У маі, спяваючы ларэтанскую малітву да Маці Божай, мы разважаем над тытуламі, якімі хрысціяне на працягу стагоддзяў праслаўлялі тую, якая з’яўляецца Маці Пана і нашай Маці. Што ўяўляе сабой літанія? Дзе шукаць пачаткі ларэтанскай літаніі? Якая тэалогія ў гэтай малітвы?
Адным з хрысціянскіх сімвалаў, які шырока абмяркоўваецца навукоўцамі на працягу многіх стагодзяў, з’яўляецца Бэтлеемская зорка. Існуе шмат розных гіпотэз адносна яе прыроды: некаторыя лічаць яе звышнатуральнай з’явай ці проста вобразам, іншыя, наадварот, шукаюць пацвярджэння сапраўднасці касмічнага феномену, які адбыўся каля 2000 гадоў таму. Што гэта была за зорка? Ці існавала яна на самой справе? Што яна кажа для нашай веры? Адказаць на гэтыя пытанні мы паспрабуем сёння.
Нядаўна на катэхезе мой вучань Данііл задаў пытанне: «Сястра, бацька мяне пакараў за тое, што я дрэнна сябе паводзіў. Ён забараніў мне гуляць на камп’ютары цэлы тыдзень. Ён зграшыў супраць чацвёртай Божай запаведзі?»
Мы ведаем шмат цікавых фактаў з жыцця папы Францішка. Напрыклад, што ён з’яўляецца балельшчыкам аргенцінскага футбольнага клуба, любіць лятаць эканом-класам і карыстацца грамадскім транспартам, наведвае прытулкі для бедных і турмы. Але па-за ўвагай застаўся яшчэ адзін цікавы момант, які, між іншым, лучыць яго з Беларуссю. Менавіта аб ім мы паразмаўляем сёння.
Вам бы не хацелася прачнуцца ў прыбранай хаце? Дзе ўсё на сваіх месцах, сняданак на стале, падлога падмецена, посуд вымыты...
Адной з самых вядомых у свеце каталіцкіх святых з’яўляецца французская дзяўчына, якая жыла ў эпоху позняга сярэднявечча і прыклала вялікія намаганні для вызвалення сваёй айчыны ад замежных захопнікаў. Гаворка ідзе пра Жанну Д’Арк. Многімі, аднак, ставіцца пад сумненне дарэчнасць яе кананізацыі: маўляў, як Касцёл мог абвясціць святым чалавека, які кіраваў войскам і заклікаў змагацца супраць іншых людзей? А як жа запаведзь «не забівай»?
Калi размаўляем з прадстаўнiкамi iншых канфесiй аб веравучэннi, гэтая тэма можа з’явiцца на самым пачатку размовы. Але каб добра адказаць, патрэбна пэўная база ведаў. Усе папярэднiя артыкулы рубрыкi, можна так сказаць, падрыхтоўвалі да сëнняшняй тэмы.
Свята Божай Міласэрнасці. Нядзеля пасля Уваскрасення Езуса. Шмат прыгожых правільных слоў. Парадаксальна мала непасрэднай радасці ад дасведчанай міласэрнасці. Але і суму не вельмі. Так, мы разлічвалі на іншы свет і адкрыта Богу аб гэтым гаворым. За дзяцей страшна, за праўду крыўдна, самі параненыя...
Простыя і зразумелыя жэсты папы Францішка вельмі нагадалі пра аднаго яго папярэдніка на Пасадзе св. Пятра. Ён таксама меў простае паходжанне. Вёў сціплы лад жыцця. Славіўся асабістай святасцю, карыстаўся вялікай павагай і любоўю людзей.
Напэўна, большасць з вернікаў каталіцкага веравызнання заўважыла, што ў час Адвэнту (трэцяя нядзеля) і Вялікага посту (чацвёртая) святар, які цэлебруе св. Імшу, апранае арнат ружовага колеру. У Адвэнце гэтая нядзеля называецца gaudere (лац. радавацца), а ў Вялікім посце laetare (асвятляць, прасвятляць). І гэта не проста так.
