Цi ëсць памiж католiкамi i праваслаўнымi рознiца ў разуменнi асаблiвай ролi св. Пятра сярод Апосталаў? А можа, паставiм пытанне iнакш: колькi тут сапраўднай рознiцы, а колькi перабольшвання ў вынiку шматвяковага адасаблення i гарачых дыскусiй на гэтую тэму ў канцы XIX — пачатку XX стст.?

Каб перамагчы хваробу, неабходна ведаць яе прычыны. Таксама і канфесійны падзел паміж хрысціянамі можна вылечыць толькі тады, калі пазнаём яго сутнасць і прычыны ўзнікнення. Будзем разважаць пра тое, што нас дзеліць, не таму, што хочам «сыпаць соль на раны», але каб з любоўю шукаць шляхоў да поўнай еднасці¹. Кожны мае ў гэтым свой удзел паводле свайго месца і паклікання ў Касцёле.

Другі Ватыканскi Сабор асаблiвым чынам падкрэслiў нашу цесную сакрамэнтальную сувязь з Праваслаўнымi Цэрквамi¹, а папа Павел VI дадаў, што гэтая лучнасць такая глыбокая, што «малага ëй не хапае, каб дасягнула паўнаты, дазваляючай супольнае цэлебраванне Эўхарыстыi»².

«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». У адносінах паміж некаторымі хрысціянамі розных канфесій можна спаткаць две пазіцыі, якія вонкава могуць здавацца зычлівасцю і дбаннем пра адзінства, але на самой справе супярэчаць сапраўднаму адзінству ў праўдзе.

«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». Тэалагiчны дыялог, якi вядзецца памiж канфесiямi на вышэйшым узроўнi, вельмi патрабуе адпаведнай пазiтыўнай атмасферы — атмасферы, нiбы сатканай з так званых «малых дыялогаў» у нашым штодзëнным жыццi.

«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог».

«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». Часам маем уражанне, што воля Хрыста «Каб усе былі адно!» перавышае нашыя чалавечыя здольнасці, што Пан Езус патрабуе ад нас немагчымага. А можа, у нашай дарозе да поўнага адзінства слаба працуе сэрца? Што з’яўляецца сэрцам экуменічнага руху?

«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». У звычайнай сям’і, калі здараецца развод, муж і жонка ўжо задоўга перад гэтым жывуць нібыта чужыя. Ці не адбывалася штосьці падобнае і ў вялікай хрысціянскай сям’і?

«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». Святая Імша — гэта крыніца і вяршыня ўсяго хрысціянскага жыцця¹, таму веруючы католік, разважаючы пра магчымасць аб’яднання з праваслаўнымі, можа пачаць ад пытання: а ці ёсць у праваслаўных святая Імша і ці яна ў іх правільная?

Калі такое пытанне з’яўляецца ў думках веруючага чалавека, то, як кажа Катэхізіс, — гэта дар Хрыста і заклік Духа Святога ў душы. Не варта марнаваць гэтай ласкі. Там жа далей Катэхізіс тлумачыць, што гэтае імкненне ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог. Паспрабуем паразважаць пра гэта.

Рэчаіснасць падзеленага хрысціянства так глыбока ўвайшла ў нашае жыццё, што ў многіх веруючых значна прытупілася пачуццё ненармальнасці і трагічнасці такой сітуацыі. Як думаеце, які адказ вы пачуеце, калі ў сваіх знаёмых, нават глыбока веруючых, зыпытаецеся: «Ці аб’яднаюцца калі-небудзь католікі і праваслаўныя ў адно?»