Уважлівы чытач Бібліі адразу заўважыць, што тэма плоднасці і ўсяго, што звязана з размнажэннем, з’яўляецца адной з галоўных у Кнізе кніг. Ужо першыя словы Бога, звернутыя да чалавека, непасрэдна датычацца плоднасці: «пладзіцеся і размнажайцеся, напаўняйце зямлю і валодайце ёю». Бог хоча, каб нас было шмат і каб мы карысталіся пладамі зямлі. Ужо ў самым пачатку стварэння таямнічым чынам аказваюцца звязанымі плоднасць чалавека і ўрадлівасць зямлі.
27 студзеня ў свеце адзначаўся Дзень памяці ахвяр халакосту. У яго рамках узгадвалася страшная трагедыя ХХ ст. і мільёны нявінных ахвяр варварскай і чалавеканенавісніцкай ідэалогіі нацызму. У мінулую нядзелю, 27 студзеня 2013 г., Бэнэдыкт XVI адзначыў, што «памяць аб гэтай страшнай трагедыі, якая вельмі моцна ўдарыла па яўрэйскім народзе, павінна быць пастаянным напамінам усім, каб не дапусціць паўтарэння жахаў мінулага, не прымаць ніякай формы нянавісці і расізму і падтрымліваць імкненні да павагі і годнасці чалавека».
«Better suffer a great evil than do a small one» — з англ.: «Лепш сцярпець вялікае зло, чым учыніць малое». Падобныя прыказкі ёсць і ў іншых народаў. Але ў мяне адчуванне цяпер такое, што ўсе яны разам састарэлі і выйшлі з ужытку. Што значыць цярпець? Добра, бывае рознае ў жыцці, але — ну сцярплю — і што?
Тэма аборту ў наш час становіцца ўсё больш актуальнай і, калі можна так сказаць, усё больш балючай. Гучаць галасы як «за», так і «супраць» гэтага акту, дэбаты становяцца ўсё больш вострымі.
Выкарыстоўваючы тэрмiналогiю праваслаўных аўтараў, прыведеную ў папярэдняй частцы артыкула, можна сказаць, што каталiцкая эклезiялогiя з’яўляецца адначасова i ўнiверсальнай, i эўхарыстычнай, не губляючы нічога з абодвух аспектаў. Паспрабуем прааналiзаваць дакладна дагматычныя фармулëўкi, каб убачыць iх добрую збалансаванасць i празрыстасць.
Калі ў 2005 г. на пасад Святога Пятра быў абраны кардынал Ёзаф Ратцынгер, многія замежныя і айчынныя СМІ пачалі рабіць «сенсацыю» на момантах з яго біяграфіі, якіх на самой справе не існавала. Многія газеты і часопісы распавядалі, што ў маладосці будучы Пантыфік быў членам нацысцкай моладзевай арганізацыі «Гітлерюгенд».
У Бога няма выпадковасцяў. Мабыць, не выпадкова абвешчаны Папам Год веры супадае ў Касцёле на Палессі з гадавінай вялікіх мучанікаў за веру. 22 студзеня — 70-я гадавіна неверагоднай па людскіх мерках мучаніцкай смерці кс. Вітальда Івіцкага, Генеральнага вікарыя Пінскай дыяцэзіі. 16 мая — 75-я гадавіна кананізацыі вялікага мучаніка — св. Андрэя Баболі, апостала Палесся.
У самых першых артыкулах рубрыкі «Лікбез ад Catholic.by» мы закраналі пытанні, звязаныя з сакрамэнтамі. Напэўна, не такім распаўсюджаным, як шлюб ці хрост, з’яўляецца сакрамэнт намашчэння хворых, аднак з размоваў выясняецца, што і пра яго католікі ведаюць не надта шмат. Таму сёння мы пастараемся адказаць на пытанне: што гэта за сакрамэнт і хто з яго можа скарыстацца?
У сучасным свеце 75% выпадкаў усіх ганенняў на рэлігійнай глебе — гэта ганенні на хрысціян. Кожныя пяць хвілін гіне за веру адзін хрысціянін. За год такіх навамучанікаў набіраецца 105 тысяч. Чаму баяцца нас, хрысціян? Няўжо мы настолькі небяспечныя? Або наша вера нясе ў сабе схаваную пагрозу?
13 студзеня ў Парыжы адбылася шматтысячная дэманстрацыя супраць спробы легалізацыі аднаполых саюзаў і ўсынаўлення імі дзяцей. Каталіцкі Касцёл у Францыі рашуча падтрымаў абаронцаў сям’і і заахвочваў грамадзян выйсці на вуліцы сталіцы.