Благаслаўлёныя пакуты, мукі і цярпенні цела. Благаслаўлёныя ўсе страты, нявернасць сяброў і ахвяры любові. Благаслаўлёныя нежыццяздольнасць і крушэнні ўсіх зямных надзей. Тройчы благаслаўлёныя сум, мукі, цяжкасці і нягоды жыцця, якія патрабуюць ад чалавека смеласці і мужнасці, таму што яны робяць чалавека.
Думаецца, толькі нядаўна была Папяльцовая серада і, здавалася, што Вялікі пост будзе цягнуцца вечна. Але вось ужо зусім хутка настане Вялікі тыдзень, у час якога асаблівым чынам будзем перажываць муку, смерць і ўваскрасенне Езуса Хрыста. У чарговым матэрыяле рубрыкі «Лікбез» паспрабуем разабрацца, чаму Вялікдзень называюць галоўнай урачыстасцю хрысціянаў, а таксама пазнаёмімся з некаторымі нюансамі яго перажывання.
13 сакавіка, пасля развітання з Бэнэдыктам XVI і перыяду sede vacante, Касцёл атрымаў новага Папу. Час, які прамінуў з 11 лютага, быў вельмі інтэнсіўным і характарызаваўся вялікай увагай з боку СМІ да падзей, якія адбываліся ў Ватыкане. Толькі ў Вечным горадзе іх штодзённа асвятлялі больш за 5 тысяч журналістаў.
Перад тым, як у кантэксце мiжканфесiйнага дыялога закрануць тэму беспамылковага навучання Бiскупа Рыма, варта глыбей задумацца над сэнсам паняцця «звышпрыроднае пачуццë веры Божага народу», пра якое чытаем у Катэхiзiсе.
Habemus Papam — словы доўгачаканыя, якія завяршаюць кароткі перыяд нявызначанасці ў жыцці Касцёла, словы, якія прыносяць радасць, незалежна ад таго, хто выйдзе на балкон базылікі святога Пятра ў белым адзенні новага Папы Рымскага.
У маі, спяваючы ларэтанскую малітву да Маці Божай, мы разважаем над тытуламі, якімі хрысціяне на працягу стагоддзяў праслаўлялі тую, якая з’яўляецца Маці Пана і нашай Маці. Што ўяўляе сабой літанія? Дзе шукаць пачаткі ларэтанскай літаніі? Якая тэалогія ў гэтай малітвы?
Адным з хрысціянскіх сімвалаў, які шырока абмяркоўваецца навукоўцамі на працягу многіх стагодзяў, з’яўляецца Бэтлеемская зорка. Існуе шмат розных гіпотэз адносна яе прыроды: некаторыя лічаць яе звышнатуральнай з’явай ці проста вобразам, іншыя, наадварот, шукаюць пацвярджэння сапраўднасці касмічнага феномену, які адбыўся каля 2000 гадоў таму. Што гэта была за зорка? Ці існавала яна на самой справе? Што яна кажа для нашай веры? Адказаць на гэтыя пытанні мы паспрабуем сёння.
Нядаўна на катэхезе мой вучань Данііл задаў пытанне: «Сястра, бацька мяне пакараў за тое, што я дрэнна сябе паводзіў. Ён забараніў мне гуляць на камп’ютары цэлы тыдзень. Ён зграшыў супраць чацвёртай Божай запаведзі?»
Мы ведаем шмат цікавых фактаў з жыцця папы Францішка. Напрыклад, што ён з’яўляецца балельшчыкам аргенцінскага футбольнага клуба, любіць лятаць эканом-класам і карыстацца грамадскім транспартам, наведвае прытулкі для бедных і турмы. Але па-за ўвагай застаўся яшчэ адзін цікавы момант, які, між іншым, лучыць яго з Беларуссю. Менавіта аб ім мы паразмаўляем сёння.
Вам бы не хацелася прачнуцца ў прыбранай хаце? Дзе ўсё на сваіх месцах, сняданак на стале, падлога падмецена, посуд вымыты...
