Кіеўская мітраполія, якая ахоплівала хрысціянаў на ўсходнеславянскіх землях, падпарадкоўвалася Канстанцінопальскаму патрыярхату. Цесныя адносіны з патрыярхамі працягвалі захоўвацца, а пасаду мітрапаліта часта займалі біскупы не мясцовага паходжання, а з іншых краін, напрыклад грэкі.
Не сакрэт, што сучасны выгляд Дня святога Валянціна — гэта камерцыйны праект, які прыносіць добры прыбытак бізнесменам, а для звычайных абывацеляў — гэта нагода проста павесяліцца. Для многіх закаханых гэты дзень становіцца ледзь не адзіным момантам у годзе, калі яны імкнуцца неяк адмыслова падкрэсліць блізкай асобе, як моцна яе кахаюць.
Адказнасць з'яўляецца адным з вельмі важных накірункаў выхавання. Бацькі мараць, каб іх дзеці выраслі адказнымі, самастойнымі людзьмі, якія ўмеюць рабіць выбар, прымаць рашэнні і кіраваць сваім жыццём. На жаль, аднак, вельмі часта мае месца супрацьлеглая карціна: дзеці вырастаюць несамастойнымі, інфантыльнымі, безадказнымі, яны баяцца ці проста не хочуць прымаць ніякіх рашэнняў, займаюць пасіўную пазіцыю, - а ўсе клопаты, звязаныя з іх існаваннем, даручаюць, як і ў дзяцінстве, бацькам. Пераломным момантам у развіцці дзяцей становіцца, як правіла, падлеткавы (пераходны) узрост, падчас якога нават тыя праявы адказнасці, якія ў дзіцяці былі, агрэсіўна разбураюцца бунтуючым маладым чалавекам. У выніку людзі часта скардзяцца псіхолагам ці проста сябрам: «Быў жа залаты хлопчык: у хаце прыбіраў, урокі рабіў, з вуліцы ў час прыходзіў... Стукнула 13 гадоў — як яго падмянілі! Лаецца, пачаў паліць, звязаўся з дрэннай кампаніяй, дома не начуе, школу прагульвае, абмеркаваць сітуацыю не жадае».
Цяжка выпраўляцца ў дарогу, калі не ведаеш, дзе яна скончыцца. З абжытага месца, з прыемнага кола знаёмых рэчаў, адрываючыся ад людзей, з якімі паспеў пасябраваць, Цяжка паверыць, што трэба ўцякаць, калі навокал усё выглядае бяспечным. І людзі, як людзі, і ціхія зоркі, і ласкавае сонца, і хлеба хапае...
На працягу апошніх дзесяцігоддзяў у Еўропе шырока распаўсюджваецца захапленне ўсходнімі духоўнымі практыкамі. Прычын для гэтага шмат: многія нашы сучаснікі нанова “выбіраюць” для сябе рэлігію пасля часоў атэістычнага пераследу ці перарванасці рэлігійных традыцый у сям’і, іншыя шукаюць гармоніі і спакою ва ўмовах хуткага жыццёвага рытму і духоўнай пустыні. Ёсць і тыя, якіх прываблівае клопат аб здаровым целе ва ўсходняй духоўнасці, а таксама тыя, хто звяртаецца да яе, шукаючы невядомага, новага і звышнатуральнага.
Пантыфікат Пія ХІІ (1939–1958 гг.) прыпадае на асабліва цяжкі час знешнепалітычнай сітуацыі – гады Другой сусветнай вайны і так званай халоднай вайны і пасляваенны доўгі працэс аднаўлення.
Кожны з нас, хутчэй за ўсё, чытаў у дзяцінстве байку Крылова “Лебедзь, рак і шчупак”. Пэўна, задумкай аўтара было паказаць, якой важнай справай з’яўляецца супольная, наладжаная, скіраваная ў адзіным напрамку праца людзей. І што людзі, якія не здольныя паміж сабою дамовіцца, якія не ў стане разам супрацоўнічаць, не могуць выконваць пастаўленых перад сабою задачаў і дасягаць пэўных мэтаў.
