Ваша дзіця сёлета прыступае да Першай святой Камуніі, а вы не ведаеце, як самім да гэтага падрыхтавацца? Важна памятаць, што не толькі катэхеты і святары ўдзельнічаюць у падрыхтоўцы дзіцяці да гэтай падзеі. Таму, лічым, што ў гэтыя перадсвяточныя дні бацькам не зашкодзяць некалькі наступных парад.

Перыяд Вялікага посту працягваецца да Вялікага чацвярга. Цэлебрацыяй святой Імшы Вячэры Пана распачынаецца Святы Пасхальны Трыдуум. Якія яго асаблівасці?

Набліжаецца зіма, а значыць ужо хутка, праз месяц, настане святочны перыяд Божага Нараджэння. Як вядома, у Каталіцкім Касцёле гэтаму святу папярэднічае Адвэнт, які называюць часам радаснага чакання. Але што значыць чакаць радасна і ці ў гэты перыяд на католікаў накладваюцца абмежаванні? На гэтыя і іншыя пытанні нашых наведвальнікаў адкажам у чарговым матэрыяле рубрыкі «Лікбез ад Catholic.by».

У перыяд Божага Нараджэння і пасля яго ў кожнай парафіі адбываецца душпастырскае наведванне сем’яў — так званая каляда. Раней гэтыя візіты святара распачыналіся на Новы год (ці на наступны дзень), а заканчваліся ва ўрачыстасць Аб’яўлення Пана (6 студзеня).

Думаецца, толькі нядаўна была Папяльцовая серада і, здавалася, што Вялікі пост будзе цягнуцца вечна. Але вось ужо зусім хутка настане Вялікі тыдзень, у час якога асаблівым чынам будзем перажываць муку, смерць і ўваскрасенне Езуса Хрыста. У чарговым матэрыяле рубрыкі «Лікбез» паспрабуем разабрацца, чаму Вялікдзень называюць галоўнай урачыстасцю хрысціянаў, а таксама пазнаёмімся з некаторымі нюансамі яго перажывання.

«Няхай кожны дае, як вырашыць у сэрцы сваім, а не са шкадаваннем ці з прымусу, бо радаснага даўцу любіць Бог (2 Кар 9, 7)». Напэўна, ніхто з нас не сумняецца, што Касцёл сучасны, не менш чым некалькі стагоддзяў таму, патрабуе для існавання матэрыяльных ахвяраванняў. Пытанне ў іншым: ахвяраванні — гэта добраахвотны жэст ці ўсё ж такі абавязак католікаў?

У самых першых артыкулах рубрыкі «Лікбез ад Catholic.by» мы закраналі пытанні, звязаныя з сакрамэнтамі. Напэўна, не такім распаўсюджаным, як шлюб ці хрост, з’яўляецца  сакрамэнт намашчэння хворых, аднак з размоваў выясняецца, што і пра яго католікі ведаюць не надта шмат. Таму сёння мы пастараемся адказаць на пытанне: што гэта за сакрамэнт і хто з яго можа скарыстацца?

«Памятай дзень святы святкаваць» — кажа трэцяя Божая запаведзь. А Каталіцкі Касцёл тлумачыць, што нядзеля (Дзень Пана) — гэта дзень адпачынку і асвячэння сябе. Здаецца, усё зразумела, але ў цэлым, абагулена. Бо калі бяром нашую нядзелю, узнікае мноства пытанняў, што ж усё-такі можна рабіць, а што нельга. Сёння будзем шукаць адказы на пытанні чытачоў адносна трэцяй запаведзі.

Добрага дня, шаноўныя чытачы! Сустракаемся з вамі па пятніцах, днях, калі Каталіцкі Касцёл узгадвае муку і смерць Езуса Хрыста і калі заахвочвае да пакуты і разважання. З пакаяннем і навяртаннем звязаны і сакрамэнт споведзі. Пра яго мы з вамі працягнем гутарку.

Неяк на адным з хрысціянскіх сайтаў прачытала азначэнне споведзі, паводле якога гэта час, калі чалавек называе грахі сваімі імёнамі і прызнае, што вінаваты ў іх. Як вядома, прызнаць сябе вінаватым чалавеку бывает складаней за ўсё, але менавіта гэта дае магчымасць выправіцца, стаць лепшым, удасканаліцца і рухацца наперад. На гэты раз прапануем паразважаць менавіта над сакрамэнтам споведзі.

Шаноўныя чытачы, мы працягваем дапамагаць вам і сабе разабрацца з некаторымі, часам банальнымі, пытаннямі нашай веры. З аднымі з іх сустракаюся ледзь не кожную пятніцу, калі католікі павінны захоўваць пост. На тэрыторыі Беларусі пятнічны пост абавязкова павінен быць выражаны як мінімум ва ўстрыманні ад спажывання мясной ежы. Але гэты мінімум выклікае максімум пытанняў: «а мясны пашцет можна?», «а свіную печань?», «а які сэнс у посце, калі свініну замяняем мясам ласося?»

У мінулы раз у рубрыцы «Лікбез ад Catholic.by» мы закранулі тэму паводзінаў дзяцей у касцёле, іх дзіцячай малітвы. Вялікая колькасць водгукаў з боку чытачоў на гэты артыкул дала зразумець, што дадзеная праблематыка вельмі блізкая многім вернікам і адкрывае іншыя пытанні ў сферы духоўнага выхавання.

«Дазвольце дзецям прыходзіць да мяне» — гэтыя словы Хрыста ўзгадваю заўсёды, калі дзеці на Імшы пачынаюць весці сябе крыху гучней, чым хацелася б. Але ж няправільна думаць, што дзеці, якія прыходзілі да Хрыста, былі маўклівымі і ціхімі — гэта ўвогуле нехарактэрна для большасці дзяцей.

Пра Эўхарыстыю можна казаць шмат. Мы ж у сваім лікбезе, ставім самыя простыя, часам банальныя пытанні, але, як аказваецца дастаткова актуальныя.