«Тое, што Я раблю, Ты цяпер не разумееш, але зразумееш пасля» (Ян 13, 7). Гэтыя словы Хрыста былі скіраваны да Сымона Пятра, якому Ён абмыў ногі. Словы Збаўцы былі заўсёды справядлівыя і не страцілі сваёй актуальнасці і ў наш час. Каб зразумець іх сэнс, нам патрэбны цвёрдая вера і цярплівае чаканне.
Святы апостал Пётр у Божым слове нагадвае нам: «Бог усялякай ласкі, які паклікаў вас да сваёй вечнай славы ў Хрысце Езусе, пасля таго як крыху пацерпіце, сам удасканаліць, загартуе, умацуе і зробіць вас непахіснымі» (1 Птр 5, 10).
Жыццё чалавека на зямлі часовае і хутка прамінае – з’яўляецца і знікае, нібы пар, нібы палявая кветка, якая вырастае, расцвітае, вяне і гіне. Фізічна чалавек перастае існаваць пасля смерці, але памірае толькі ягонае цела, душа чалавека мае вечнае жыццё. Душа – нябачная, а тое, што нябачнае – вечнае.
Чым ёсць вера? Святы апостал Павел у Пасланні да габрэяў дае на гэта пытанне вельмі трапны адказ: «вера ёсць здзяйсненне чаканага і ўпэўненасць у нябачным» (Гбр 11, 1).
У Катэхізісе запісана, што верніку трэба «суцяшаць вязняў». А святару? Ці патрэбная святарская паслуга ў сучаснай турме альбо папраўчай калоніі? Інтэрв’ю з а. Аляксандрам Жарнасекам MIC, які нясе служэнне турэмнага капелана ў Оршы.
Чалавек з любові створаны Богам і пакліканы да шчасця. Але чым з’яўляецца сапраўднае шчасце? Гэта пытанне вечнае, звязанае з сэнсам чалавечага жыцця, таму што кожны прагне быць шчаслівым. Толькі ці кожны чалавек можа сёння праўдзіва сказаць пра сябе, што ён шчаслівы?
На працягу дзевяці дзён, з 4 па 13 кастрычніка, на нашым сайце будуць публікавацца невялікія разважанні як падрыхтоўка да перэгрынацыі фігуры Маці Божай Фацімскай па парафіях Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
«…хто не прыме Валадарства Божага, як дзіця, той не ўвойдзе ў яго» (Лк 18, 17).«…каб вы напоўніліся ўсёй паўнатою Божай» (Эф 3, 19).