Дарагія браты і сёстры! Як жа цяжка быць сляпым. Бачыць вакол сябе толькі цемру. Мы можам гэта толькі крыху сабе ўявіць, але адчуць усю трагедыю і абмежаванне, звязанае з адсутнасцю зроку, не можам. Слепата, без сумніву, вельмі цяжкі стан чалавека. Такі чалавек не толькі нічога не бачыць, але і самастойна, як здаровы відушчы чалавек, не можа развівацца ў грамадстве. Ён патрабуе асаблівай апекі і дапамогі. І ягонымі вачыма становяцца іншыя людзі, якія яму дапамагаюць, раздзяляючы з ім цяжар яго нядолі.