|
Гамілія Мітрапаліта Кандрусевіча падчас святой Імшы ў 10-ю гадавіну руху «Маці ў малітве»
|
|
06.02.2011 17:00 |
6 лютага 2011 г., мінскі касцёл св. Сымона і св. Алены
Вы — святло свету, вы — соль зямлі
1. Дарагія браты і сёстры, члены руху «Маці ў малітве», які адзначае 10-годдзе сваёй дзейнасці ў Беларусі, і ўсе прысутныя на гэтай святой Імшы. Гэтымі словамі сённяшняга Евангелля Езус звярнуўся да апосталаў і сваіх слухачоў, жадаючы нагадаць іх місію ў свеце, а менавіта: быць Яго святлом і соллю.
Існуе шмат спосабаў заахвоціць чалавека нешта ўчыніць, каб перамагчы самога сябе. Гісторыя спорту вельмі добра сведчыць пра гэта. Яна можа распавесці шмат выпадкаў, калі здавалася, што ўжо немагчыма выйграць матч ці стаць алімпійскім чэмпіёнам, аднак трэнер знаходзіў такія словы, якія дапамагалі спартсменам знайсці сілы вышэй іх магчымасцяў і выйграць.
2. Сапраўды, існуе многа тэорый як матываваць чалавека. Гэта можна зрабіць праз абвінавачванне, страх ці нават ганьбу. Але гэта не метад, якім карыстаўся Езус. Ён матываваў праз пазітыўнае пасланне надзеі і заахвочванне.
Задумаемся над сённяшнім пасланнем Езуса: «Вы — святло свету». Ці гэтыя словы не шакіравалі яго слухачоў? Вакол так многа сялян, якія цяжка працуюць, рыбакоў і ненавісных мытнікаў, а Езус ім кажа, што яны — святло свету. Напэўна, гэта гучала як нейкі абсурд. Толькі Езус мог бачыць, што і праз стракаты натоўп людзей Бог можа змяніць свет, хоць у той час гэта магло здавацца ні больш як балбатнёй.
«Вы — святло свету», — сказаў Езус сваім слухачам і яны, нягледзячы на шматлікія перашкоды і грэх, якому былі падвержаны як і ўсе іншыя людзі, сталі гэтым святлом. Дастаткова ўспомніць толькі апосталаў. Яны ўсе, акрамя Яна, разбегліся падчас крыжовай смерці Езуса, аднак потым мужна сведчылі аб Ім і нават аддалі сваё жыццё за Хрыста. У духоўнай цемры язычніцтва таго часу яны былі сапраўдным духоўным святлом сучаснага ім свету. А колькі людзей пайшло за імі? Аб гэтым ведае толькі Бог.
3. Тых жа людзй Езус таксама назваў соллю зямлі. Мы добра ведаем, што соль змяняе смак ежы і захоўвае прадукты ад сапсавання. У маральным сэнсе гэтыя словы, напэўна, цяжкія да зразумення. Бо як самыя сапсаваныя і недасканалыя людзі маглі ўберагчы іншых ад іх праблем?
4. Сёння Езус звяртаецца да нас з тымі ж самымі словамі: вы — святло свету, вы — соль зямлі. «Мы?» — спытаюцца многія? Мы, якіх больш прыцягвае свецкі і ліберальны, чым духоўны стыль жыцця можам быць святлом у нашым свеце і яго соллю? Што гэта азначае, і як імі быць?
Ёсць некалькі накірункаў, каб на самой справе стаць святлом свету і соллю зямлі ў наш час.
- Найперш нам, як хрысціянам, трэба адчуваць сваю адказнасць за маральны лёс грамадства і свету. Нельга казаць, што мяне не датычыць амаральнае жыццё суседа ці знаёмага. Не, не трэба крычаць на ўвесь голас і на ўвесь свет, што такі або іншы чалавек жыве амаральна. Але нашым абавязкам з’яўляецца яго папярэдзіць і перасцерагчы ад той небяспекі, якая пагражае яму. У маральнай тэалогіі гэта называецца братэрскім напамінам.