У 1917 г. у Фаціме (Партугалія) мелі месца аб’яўленні Маці Божай, падчас якіх Панна Марыя прадказала гісторыю чалавецтва ў ХХ стагоддзі, пераслед Касцёла і яго адраджэнне. У 2017 г. будзе святкавацца юбілей 100-годдзя фацімскіх аб’яўленняў. Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў Беларусі зацвердзіла трохгадовы цыкл падрыхтоўкі да юбілею. Зыходзячы з фацімскіх аб’яўленняў, год 2014 будзе Годам малітвы, 2015 – Годам навяртання, 2016 – Годам надзеі.
Перамога поглядаў ісіхастаў на Канстанцінопальскіх саборах у XIV ст. з'яўляецца адным з найважнейшых элементаў таго, што цяпер мы можам назваць самасвядомасцю вернікаў праваслаўнай канфесіі. Таму, як здаецца, нельга разважаць пра унійныя ініцыятывы тых часоў у адарванні ад гісторыі гэтай палемікі.
«Культурна-рэлігійнаму часопісу «Дыялог» спаўняецца 20 год! Амаль дагнаў мяне па ўзросце”, — падумала я, калі ехала ў цягніку ў Баранавічы, каб сустрэцца з тымі, хто на сённяшні дзень складае сэрца, душу і рукі гэтага выдання, побач з якім, як і разам з часопісам “Ave Maria”, расла я сама, мае старэйшыя і крыху малодшыя сябры, праўда, да той пары, калі друкаваныя сродкі масавай інфармацыі не замянілі інтэрнэт-выданні.
У мінулым выпуску рубрыкі мы спыніліся на энцыкліцы “Quadragesimo Аnno” (“Саракавы год” ад 15 мая 1931 года) Пія ХІ – адным з найважнейшых сацыяльных дакументаў гэтага Пантыфікату.
Каляда з’яўляецца адной з магчымасцяў, каб рэалізаваць святару сваё пакліканне. Для верніка гэта магчымасць атрымаць Божае благаслаўленне, задаць пытанні, папрасіць парады, бліжэй пазнаёміцца са святаром, а таксама ў чарговы раз ўсвядоміць праўду аб тым, што з'яўляешся часцінкай Паўсюднага Касцёла і Божым дзіцём.
Звяртаючыся да вернікаў ва ўрачыстасць Аб’яўлення Пана 6 студзеня 2014 г., Папа Францішак, канешне, нагадаў пра трох мудрацоў з Усходу, якія прыйшлі пакланіцца нованароджанаму Хрысту. Між іншым, Пантыфік падкрэсліў, што пра іх выдатна распавёў Бэнэдыкт XVI у сваёй кнізе “Дзяцінства Езуса”. Папа на пенсіі – вялікі тэолаг і інтэлектуал нашага часу – напісаў яе на падставе доўгіх даследванняў і асабістых разважанняў, пакінуўшы вернікам каштоўнейшы скарб мудрасці і ведаў. Сёння мы звернемся да гэтай кнігі, каб адказаць на пытанне: кім былі тры евангельскія “мудрацы” або “каралі з Усходу”.
Абяцанкі на Новы год звычайна даюць дарослыя, а на прыемныя нечаканкі спадзяюцца дзеці. А можа, наадварот: Новы год абяцае дзецям падарункі, а дарослыя фармулююць жаданні, якія павінны нечакана збывацца ў наступным годзе.
У XIV стагоддзі паміж Канстанцінопалем і Рымам працягваўся дыялог адносна паяднання падзеленых Касцёлаў, аднак характарызаваўся ён спецыфічнымі рысамі, якія ніжэй паспрабуем адзначыць і зразумець.
