Сёння ў цэнтры нашай увагі будуць адносіны паміж сакрамэнтамі пасвячэння і сужэнства. Катэхізіс Каталіцкага Касцёла збліжае гэтыя сакрамэнты, падкрэсліваючы, што абодва «ўдзяляюць спецыяльную ласку для асаблівай місіі Касцёла і служаць будаванню Божага народу».

Што такое сакрамэнт канфірмацыі, навошта ён патрэбны і з якога ўзросту можна яго прымаць?

На працягу апошніх месяцаў у цэнтры нашай увагі знаходзіцца такая актуальная і важная тэма, як духоўнасць сужэнскага жыцця. Мы паступова адкрываем для сябе, што сваёй асаблівай духоўнасцю могуць жыць не толькі святары, манахі і манахіні, але і сужэнцы.

Сёння мы працягваем гаворку аб нормах права, якія рэгулююць удзяленне сакрамэнту хросту. Кодэкс гаворыць, што здольным прыняць святы хрост з’яўляецца кожны яшчэ не ахрышчаны чалавек. Гэтая здольнасць засноўваецца на Божай волі, якая палягае на тым, каб усе людзі былі збаўлены, і на неабходнасці нарадзіцца нанова з вады і Духа Святога, каб увайсці ў Божае Валадарства.

Да гэтага ў цэнтры нашай увагі былі «крыжы» і цяжкасці, уласцівыя сужэнскаму жыццю. Сёння прапаную пачаць размову на іншую тэму, а менавіта аб радасці, якая заўсёды спадарожнічае дару, у які мы прыносім сябе ў сужэнстве.

Сёння мы пачынаем гаворку аб нормах кананічнага права, якія рэгулююць удзяленне сакрамэнту святога хросту. Як мы добра ведаем, святы хрост — гэта першы і найважнейшы сакрамэнт кожнага хрысціяніна.

Самым балючым крыжам у жыцці сужэнцаў з’яўляецца крушэнне іх сужэнства. Прычыны гэтай «паразы» амаль ніколі не бываюць аднолькавымі: гэта грэх эгаізму, нявернасці, нядбайнасці, ляноты ў любові, адсутнасці запалу ў прынясенні сябе ў дар і многія іншыя.

Сёння мы пачынаем разважанні над новым для нас раздзелам кананічнага права, а канкрэтна пагаворым аб нормах, якія рэгулююць удзяленне і прыняцце розных сакрамэнтаў.

Сёння мы пагаворым аб даволі рэдка распаўсюджаных фігурах у нашым касцёле – аб рэктарах касцёла і капеланах – і іх функцыях.

Некалькі суседніх парафій звычайна аб’ядноўваюцца ў дэканаты і на чале такога дэканату стаіць ксёндз дэкан. Яго функцыя не толькі быць пасрэднікам у адносінах паміж пробашчамі і біскупам, але перад усім дапамагаць пробашчам, вікарыям і іншым святарам як мага лепш выконваць свае абавязкі.

Кананічнае права гаворыць аб тым, што заўсёды, калі гэта будзе неабходна або патрэбна для належнага выканання пастырскай апекі над парафіяй, пробашчу можа быць прызначаны адзін або некалькі парафіяльных вікарыяў. Разгледзім пытанне больш падрабязна.

Калі радасць сужонкаў заключаецца ў паўнаце дару, неабходна таксама прызнаць, што дар ніколі не можа быць поўным і пастаянным. Гэта становіцца прычынай непазбежных пакутаў – сапраўднага крыжа для мужа і жонкі. Існуюць рознага кшталту раны, якія перашкаджаюць гэтаму. 

Мы працягваем гаворку аб арганізацыі парафіяльнага жыцця і аб правах і абавязках пробашча — як уласнага пастыра парафіі, прызначанага біскупам.

На працягу апошніх месяцаў у цэнтры нашай увагі знаходзіцца такая актуальная і важная тэма, як духоўнасць сужэнскага жыцця. Мы паступова адкрываем для сябе, што сваёй асаблівай духоўнасцю могуць жыць не толькі святары, законнікі і законніцы, але і сужонкі.

Сёння мы працягваем гаворку аб арганізацыі парафіяльнага жыцця і аб правах і абавязках пробашча — як уласнага пастыра парафіі, прызначанага біскупам.