- Далей, нам самім трэба мець нешта такое, чаго свет так патрабуе ў наш час. Гэта не што іншае, як глыбокая вера і яе сведчанне. Недастаткова толькі вучыць ці маралізаваць, як кажуць некаторыя, але трэба сваім жыццём сведчыць Евангелле. Гэта і будзе святло і соль, якіх так патрабуе сучасны свет. Ён патрабуе святла, каб не хадзіць у маральнай цемры. Патрабуе солі, каб захаваць яго ад маральнага сапсавання і даць яму смак хрысціянства.
- Нарэшце, трэба памятаць аб тым, што мы не з’яўляемся крыніцай святла, але толькі яго рэфлектарамі. Добрым прыкладам могуць служыць дарожныя люмінісцэнтныя знакі. Калі мы едзем ноччу, то яны адбіваюць святло лямпаў аўтамабіля, і мы іх добра бачым і ведаем, як трэба ехаць, каб не заблукаць або не трапіць у аварыю. Яны на самой справе не з’яўляюцца крыніцай святла, бо ёй з’яўляюцца лямпы, аднак менавіта яны, як люстра, перадаюць яго назад.
4. У адным аповедзе кажацца пра тое, як маці мыш вырашыла вучыць сваіх дзяцей мышынай мудрасці. Яна вывела іх з нары і павяла па пакоях памяшкання. Нечакана яна ўбачыла ката, які спакойна драмаў на сонцы. «Вядзіце сябе ціха», — прашаптала маці дзецям. І яны пайшлі далей. Аднак калі былі насупраць ката, той нечакана прабудзіўся і падняў сваю лапу, каб схапіць мыш. Тады маці мыш пачала брахаць як сабака. Кот спалохаўся і збег. Пасля гэтага маці сказала малым: «Дзеці, вы, напэўна, зразумелі ўрок: часам добра ведаць яшчэ адну мову».
Таксама і з намі. Добра ведаць яшчэ адну мову. Святло і соль — гэта Божая мова, мова Божай ласкі, мова надзеі і любові. І калі гэта мова будзе перакладзена на дзеянне, то стане самай прыгожай мовай у свеце. Мы пакліканы быць святлом свету і соллю зямлі, пакліканы размаўляць Божай мовай.
5. Падчас гэтай св. Імшы мы таксама молімся за рух «Маці ў малітве». Гэта міжнародны малітоўны рух маці, якія моляцца за сваіх дзяцей. Ён быў заснаваны ў 1984 г. і дзейнічае ў больш чым 90 краінах свету.
Сёння члены руху «Маці ў малітве» адзначаюць 10-годдзе сваёй дзейнасці ў Беларусі. За гэты параўнальна невялікі час яны здабылі сабе вялікую папулярнасць. Малітва — гэта найперш размова чалавека з Богам. І Бог выслухоўвае яе, калі гэта патрэбна нашаму збаўленню. Часам мы наракаем, што так шмат молімся, а Бог не выслухоўвае. У такім выпадку трэба спытаць сябе, а ці не было б яшчэ горш, калі б мы не маліліся? Трэба памятаць, што нашы думкі і планы — не думкі і планы Бога, і мы іх не ведаем. Молячыся і просячы Бога, мы заўсёды павінны згаджацца з Яго воляй. Прыклад гэтаму даў нам сам Езус Хрыстус у малітве «Ойча наш» і перад сваёй крыжовай смерцю.