Кіеўская мітраполія, якая ахоплівала хрысціянаў на ўсходнеславянскіх землях, падпарадкоўвалася Канстанцінопальскаму патрыярхату. Цесныя адносіны з патрыярхамі працягвалі захоўвацца, а пасаду мітрапаліта часта займалі біскупы не мясцовага паходжання, а з іншых краін, напрыклад грэкі.
Не сакрэт, што сучасны выгляд Дня святога Валянціна — гэта камерцыйны праект, які прыносіць добры прыбытак бізнесменам, а для звычайных абывацеляў — гэта нагода проста павесяліцца. Для многіх закаханых гэты дзень становіцца ледзь не адзіным момантам у годзе, калі яны імкнуцца неяк адмыслова падкрэсліць блізкай асобе, як моцна яе кахаюць. 
Адказнасць з'яўляецца адным з вельмі важных накірункаў выхавання. Бацькі мараць, каб іх дзеці выраслі адказнымі, самастойнымі людзьмі, якія ўмеюць рабіць выбар, прымаць рашэнні і кіраваць сваім жыццём. На жаль, аднак, вельмі часта мае месца супрацьлеглая карціна: дзеці вырастаюць несамастойнымі, інфантыльнымі, безадказнымі, яны баяцца ці проста не хочуць прымаць ніякіх рашэнняў, займаюць пасіўную пазіцыю, - а ўсе клопаты, звязаныя з іх існаваннем, даручаюць, як і ў дзяцінстве, бацькам. Пераломным момантам у развіцці дзяцей становіцца, як правіла, падлеткавы (пераходны) узрост, падчас якога нават тыя праявы адказнасці, якія ў дзіцяці былі, агрэсіўна разбураюцца бунтуючым маладым чалавекам. У выніку людзі часта скардзяцца псіхолагам ці проста сябрам: «Быў жа залаты хлопчык: у хаце прыбіраў, урокі рабіў, з вуліцы ў час прыходзіў... Стукнула 13 гадоў — як яго падмянілі! Лаецца, пачаў паліць, звязаўся з дрэннай кампаніяй, дома не начуе, школу прагульвае, абмеркаваць сітуацыю не жадае».
Цяжка выпраўляцца ў дарогу, калі не ведаеш, дзе яна скончыцца. З абжытага месца, з прыемнага кола знаёмых рэчаў, адрываючыся ад людзей, з якімі паспеў пасябраваць, Цяжка паверыць, што трэба ўцякаць, калі навокал усё выглядае бяспечным. І людзі, як людзі, і ціхія зоркі, і ласкавае сонца, і хлеба хапае...
На працягу апошніх дзесяцігоддзяў у Еўропе шырока распаўсюджваецца захапленне ўсходнімі духоўнымі практыкамі. Прычын для гэтага шмат: многія нашы сучаснікі нанова “выбіраюць” для сябе рэлігію пасля часоў атэістычнага пераследу ці перарванасці рэлігійных традыцый у сям’і, іншыя шукаюць гармоніі і спакою ва ўмовах хуткага жыццёвага рытму і духоўнай пустыні. Ёсць і тыя, якіх прываблівае клопат аб здаровым целе ва ўсходняй духоўнасці, а таксама тыя, хто звяртаецца да яе, шукаючы невядомага, новага і звышнатуральнага.
Пантыфікат Пія ХІІ (1939–1958 гг.) прыпадае на асабліва цяжкі час
знешнепалітычнай сітуацыі – гады Другой сусветнай вайны і так званай
халоднай вайны і пасляваенны доўгі працэс аднаўлення.
Кожны з нас, хутчэй за ўсё, чытаў у дзяцінстве байку Крылова “Лебедзь, рак і шчупак”. Пэўна, задумкай аўтара было паказаць, якой важнай справай з’яўляецца супольная, наладжаная, скіраваная ў адзіным напрамку праца людзей. І што людзі, якія не здольныя паміж сабою дамовіцца, якія не ў стане разам супрацоўнічаць, не могуць выконваць пастаўленых перад сабою задачаў і дасягаць пэўных мэтаў. 
