам усіх чакаў сюрпрыз: дзеці і моладзь падрыхтавалі танец, які вобразна распавядаў пра ўваскрашэнне і новае жыццё з Богам.

Гэты дзень, напэўна, надоўга запомніцца ўсім вернікам: радаснае свята ў новай святыні, шмат цёплых словаў і кранаючых малітваў. Але што з гэтага ўсяго самае галоўнае? ...Яно засталося ўкрытым у глыбіні дзіцячых сэрцаў: гэта Езус Хрыстус, які прыйшоў у святой Камуніі, каб застацца ў іх жыцці назаўсёды.

c. Крыспіна Янецка MSF, Аляксандра Шчыглінская