Малітва кожнага чалавека мае вялікае значэнне, але малітва маці — гэта асаблівая малітва. Маці заўсёды памятае пра сваё дзіця і жадае яму шчасця. Гэта шчасце не прыйдзе толькі праз задавальненне матэрыяльных патрэбаў дзіцяці, але таксама і духоўных. І тут, напэўна, многія маці маюць вялікія праблемы са сваімі дзецьмі. Як многа моладзі сёння вядзе сябе амаральна. Як многа ўжывае наркотыкі. Як многа жыве разбэшчана. Як многа чыніць розныя злачынствы і дапускае гвалт. Гэтыя і многія іншыя анамаліі сучаснай моладзі адбіваюцца болем і раздзіраюць сэрца маці. Меч болю прабівае іх сэрцы, як прабіў сэрца Марыі. Толькі тут ёсць якасная розніца: Марыя цярпела, бачачы здзекі над яе Сынам. Сучасныя маці церпяць з-за амаральнага жыцця сваіх дзяцей. Падчас крыжовага шляху Езуса Хрыста ерузалемскія жанчыны плакалі над Ім. Ён, аднак, заклікаў іх плакаць над сваімі дзецьмі.
Прайшло больш 2000 гадоў з таго часу, але праблема засталася і, можа, нават стала больш актуальнай. Яна засталася не таму, што Евангелле не здольнае змяніць свет, але таму, што людзі яго не прымаюць. Яны не хочуць быць святлом свету і соллю зямлі.
6. Дарагія вернікі, асабліва члены руху «Маці ў малітве». Не пераставайце маліцца за сваіх дзяцей і за моладзь. Будзьце ім і ўсяму нашаму грамадству святлом і соллю. Не дазвольце, каб сучасны чалавек хадзіў у духоўнай цемры і духоўна псаваўся. Мы створаны для вышэйшых рэчаў — быць дзецьмі Божымі і жыць свабодай дзяцей Божых.
Няхай сённяшняе слова Божае натхніць нас да жыцця праўдай Евангелля, якае змяняе свет на хвалу Бога і дзеля збаўлення людзей. Амэн.
|
|
З гаміліі Мітрапаліта Тадэвуша Кандрусевіча ў свята Ахвяравання Пана
|
|
02.02.2011 23:30 |
2 лютага 2011 г., мінская архікатэдра
Ахвяраванне Пана з’яўляецца адным з найстаражытнейшых святаў. Ужо ў IV стагоддзі (адразу пасля завяршэння пераследу хрысціянства) яно адзначалася ў Ерузалеме. У V ст. у Рыме адбываліся працэсіі з запаленымі свечкамі, а само свята ў Касцёле на Захадзе было ўведзена ў VII ст.
Паводле Закона Майсея кожнае дзіця мужчынскага роду павінна было быць ахвяравана Богу. Выконваючы гэты закон, Марыя з Юзафам прынеслі Езуса ў Ерузелемскую святыню.
Менавіта тады адбылася сустрэча прадстаўнікоў Старога Запавету — старца Сімяона і Ганны — з Езусам. Тады Сімяон сказаў вельмі важныя словы, што яго вочы ўбачылі Збаўленне свету, і што Езус будзе святлом на асвятленне язычнікаў. Ахвяраванне Езуса ў Ерузалемскай святыні азначае заканчэнне часу Старога Запавету і распачацце Новага. Сэнс сённяшняга свята перадаюць словы старца Сімяона аб паўсюднасці збаўлення, бо Езус з’яўляецца таксама і «святлом для асвятлення язычнікаў» (пар.Лк 2, 32).
У нашай традыцыі гэтае свята мае выразны Марыйны характар і вельмі часта называецца святам Маці Божай Грамнічнай. Падобна таму, як Марыя прынесла Дзіцятка Езуса ў Ерузалемскую святыню, прыносіць і людзям святло, якім з’яўляецца яе Сын. Сёння ў нашых касцёлах асвячаюцца свечкі. Як знак даверу Марыі, яны запальваюцца пры розных акалічнасцях: у буру, навальніцу, пры пажары, а таксама пры памерлым.
Свечка з’яўляецца неад’емным знакам хрысціяніна і спадарожнічае яму праз усё жыццё. Першы раз ён атрымлівае яе падчас сакрамэнту хросту. Потым з ёй прымае першую Камунію. Некалі падчас шлюбу сужэнцы таксама трымалі запаленыя свечкі. Трымаюць яе і кансэкраваныя асобы пры складанні законных шлюбаў. І нарэшце: канаючаму чалавеку ў рукі ўкладаюць запаленую свечку.