У 1917 г. у Фаціме (Партугалія) мелі месца аб’яўленні Маці Божай, падчас якіх Панна Марыя прадказала гісторыю чалавецтва ў ХХ стагоддзі, пераслед Касцёла і яго адраджэнне. У 2017 г. будзе святкавацца юбілей 100-годдзя фацімскіх аб’яўленняў. Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў Беларусі зацвердзіла трохгадовы цыкл падрыхтоўкі да юбілею. Зыходзячы з фацімскіх аб’яўленняў, год 2014 будзе Годам малітвы, 2015 – Годам навяртання, 2016 – Годам надзеі.
Перамога поглядаў ісіхастаў на Канстанцінопальскіх саборах у XIV ст. з'яўляецца адным з найважнейшых элементаў таго, што цяпер мы можам назваць самасвядомасцю вернікаў праваслаўнай канфесіі. Таму, як здаецца, нельга разважаць пра унійныя ініцыятывы тых часоў у адарванні ад гісторыі гэтай палемікі.
«Культурна-рэлігійнаму часопісу «Дыялог» спаўняецца 20 год! Амаль дагнаў мяне па ўзросце”, — падумала я, калі ехала ў цягніку ў Баранавічы, каб сустрэцца з тымі, хто на сённяшні дзень складае сэрца, душу і рукі гэтага выдання, побач з якім, як і разам з часопісам “Ave Maria”, расла я сама, мае старэйшыя і крыху малодшыя сябры, праўда, да той пары, калі друкаваныя сродкі масавай інфармацыі не замянілі інтэрнэт-выданні.
У мінулым выпуску рубрыкі мы спыніліся на энцыкліцы “Quadragesimo Аnno” (“Саракавы год” ад 15 мая 1931 года) Пія ХІ – адным з найважнейшых сацыяльных дакументаў гэтага Пантыфікату.
Каляда з’яўляецца адной з магчымасцяў, каб рэалізаваць святару сваё пакліканне. Для верніка гэта магчымасць атрымаць Божае благаслаўленне, задаць пытанні, папрасіць парады, бліжэй пазнаёміцца са святаром, а таксама ў чарговы раз ўсвядоміць праўду аб тым, што з'яўляешся часцінкай Паўсюднага Касцёла і Божым дзіцём. 
Звяртаючыся да вернікаў ва ўрачыстасць Аб’яўлення Пана 6 студзеня 2014 г., Папа Францішак, канешне, нагадаў пра трох мудрацоў з Усходу, якія прыйшлі пакланіцца нованароджанаму Хрысту. Між іншым, Пантыфік падкрэсліў, што пра іх выдатна распавёў Бэнэдыкт XVI у сваёй кнізе “Дзяцінства Езуса”. Папа на пенсіі – вялікі тэолаг і інтэлектуал нашага часу – напісаў яе на падставе доўгіх даследванняў і асабістых разважанняў, пакінуўшы вернікам каштоўнейшы скарб мудрасці і ведаў. Сёння мы звернемся да гэтай кнігі, каб адказаць на пытанне: кім былі тры евангельскія “мудрацы” або “каралі з Усходу”.
Абяцанкі на Новы год звычайна даюць дарослыя, а на прыемныя нечаканкі спадзяюцца дзеці. А можа, наадварот: Новы год абяцае дзецям падарункі, а дарослыя фармулююць жаданні, якія павінны нечакана збывацца ў наступным годзе.
У XIV стагоддзі паміж Канстанцінопалем і Рымам працягваўся дыялог адносна паяднання падзеленых Касцёлаў, аднак характарызаваўся ён спецыфічнымі рысамі, якія ніжэй паспрабуем адзначыць і зразумець.