Дабрачыннасць… на сёння гэтае слова для вялiкай колькасцi людзей не значыць нешта сапраўды зразумелае, таму патрабуе значнай увагi. Нягледзячы на развiццё сродкаў масавай iнфармацыi, у многіх паўстае пытанне: дзе сапраўдныя дабрачынныя рахункi i як я магу адважыцца дапамагчы, калi нават не змагу даведацца, каму пайшлi мае грошы альбо рэчы — дзiцяцi ці злачынцу?
Сустракаючы дзесьці ў Беларусі жанчыну па імені Ядзвіга, Тэрэса або Агнешка, адразу здагадваешся — каталічка. Ужо цяжэй вызначыць канфесійную прыналежнасць, калі яе клічуць Ганнай, Марыяй або Аленай. Гэтыя імёны сустракаюцца як у каталіцкай, так і ў праваслаўнай традыцыі.
На поўдні Босніі і Герцагавіны, недалёка ад берагоў Адрыятычнага мора, знаходзіцца невялікае мястэчка, дзе пражывае каля 4 тысяч чалавек. Тут няма шэдэўраў архітэктуры ці прыроды незвычайнай прыгажосці, але кожны год яго наведваюць каля 2 мільёнаў чалавек з розных краін свету. Чытаючы шматлікія водгукі людзей, якія сюды прыязджалі, часта можна пачуць такія словы: «тут немагчыма не верыць», «я вярнуўся адтуль іншым чалавекам» і г.д.
Што-што, а мадэлі развіцця бізнесу прааналізаваны эканамістамі ўздоўж і ўпоперак, асабліва ў апошнія дзесяцігоддзі, і мае разважанні не прэтэндуюць на тэорыю або практычныя парады. Але некалькімі назіраннямі захацелася падзяліцца.
Сучасная мода на далёкаўсходнія рэлігіі ў Заходняй Еўропе і ЗША прывяла да таго, што вельмі папулярнай стала вера ў рэінкарнацыю. Заўважым, што нефармальны рух «New Age» («Нью Эйдж» — «Новая эра» — кангламерат ідэй, вучэнняў, акультных практык розных школ, сектаў, арганізацый і груп, ніяк паміж сабой арганізацыйна не звязаных, але чакаючых наступлення акультнай «эпохі Вадалея») не ўяўляецца без такога элементу, як вера ў рэінкарнацыю. Гэта вера ў тое, што пасля смерці чалавека яго душа пераўвасабляецца ў іншае цела.
Уважлівы чытач Бібліі адразу заўважыць, што тэма плоднасці і ўсяго, што звязана з размнажэннем, з’яўляецца адной з галоўных у Кнізе кніг. Ужо першыя словы Бога, звернутыя да чалавека, непасрэдна датычацца плоднасці: «пладзіцеся і размнажайцеся, напаўняйце зямлю і валодайце ёю». Бог хоча, каб нас было шмат і каб мы карысталіся пладамі зямлі. Ужо ў самым пачатку стварэння таямнічым чынам аказваюцца звязанымі плоднасць чалавека і ўрадлівасць зямлі.
27 студзеня ў свеце адзначаўся Дзень памяці ахвяр халакосту. У яго рамках узгадвалася страшная трагедыя ХХ ст. і мільёны нявінных ахвяр варварскай і чалавеканенавісніцкай ідэалогіі нацызму. У мінулую нядзелю, 27 студзеня 2013 г., Бэнэдыкт XVI адзначыў, што «памяць аб гэтай страшнай трагедыі, якая вельмі моцна ўдарыла па яўрэйскім народзе, павінна быць пастаянным напамінам усім, каб не дапусціць паўтарэння жахаў мінулага, не прымаць ніякай формы нянавісці і расізму і падтрымліваць імкненні да павагі і годнасці чалавека».
«Better suffer a great evil than do a small one» — з англ.: «Лепш сцярпець вялікае зло, чым учыніць малое». Падобныя прыказкі ёсць і ў іншых народаў. Але ў мяне адчуванне цяпер такое, што ўсе яны разам састарэлі і выйшлі з ужытку. Што значыць цярпець? Добра, бывае рознае ў жыцці, але — ну сцярплю — і што? 
Тэма аборту ў наш час становіцца ўсё больш актуальнай і, калі можна так сказаць, усё больш балючай. Гучаць галасы як «за», так і «супраць» гэтага акту, дэбаты становяцца ўсё больш вострымі.
Выкарыстоўваючы тэрмiналогiю праваслаўных аўтараў, прыведеную ў папярэдняй частцы артыкула, можна сказаць, што каталiцкая эклезiялогiя з’яўляецца адначасова i ўнiверсальнай, i эўхарыстычнай, не губляючы нічога з абодвух аспектаў. Паспрабуем прааналiзаваць дакладна дагматычныя фармулëўкi, каб убачыць iх добрую збалансаванасць i празрыстасць.
