|
Прэзентацыя >>>
«А вас Пан няхай напоўніць любоўю ўзаемнай і да ўсіх, якою мы поўныя да вас…» (1Тэс 3, 12).
Гэтыя словы сталiся адной з характарыстычных фармулёвак святога апостала Паўла, у якіх ён хоча пажадаць заснаваным iм суполкам асаблівых ласкаў, адначасова просячы іх у Пана (пар. Эф 3, 18; Філ 1, 9 і г.д.).
У працытаваных словых ён просiць для Фесаланікійцаў ласкі любові ўзаемнай i штораз усё большай м багацейшай. I справа тут не ў нейкім схаваным асуджэннi, як быццам у іх суполцы не было ніякай узаемнай любові, — гэта, хутчэй, адсылка да закону, упісанага ў саму прыроду любовi: да закону пастаяннага ўзрастання.
А вас Пан няхай напоўніць любоўю ўзаемнай і да ўсіх, якою мы поўныя да вас…
Таму што сутнасцю хрысціянскага жыцця ёсць любоў, i калі яна не развіваецца, усё хрысціянскае жыццё робiцца пакутай, слабне і ўрэшце можа цалкам згаснуць.
Каб зразумець запаведзь любовi да бліжняга, недастаткова нейкага азарэння, не хопiць нават анi захаплення гэтай любоўю, анi таго яе перажывання, якое бывае ў пачатку навяртання да Евангелля. Трэба зрабіць так, каб гэтая любоў расла, каб была пастаянна жывая, актыўная і дзейсная. І так будзе тады, калi мы з усё большым жаданнем і шчодрасцю зможам выкарыстоўваць розныя выпадкі, якiя будзе прыносiць нам кожны дзень жыцця.
А вас Пан няхай напоўніць любоўю ўзаемнай і да ўсіх, якою мы поўныя да вас…
Па словах св. Паўла, хрысціянскiя супольнасці павінны мець свежасць і цяпло сапраўднай сям’i.
Можна яшчэ глыбей зразумець iнтэнцыю Апостала: ён хоча папярэдзіць іх аб небяспеках, якім яны найбольш падлягаюць - супраць індывідуалізму, павярхоўнасці, пасрэднасці.
Святы Павел, аднак, прагне прадухіліць яшчэ адну сур'ёзную небяспеку, цесна звязаную з папярэднімi: зручнае ўладкаванне ва ўпарадкаваным і спакойным, але замкнёным у сабе жыццi.
Ён хоча, каб суполкi былi адкрытыя, такiя, калi па прыродзе любові належыць любіць братоў па веры і ў той жа час - выходзiць насустрач усім, быць адчувальным да патрэбаў і інтарэсаў усіх. Натуральным для любовi з’яўляецца жаданне агарнуць кожнага, будаваць масты, успрымаць тое, што з'яўляецца станоўчым, спалучаючы сваё жаданне дабра і намаганні ў гэтым напрамку з намаганнямі ўсіх тых, хто выказвае добрую волю.
А вас Пан няхай напоўніць любоўю ўзаемнай і да ўсіх, якою мы поўныя да вас…
Як жа нам жыць Словам гэтага месяца? Бо мы таксама імкнемся ўзрастаць ва ўзаемнай любові ў нашых сем'ях, у асяроддзях нашай працы, у нашых супольнасцях і касцёльных аб'яднаннях, у нашых парафіях і г.д.
Гэтае Слова заклікае нас да любові ўзмоцненай, гэта значыць такой любові, якая можа падняцца над пасрэднасцю і над рознымi абмежаваннямi, што вынiкаюць з нашага вытанчанага эгаізму. Дастаткова падумаць аб некаторых аспектах любовi (памяркоўнасць, разуменне, узаемная дабрыня, цярплiвасць, гатоўнасць служыць, міласэрнасць да рэальных альбо прыдуманых недахопаў нашых блiжнiх, дзяленне матэрыяльнымi дабротамi і г.д.), i мы адкрыем для сябе шмат магчымасцяў, каб жыць гэтым Словам.
Вiдавочна таксама, што калі ў нашай суполцы будзе панаваць атмасфера ўзаемнай любовi, то яе цяпло, вядома ж, будзе выпраменьвацца на ўсiх. Тады i тыя, якiя яшчэ не ведаюць хрысціянскага жыцця, заўважаць ягоную прывабную сiлу і лёгка, амаль не ведаючы пра гэта, будуць уцягвацца ў яго ажно да адчування непарыўнай сувязi з гэтаю сям'ёй.
К’яра Любiч
надрукавана: „Città Nuova” 1994/20, s. 32-33.
|
Касцёл павінен быць радасным, як Езус; менавіта радасць ён пакліканы перадаваць людзям — радасць, якая нясе сапраўдны спакой. Гэтаму прысвяціў гамілію падчас ранішняй Імшы 3 снежня Папа Францішак.
2 снежня Папа Францішак прыняў на аўдыенцыі Біньяміна Нетаньяху, прэм’ер-міністра Дзяржавы Ізраіль. Палітык сустрэўся таксама з Дзяржаўным Сакратаром Яго Святасці арцыбіскупам Пьетро Паралінам.
Лёсы людзей-інвалідаў розныя, у кагосьці яны не адрозніваюцца ад лёсу
птушкі, ад нараджэння змешчанай у клетку, якая да смерці не зразумее,
навошта Бог стварыў яе з крыламі. А ў кагосьці яны неверагодныя, бо народжаныя нават без крылаў, яны адчуваюць аблокі. 
Да падрыхтоўкі да святаў Божага Нараджэння з малітвай, міласэрнасцю і адкрытым сэрцам заклікаў Святы Айцец 2 снежня падчас Эўхарыстыі ў капліцы Дома св. Марты. Па словах Папы, у дні Адвэнту пачынаецца новае падарожжа на сустрэчу з Панам, і менавіта ў гэтым сэнс Божага Нараджэння.
1 снежня Папа Францішак наведаў рымскую парафію Святога Кірыла Александрыйскага. Пантыфік удзяліў дзевяці падлеткам сакрамэнт канфірмацыі, сустрэўся з хворымі і новаахрышчанымі і паспавядаў некалькіх вернікаў.
1 снежня ў парафіі Св. Антонія ў Віцебску адбылася Імша на развітанне з пробашчам парафіі кс. Алегам Буткевічам. Папа Францішак прызначыў святара біскупам Віцебскай дыяцэзіі.
А чакаць жа ніхто не любіць. Людзі здаўна вынаходзяць нейкія рэчы, сэрвісы, аптымізацыі і паслугі, каб скараціць чаканне, не марнаваць час, пазбегнуць непрыемных перажыванняў.
"Час Адвэнту, які мы пачынаем сёння нанова, вяртае нам гарызонт надзеі,
надзеі, што не расчаруе, таму што яна заснавана на Слове Божым. Надзеі,
якая не расчаруе, проста таму, што Пан ніколі не расчароўвае", - сказаў Святы Айцец перад малітвай “Анёл Панскі” 1 снежня. Папа нагадаў таксама, што ў першы дзень снежня адзначаецца Сусветны дзень барацьбы са СНІДам.
30 лістапада Папа Францішак узначаліў малітву Нешпараў з удзелам студэнтаў рымскіх універсітэтаў. Пантыфік пажадаў удзельнікам малітвы, каб “абавязак хадзіць у веры і паводзіць сябе ў адпаведнасці з Евангеллем” суправаджаў іх у час Адвэнту.