Адной з самых вядомых у свеце каталіцкіх святых з’яўляецца французская дзяўчына, якая жыла ў эпоху позняга сярэднявечча і прыклала вялікія намаганні для вызвалення сваёй айчыны ад замежных захопнікаў. Гаворка ідзе пра Жанну Д’Арк. Многімі, аднак, ставіцца пад сумненне дарэчнасць яе кананізацыі: маўляў, як Касцёл мог абвясціць святым чалавека, які кіраваў войскам і заклікаў змагацца супраць іншых людзей? А як жа запаведзь «не забівай»?
Калi размаўляем з прадстаўнiкамi iншых канфесiй аб веравучэннi, гэтая тэма можа з’явiцца на самым пачатку размовы. Але каб добра адказаць, патрэбна пэўная база ведаў. Усе папярэднiя артыкулы рубрыкi, можна так сказаць, падрыхтоўвалі да сëнняшняй тэмы.
Свята Божай Міласэрнасці. Нядзеля пасля Уваскрасення Езуса. Шмат прыгожых правільных слоў. Парадаксальна мала непасрэднай радасці ад дасведчанай міласэрнасці. Але і суму не вельмі. Так, мы разлічвалі на іншы свет і адкрыта Богу аб гэтым гаворым. За дзяцей страшна, за праўду крыўдна, самі параненыя...
Простыя і зразумелыя жэсты папы Францішка вельмі нагадалі пра аднаго яго папярэдніка на Пасадзе св. Пятра. Ён таксама меў простае паходжанне. Вёў сціплы лад жыцця. Славіўся асабістай святасцю, карыстаўся вялікай павагай і любоўю людзей.
Напэўна, большасць з вернікаў каталіцкага веравызнання заўважыла, што ў час Адвэнту (трэцяя нядзеля) і Вялікага посту (чацвёртая) святар, які цэлебруе св. Імшу, апранае арнат ружовага колеру. У Адвэнце гэтая нядзеля называецца gaudere (лац. радавацца), а ў Вялікім посце laetare (асвятляць, прасвятляць). І гэта не проста так.
Благаслаўлёныя пакуты, мукі і цярпенні цела. Благаслаўлёныя ўсе страты, нявернасць сяброў і ахвяры любові. Благаслаўлёныя нежыццяздольнасць і крушэнні ўсіх зямных надзей. Тройчы благаслаўлёныя сум, мукі, цяжкасці і нягоды жыцця, якія патрабуюць ад чалавека смеласці і мужнасці, таму што яны робяць чалавека.
Думаецца, толькі нядаўна была Папяльцовая серада і, здавалася, што Вялікі пост будзе цягнуцца вечна. Але вось ужо зусім хутка настане Вялікі тыдзень, у час якога асаблівым чынам будзем перажываць муку, смерць і ўваскрасенне Езуса Хрыста. У чарговым матэрыяле рубрыкі «Лікбез» паспрабуем разабрацца, чаму Вялікдзень называюць галоўнай урачыстасцю хрысціянаў, а таксама пазнаёмімся з некаторымі нюансамі яго перажывання.
13 сакавіка, пасля развітання з Бэнэдыктам XVI і перыяду sede vacante, Касцёл атрымаў новага Папу. Час, які прамінуў з 11 лютага, быў вельмі інтэнсіўным і характарызаваўся вялікай увагай з боку СМІ да падзей, якія адбываліся ў Ватыкане. Толькі ў Вечным горадзе іх штодзённа асвятлялі больш за 5 тысяч журналістаў.
Перад тым, як у кантэксце мiжканфесiйнага дыялога закрануць тэму беспамылковага навучання Бiскупа Рыма, варта глыбей задумацца над сэнсам паняцця «звышпрыроднае пачуццë веры Божага народу», пра якое чытаем у Катэхiзiсе.
Habemus Papam — словы доўгачаканыя, якія завяршаюць кароткі перыяд нявызначанасці ў жыцці Касцёла, словы, якія прыносяць радасць, незалежна ад таго, хто выйдзе на балкон базылікі святога Пятра ў белым адзенні новага Папы Рымскага.