Калі ў 2005 г. на пасад Святога Пятра быў абраны кардынал Ёзаф Ратцынгер, многія замежныя і айчынныя СМІ пачалі рабіць «сенсацыю» на момантах з яго біяграфіі, якіх на самой справе не існавала. Многія газеты і часопісы распавядалі, што ў маладосці будучы Пантыфік быў членам нацысцкай моладзевай арганізацыі «Гітлерюгенд».
У Бога няма выпадковасцяў. Мабыць, не выпадкова абвешчаны Папам Год веры супадае ў Касцёле на Палессі з гадавінай вялікіх мучанікаў за веру. 22 студзеня — 70-я гадавіна неверагоднай па людскіх мерках мучаніцкай смерці кс. Вітальда Івіцкага, Генеральнага вікарыя Пінскай дыяцэзіі. 16 мая — 75-я гадавіна кананізацыі вялікага мучаніка — св. Андрэя Баболі, апостала Палесся.
У самых першых артыкулах рубрыкі «Лікбез ад Catholic.by» мы закраналі пытанні, звязаныя з сакрамэнтамі. Напэўна, не такім распаўсюджаным, як шлюб ці хрост, з’яўляецца сакрамэнт намашчэння хворых, аднак з размоваў выясняецца, што і пра яго католікі ведаюць не надта шмат. Таму сёння мы пастараемся адказаць на пытанне: што гэта за сакрамэнт і хто з яго можа скарыстацца?
У сучасным свеце 75% выпадкаў усіх ганенняў на рэлігійнай глебе — гэта ганенні на хрысціян. Кожныя пяць хвілін гіне за веру адзін хрысціянін. За год такіх навамучанікаў набіраецца 105 тысяч. Чаму баяцца нас, хрысціян? Няўжо мы настолькі небяспечныя? Або наша вера нясе ў сабе схаваную пагрозу?
13 студзеня ў Парыжы адбылася шматтысячная дэманстрацыя супраць спробы легалізацыі аднаполых саюзаў і ўсынаўлення імі дзяцей. Каталіцкі Касцёл у Францыі рашуча падтрымаў абаронцаў сям’і і заахвочваў грамадзян выйсці на вуліцы сталіцы.
Дабрачыннасць… на сёння гэтае слова для вялiкай колькасцi людзей не значыць нешта сапраўды зразумелае, таму патрабуе значнай увагi. Нягледзячы на развiццё сродкаў масавай iнфармацыi, у многіх паўстае пытанне: дзе сапраўдныя дабрачынныя рахункi i як я магу адважыцца дапамагчы, калi нават не змагу даведацца, каму пайшлi мае грошы альбо рэчы — дзiцяцi ці злачынцу?
Сустракаючы дзесьці ў Беларусі жанчыну па імені Ядзвіга, Тэрэса або Агнешка, адразу здагадваешся — каталічка. Ужо цяжэй вызначыць канфесійную прыналежнасць, калі яе клічуць Ганнай, Марыяй або Аленай. Гэтыя імёны сустракаюцца як у каталіцкай, так і ў праваслаўнай традыцыі.
На поўдні Босніі і Герцагавіны, недалёка ад берагоў Адрыятычнага мора, знаходзіцца невялікае мястэчка, дзе пражывае каля 4 тысяч чалавек. Тут няма шэдэўраў архітэктуры ці прыроды незвычайнай прыгажосці, але кожны год яго наведваюць каля 2 мільёнаў чалавек з розных краін свету. Чытаючы шматлікія водгукі людзей, якія сюды прыязджалі, часта можна пачуць такія словы: «тут немагчыма не верыць», «я вярнуўся адтуль іншым чалавекам» і г.д.
Што-што, а мадэлі развіцця бізнесу прааналізаваны эканамістамі ўздоўж і ўпоперак, асабліва ў апошнія дзесяцігоддзі, і мае разважанні не прэтэндуюць на тэорыю або практычныя парады. Але некалькімі назіраннямі захацелася падзяліцца.
Сучасная мода на далёкаўсходнія рэлігіі ў Заходняй Еўропе і ЗША прывяла да таго, што вельмі папулярнай стала вера ў рэінкарнацыю. Заўважым, што нефармальны рух «New Age» («Нью Эйдж» — «Новая эра» — кангламерат ідэй, вучэнняў, акультных практык розных школ, сектаў, арганізацый і груп, ніяк паміж сабой арганізацыйна не звязаных, але чакаючых наступлення акультнай «эпохі Вадалея») не ўяўляецца без такога элементу, як вера ў рэінкарнацыю. Гэта вера ў тое, што пасля смерці чалавека яго душа пераўвасабляецца ў іншае цела.