Запаленая свечка з’яўляецца знакам Хрыста, знакам трывання пры Ім, знакам нашай веры, нашага чування.
Запаленая свечка таксама азначае хрысціяніна, які свеціць святлом Хрыста і жыве верай у Яго. У сучасным свеце зла, духоўнай цемры, рэлігійнай абыякавасці мы павінны быць сапраўднымі Божымі ліхтарамі, быць святлом свету і паказваць напрамак пілігрымавання да дому Нябеснага Айца.
А як з намі? Колькі хрысціян у наш час жыве пры пагашаным святле, у змроку? Колькі людзей запальваюць свае жыццёвыя лямпы толькі некалькі разоў на год? Колькі схавала іх пад сталом? А можа лямпы нашага жыцця курэюць?
Святы апостал Павел кажа: вы з’яўляецеся святлом свету. Таму нам трэба ісці і «свяціць» маральным жыццём, а не курэць. Толькі тады мы будзем здольнымі змяніць аблічча зямлі. Таму, давяраючы сябе Божай Маці, нам трэба дазволіць Богу дзейнічаць усёй Яго моцай у нас, трэба наблізіцца да Яго святла і даць Езусу магчымасць весці нас, бо толькі Ён мае словы жыцця вечнага.
|
|
|
У хуткім часе Святы Айцец Бэнэдыкт XVI прыме на спецыяльнай аўдыенцыі Святарскае Брацтва св. Караля Барамэя з нагоды 250-й гадавіны яго існавання. Пра гэта на старонках сённяшняга выдання «L’Osservatore Romano» піша яго настаяцель кс. Массімо Камісаска, які адзначае, што брацтва ўзнікла на пачатку Пантыфікату Яна Паўла ІІ. 
11 лютага, ва ўспамін Маці Божай з Лурд, адзначаецца Сусветны дзень хворага. У гэты дзень у святынях можна атрымаць сакрамэнт намашчэння хворых. У чым яго сутнасць і якім асобам удзяляецца намашчэнне хворых — чытайце ніжэй.
«Аб’яднаўшыся ў малітве, мы выратуем нашых дзяцей» — сцвярджаюць члены руху «Маці ў малітве». Сёння рух існуе амаль у 100 краінах свету, а 10 год таму прыйшоў і да нас. Навошта збірацца разам і як распачалася дзейнасць супольнасці ў нашай краіне, чытайце ў інтэрв’ю з Людмілай Губінай, каардынатарам руху ў Беларусі.
7 лютага 2011 г. Святы Айцец сустрэўся з членамі Кангрэгацыі Каталіцкай Адукацыі, пленарнае пасяджэнне якой адбываецца цяпер у Ватыкане. Пра гэта паведамляе беларуская рэдакцыя Ватыканскага радыё. 
Падчас аўдыенцыі для ўдзельнікаў пленарнага пасяджэння Найвышэйшага Трыбунала Апостальскай Сігнатуры Святы Айцец Бэнэдыкт XVI звярнуў увагу на абавязковасць чування над правільным вымярэннем справядлівасці ў Касцёле. 
5 лютага адзначаем успамін св. Агаты, панны і мучаніцы. Згодна з традыцыяй, у дзень яе ўспаміну асвячаецца хлеб, якія ахоўваюць нашыя дамы і нас саміх ад небяспекі.
Сёння, 3 лютага 2011 г., Святы Айцец Бэнэдыкт XVI сустрэўся з прадстаўнікамі супольнасці «Эмануэль» з нагоды 20-й гадавіны смерці яе заснавальніка Слугі Божага П’ера Гурсата. 
У катэхезе падчас агульнай аўдыенцыі 2 лютага 2011 г. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI нагадаў, што св. Тэрэза з Авілы належыць да найбольш славутых духоўных аўтарытэтаў усіх часоў. «Яна сапраўдная настаўніца для вернікаў кожнай эпохі», — падкрэсліў Папа.
