Кожны знак да чагосьці скіроўвае. У залежнасці ад часу і культуры змяняецца і значэнне сімволікі. Прадстаўленыя тут некаторыя папулярныя ў наш час сімвалы паказваюць, наколькі асцярожна хрысціяне павінны адносіцца да знакаў і ўпрыгажэнняў, якія носяць…

Многія хрысціяне акружаюць сябе рознымі антыхрысціянскімі або наўпрост сатаністычнымі сімваламі, нават не ведаючы пра гэта. Пастараемся прыгадаць найбольш распаўсюджаныя ў сучаснай поп-культуры сімвалы і разабрацца ў іх значэнні.

Не сакрэт, што сучасны выгляд Дня святога Валянціна — гэта камерцыйны праект, які прыносіць добры прыбытак бізнесменам, а для звычайных абывацеляў — гэта нагода проста павесяліцца. Для многіх закаханых гэты дзень становіцца ледзь не адзіным момантам у годзе, калі яны імкнуцца неяк адмыслова падкрэсліць блізкай асобе, як моцна яе кахаюць.

З даўніх часоў святарам даводзіцца сустракацца з людзьмі, якія нібыта бачылі кагосьці са святых або самога Бога дзесьці... на фіранцы, у полі ці ў цёмным пакоі. У большасці выпадкаў гэтыя «візіянеры» аказваюцца псіхічна хворымі або знаходзяцца пад моцным уплывам злога духа. Аднак больш клопату і шкоды прыносяць не самі «візіянеры», а іх прапагандатары і інтэрпрэтатары. Дзейнічаючы па прынцыпе «глухога тэлефона», гэтыя людзі прыносяць велізарную шкоду і самім сабе, і кожнаму, з кім дзеляцца «патаемнымі адкрыццямі».

Езуіт… Для многіх людзей гэтае слова асацыюецца з глыбокай духоўнасцю («ігнацыянскія медытацыі»), высокаадукаванымі і сціплымі манахамі, якія захапляюць сваёй эрудыцыяй і адкрытасцю на самыя розныя праяўленні культуры. Для іншых – гэта нейкае цьмянае слова з урокаў школьнай гісторыі. А для старэйшага пакалення, выхаванага на расійска-імперскай і савецкай літаратуры, «езуіт» — гэта сінонім кагосьці хітрага, крывадушнага, «памагатага заходняга імперыялізму». Дык хто ж яны на самой справе? Кім яны былі для Касцёла ў Беларусі? І хто яны цяпер?

Летні перыяд для многіх католікаў Беларусі — час пілігрымак да санктуарыяў Маці Божай, якімі багаты наш край з даўніх часоў. У паломніцтвы выбіраюцца людзі розных узростаў і з рознымі малітоўнымі намерамі.

Адной з адметнасцяў каталіцкай духоўнасці з’яўляецца ўшанаванне рэліквій. Звычайна яны маюць выгляд часцінкі рэчаў або цела святога, змешчаных у адмыслова аздобленым саркафагу — рэліквіярыі. Ён можа быць зусім мініяцюрны, а можа мець і вялікія памеры. Людзьмі, якія мала азнаёмлены з каталіцкай духоўнасцю, дэманстрацыя рэліквій святых успрымаецца неадназначна. Адны ўспрымаюць іх як «музейны экспанат», іншыя негатыўна рэагуюць на ўшанаванне ці дэманстрацыю рэліквій, падазраючы католікаў у рэлігійным фетышызме, нездаровым пакланенні парэшткам памерлых. Крытыкі Касцёла часта бяруць на ўзбраенне падобныя «аргументы», прыпісваючы католікам погляды і веру, якія не маюць нічога агульнага з каталіцызмам. Узнікае заканамернае пытанне: што такое культ рэліквій у Касцёле? Адкуль ён узяўся і што на самой справе азначае?

У Бога няма выпадковасцяў. Мабыць, не выпадкова абвешчаны Папам Год веры супадае ў Касцёле на Палессі з гадавінай вялікіх мучанікаў за веру. 22 студзеня — 70-я гадавіна неверагоднай па людскіх мерках мучаніцкай смерці кс. Вітальда Івіцкага, Генеральнага вікарыя Пінскай дыяцэзіі. 16 мая — 75-я гадавіна кананізацыі вялікага мучаніка — св. Андрэя Баболі, апостала Палесся.

Сустракаючы дзесьці ў Беларусі жанчыну па імені Ядзвіга, Тэрэса або Агнешка, адразу здагадваешся — каталічка. Ужо цяжэй вызначыць канфесійную прыналежнасць, калі яе клічуць Ганнай, Марыяй або Аленай. Гэтыя імёны сустракаюцца як у каталіцкай, так і ў праваслаўнай традыцыі.

Хто яны, вялікія людзі? З чаго пачыналася святасць святых? Часта пры гаворцы пра нейкую легендарную або святую асобу ўзгадваюць іх дасягненні або гераічнасць. Але не так часта гаворыцца пра тое, што ў пачатках іх велічы або святасці была нейкая асоба, якая паўплывала на ўсё іх жыццё.

Мы працягваем знаёмства з найважнейшымі спосабамі абароны ад злога духа і аздараўлення чалавека. Сярод шматлікіх метадаў хочацца звярнуць увагу на тыя, якія найбольш даступныя для кожнай асобы і адыгрываюць велізарнае значэнне ў жыцці хрысціяніна.

Як абараніцца ад злога духа? Калі нельга варажыць і хадзіць да «бабак», то што рабіць і дзе шукаць ратунку? Гэтыя і падобныя пытанні ставяць многія вернікі, якія раптам адкрылі, што за іх жыццёвымі і сямейнымі праблемамі стаяць рэальныя дэманічныя сілы.

Сярод шматлікіх акультных практык, праз якія сатана намагаецца ўвайсці ў жыццё сучаснага чалавека, узгадаем найбольш адыёзныя, у дэманічнасці якіх хрысціяне могуць сумнявацца. 

«Ніхто не застрахаваны ад меркантыльных спакусаў, я і сама раней наводзіла на людзей сурокі за грошы… Але аднойчы я зразумела, што ўсе мае ўчынкі дрэнныя… Дапамагаючы адным, я калечу іншых. Я зразумела, што ісці на здзелку з д’яблам заўсёды небяспечна», — гэта словы адной вядзьмаркі — зоркі папулярнага расійскага шоу, якое прапагандуе магію і акультызм.

26 красавіка. 26-я гадавіна аварыі ў Чарнобылі. Узгадваю, як у мінулым годзе ўпершыню ў жыцці я трапіў у радыяцыйную зону адсялення. Дапамагаў мясцовым святарам перад Вялікаднем наведаць састарэлых і хворых католікаў, якія засталіся ў паўразбураных і забытых вёсачках на беларуска-украінскім памежжы, у мёртвай зоне.