На працягу дзевяці дзён, з 4 па 13 кастрычніка, на нашым сайце будуць публікавацца невялікія разважанні як падрыхтоўка да перэгрынацыі фігуры Маці Божай Фацімскай па парафіях Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
29 верасня Касцёл адзначае свята святых арханёлаў Міхала, Габрыэля і Рафала, а 2 кастрычніка — успамін святых Анёлаў Ахоўнікаў. Ці часта мы задумваемся над тым, якім вялікім дарам для нас з’яўляюцца анёлы, якія аберагаюць нас і спадарожнічаюць нам?
Праблема бясплоддзя становіцца з кожным годам усё больш вострай. Шмат хто бачыць выйсце ў працэдуры экстракарпаральнага апладнення. Аднак ці сапраўды ЭКА з’яўляецца выйсцем? Над гэтым пытаннем разважае а. Андрэй Буйніч.
Святы Ян Златавуст апісваў пяць шляхоў, якія вядуць да хрысціянскай дасканаласці: шчырая споведзь, прабачэнне бліжнім, малітва, міласціна і пакора. Разгледзім іх больш падрабязна.
Беларускія капуцыны на ўрачыстасцях у Будславе апошнія гады актыўна рэкламавалі «капучына ад капуцынаў». Знакаміты напой і сапраўды бярэ свой пачатак ад манахаў капуцынаў. Catholic.by пашукаў і знайшоў таксама іншыя вядомыя прыклады вынаходніцтваў манахаў.
Гэтае пытанне, здаецца, мае просты адказ. Нядзеля — дзень Пана, аб якім Ён ясна і зразумела кажа ў трэцяй запаведзі: памятай дзень святы святкаваць. Але сёння нават гэтае пытанне чамусьці выклікае спрэчкі сярод веруючых.
«Вы — святло свету» (Мц 5, 14). Гэтыя словы Евангелля заклікаюць нас несці святло ўсюды, куды б мы ні пайшлі. Але, наколькі паказвае практыка, гэта далёка не так проста. Як жа «свяціць», калі вакол цемра? Куды ісці, калі, здаецца, зусім не бачыш дарогі?
Юбілейны Год Божай Міласэрнасці, абвешчаны Айцом Святым Францішкам у Каталіцкім Касцёле, — час асаблівай Божай ласкі, гэта перыяд вялікага трыумфу Божай любові, якая вынікае з Найсвяцейшага Сэрца Езуса і сплывае на ўсё чалавецтва, асабліва на бедных грэшнікаў, якія яшчэ не спазналі моц любові Уваскрослага Хрыста-Збаўцы.
Час адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту, прысвечаны Богу — гэта час асаблівай Божай ласкі, адчування прысутнасці жывога Бога, калі Дух Святы асвячае душу і напаўняе сэрца глыбокім унутраным супакоем і сапраўднай радасцю — радасцю прабывання ў духоўным адзінстве з уваскрослым Збаўцам. Але, каб сэрцам адчуць Ягоную прысутнасць, патрэбна цішыня. На жаль, у штодзённай мітусні чалавек вельмі рэдка можа знайсці цішыню навокал сябе і засяродзіцца на ўнутранай малітве сэрца, таму што яго пастаянна турбуюць жыццёвыя свецкія справы.
«Марнасць марнасцяў і ўсё — марнасць!» — як кажа Эклезіяст. Калі паразважаць над сэнсам гэтых слоў, то сапраўды так і ёсць, бо ўсё бачнае — мінае, а нябачнае — застаецца і трывае вечна. Даброты зямныя не могуць у паўнаце наталіць прагненні чалавечага сэрца, таму што ўсё матэрыяльнае раней ці пазней знікае і перастае з цягам часу прыносіць чалавеку задавальненне. Толькі Божая любоў і міласэрнасць, якія ніколі не прамінаюць, могуць па-сапраўднаму ўзрадаваць сэрца і напоўніць трывалым Божым супакоем.
Мінулі атэістычныя часы, калі не дазвалялася адкрыта гаварыць пра Бога. Цяпер у грамадстве — свабода веравызнання. Але, на жаль, нямногія людзі публічна вызнаюць веру ў Езуса Хрыста, таму што ім перашкаджае фальшывы страх і сорам.
Дзеля чаго я жыву? Куды крочу, да чаго імкнуся? Такія пытанні ўзнікаюць у кожнага чалавека ці то ў маладосці, ці то ў больш сталым узросце, калі чалавек шукае сэнсу жыцця. А часам, калі ў жыцці раптам напаткаюць нейкія цяжкасці, выпрабаванні, цярпенні, чалавек пачынае разважаць: чаму так здарылася менавіта з ім? Які сэнс мае цярпенне? Чалавек веруючы разумее, што няма ў жыцці нічога выпадковага: усім кіруе Божы Провід, усё мае пэўны сэнс, і цярпенні маюць свой сэнс таксама.
Божая любоў не мае межаў, яна існуе спрадвеку. Бог першы палюбіў чалавека. Кожнага чалавека без выключэння Ён любіць невымоўнай любоўю, якая струменіць з самага Сэрца Хрыста.
Сёння вельмі актуальныя словы Хрыста-Збаўцы: «Жніво сапраўды вялікае, ды работнікаў мала; таму прасіце Гаспадара жніва, каб паслаў работнікаў на жніво сваё» (Мц 9, 37-38).
21 ліпеня спаўняецца 5 гадоў з дня смерці кардынала Казіміра Свёнтка. З гэтай нагоды мы прапануем некаторыя ўспаміны святароў, якія непасрэдна ведалі кардынала, сустракаліся з ім і пераймалі ў яго жыццёвы вопыт.
На працягу дзевяці дзён, з 4 па 13 кастрычніка, на нашым сайце будуць публікавацца невялікія разважанні як падрыхтоўка да перэгрынацыі фігуры Маці Божай Фацімскай па парафіях Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
29 верасня Касцёл адзначае свята святых арханёлаў Міхала, Габрыэля і Рафала, а 2 кастрычніка — успамін святых Анёлаў Ахоўнікаў. Ці часта мы задумваемся над тым, якім вялікім дарам для нас з’яўляюцца анёлы, якія аберагаюць нас і спадарожнічаюць нам? 
Праблема бясплоддзя становіцца з кожным годам усё больш вострай. Шмат хто бачыць выйсце ў працэдуры экстракарпаральнага апладнення. Аднак ці сапраўды ЭКА з’яўляецца выйсцем? Над гэтым пытаннем разважае а. Андрэй Буйніч.
Святы Ян Златавуст апісваў пяць шляхоў, якія вядуць да хрысціянскай дасканаласці: шчырая споведзь, прабачэнне бліжнім, малітва, міласціна і пакора. Разгледзім іх больш падрабязна.
Беларускія капуцыны на ўрачыстасцях у Будславе апошнія гады актыўна рэкламавалі «капучына ад капуцынаў». Знакаміты напой і сапраўды бярэ свой пачатак ад манахаў капуцынаў. Catholic.by пашукаў і знайшоў таксама іншыя вядомыя прыклады вынаходніцтваў манахаў.
Гэтае пытанне, здаецца, мае просты адказ. Нядзеля — дзень Пана, аб якім Ён ясна і зразумела кажа ў трэцяй запаведзі: памятай дзень святы святкаваць. Але сёння нават гэтае пытанне чамусьці выклікае спрэчкі сярод веруючых.
«Вы — святло свету» (Мц 5, 14). Гэтыя словы Евангелля заклікаюць нас несці святло ўсюды, куды б мы ні пайшлі. Але, наколькі паказвае практыка, гэта далёка не так проста. Як жа «свяціць», калі вакол цемра? Куды ісці, калі, здаецца, зусім не бачыш дарогі?
Юбілейны Год Божай Міласэрнасці, абвешчаны Айцом Святым Францішкам у Каталіцкім Касцёле, — час асаблівай Божай ласкі, гэта перыяд вялікага трыумфу Божай любові, якая вынікае з Найсвяцейшага Сэрца Езуса і сплывае на ўсё чалавецтва, асабліва на бедных грэшнікаў, якія яшчэ не спазналі моц любові Уваскрослага Хрыста-Збаўцы.
Час адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту, прысвечаны Богу — гэта час асаблівай Божай ласкі, адчування прысутнасці жывога Бога, калі Дух Святы асвячае душу і напаўняе сэрца глыбокім унутраным супакоем і сапраўднай радасцю — радасцю прабывання ў духоўным адзінстве з уваскрослым Збаўцам. Але, каб сэрцам адчуць Ягоную прысутнасць, патрэбна цішыня. На жаль, у штодзённай мітусні чалавек вельмі рэдка можа знайсці цішыню навокал сябе і засяродзіцца на ўнутранай малітве сэрца, таму што яго пастаянна турбуюць жыццёвыя свецкія справы.
«Марнасць марнасцяў і ўсё — марнасць!» — як кажа Эклезіяст. Калі паразважаць над сэнсам гэтых слоў, то сапраўды так і ёсць, бо ўсё бачнае — мінае, а нябачнае — застаецца і трывае вечна. Даброты зямныя не могуць у паўнаце наталіць прагненні чалавечага сэрца, таму што ўсё матэрыяльнае раней ці пазней знікае і перастае з цягам часу прыносіць чалавеку задавальненне. Толькі Божая любоў і міласэрнасць, якія ніколі не прамінаюць, могуць па-сапраўднаму ўзрадаваць сэрца і напоўніць трывалым Божым супакоем.
Мінулі атэістычныя часы, калі не дазвалялася адкрыта гаварыць пра Бога. Цяпер у грамадстве — свабода веравызнання. Але, на жаль, нямногія людзі публічна вызнаюць веру ў Езуса Хрыста, таму што ім перашкаджае фальшывы страх і сорам.
Дзеля чаго я жыву? Куды крочу, да чаго імкнуся? Такія пытанні ўзнікаюць у кожнага чалавека ці то ў маладосці, ці то ў больш сталым узросце, калі чалавек шукае сэнсу жыцця. А часам, калі ў жыцці раптам напаткаюць нейкія цяжкасці, выпрабаванні, цярпенні, чалавек пачынае разважаць: чаму так здарылася менавіта з ім? Які сэнс мае цярпенне? Чалавек веруючы разумее, што няма ў жыцці нічога выпадковага: усім кіруе Божы Провід, усё мае пэўны сэнс, і цярпенні маюць свой сэнс таксама.
Божая любоў не мае межаў, яна існуе спрадвеку. Бог першы палюбіў чалавека. Кожнага чалавека без выключэння Ён любіць невымоўнай любоўю, якая струменіць з самага Сэрца Хрыста.
Сёння вельмі актуальныя словы Хрыста-Збаўцы: «Жніво сапраўды вялікае, ды работнікаў мала; таму прасіце Гаспадара жніва, каб паслаў работнікаў на жніво сваё» (Мц 9, 37-38).
21 ліпеня спаўняецца 5 гадоў з дня смерці кардынала Казіміра Свёнтка. З гэтай нагоды мы прапануем некаторыя ўспаміны святароў, якія непасрэдна ведалі кардынала, сустракаліся з ім і пераймалі ў яго жыццёвы вопыт.
