Апошняя праца Дарэна Аранофскі “Ной: абраны Богам” не з’яўляецца дакладнай адаптацыяй гісторыі, вядомай нам з Бібліі. Але насуперак крытычным меркаванням гэта і не пусты камерцыйны фільм класа “В”. Фільм схіляе да разважання аб тым, што азначае, што Бог даў чалавеку ў валоданне зямлю, і на чым грунтуецца нашая адказнасць за cтварэнне.
Калісьці Езусу задаў гэтае пытанне законнік, ён хацеў апраўдаць сябе, сваё стаўленне да людзей. Сёння мы шукаем адказ на гэтае пытанне для таго, каб зразумець сябе і быць больш плённымі ў служэнні бліжнім. Адказ можа быць не да канца вычарпальным, але дастатковым на дадзеным этапе нашага жыцця. Я ведаю, што ён з часам вернецца да нас, і не трэба баяцца шукаць адказаў, таму што я ўпэўнена ў тым, што ад адказу залежыць нашае стаўленне да бліжніх. Сёння я задаю гэтае пытанне Езусу, каб Ён дапамог нам убачыць усё дабро, якое бліжнія няспынна ўносілі і ўносяць у наша жыццё, і быць удзячнымі. Хаця кажуць, што дабрыня і ўдзячнасць ніколі не ходзяць у пары, яны ніяк не могуць сустрэцца...
Адной з самых таямнічых, але адначасова найбольш навукова даследаваных хрысціянскіх рэліквій з’яўляецца Турынская плашчаніца – льняная тканіна, у якую, магчыма, было загорнута цела Езуса Хрыста пасля Яго мукі і смерці. Навукоўцы, гісторыкі і вернікі да гэтага часу не могуць знайсці дакладнага адказу на пытанні: гэта сапраўды тая самая пахавальная тканіна ці толькі яе сярэднявечная падробка? Лічыць Турынскую плашчаніцу адной з самых галоўных хрысціянскіх рэліквій ці проста сакральнай выявай, хоць і незвычайнай і выключнай?
Нездарма кажуць будаўнікам: "Памагай Бог!" Зычаць і іншым працоўным людзям гэтак жа, але ж калі гаворка пра будоўлю, многія пераканаліся ў праўдзівасці псальма: "Калі Пан не збудуе дома, марна працуюць будаўнікі яго..." (Пс 127, 1) А вельмі крыўдна дарма высільвацца. А вось калі Бог памагае... Праца не робіцца лягчэйшай, і рукі баляць не менш, і на холадзе задубееш, і на сонцы спячэшся, але справа ладзіцца, і сэрца ціха спявае ўнутры. Будоўля ж сэрца чалавека пачынаецца з першым уздыхам і вядзецца ўсё жыццё.
Павел VI быў Папам Другога Ватыканскага Сабору, хоць і не ён адкрываў гэтую падзею. Менавіта падчас яго Пантыфікату і пад яго непасрэдным уплывам нараджаліся ідэі Сабору, якія пазней атрымоўвалі форму афіцыйных дакументаў і Папа сам іх падпісваў і садзейнічаў публікацыі.
Беларуская рэдакцыя Ватыканскага радыё на працягу доўгіх гадоў з’яўляецца сапраўдным ланцугом, які злучае беларускіх вернікаў з цэнтрам Паўсюднага Касцёла. Ужо амаль 65 гадоў дзякуючы яе супрацоўнікам “голас Папы” гучыць на беларускай мове, беларускія вернікі могуць атрымліваць інфармацыю пра дзейнасць Апостальскай Сталіцы і жыццё каталіцкіх супольнасцяў ва ўсім свеце. Акрамя таго, з гісторыяй Беларускай рэдакцыі звязаны лёсы шматлікіх выдатных беларускіх святароў і патрыётаў. Пра іх мы пагаворым сёння.
Была гэта найвялікшая, як дагэтуль, спроба паяднання паміж католікамі і праваслаўнымі. Паспрабуем дакладней паразважаць над гэтай важнай падзеяй з гісторыі Касцёла, каб больш аб'ектыўна ацаніць пазнейшыя падзеі Берасцейскай уніі, а таксама каб лепш зразумець сучасные праблемы міжканфесійнага дыялогу.
Ужо на працягу амаль 65 гадоў беларуская мова гучыць на хвалях Ватыканскага радыё. Беларуская рэдакцыя штодзённа перадае словы Папы і апавядае пра жыццё Касцёла ў свеце з самага цэнтру каталіцтва. Сёння яе праграмы можна пачуць на кароткіх хвалях, у дыяпазоне FM (у Рыме і яго ваколіцах), а таксама ў інтэрнэце. Дзейнічае сайт і старонка рэдакцыі ў “Facebook”. На хвалях Першага каналу Беларускага нацыянальнага радыё кожную нядзелю трансліруецца пяціхвілінны агляд асноўных падзей тыдня, падрыхтаваны ў Ватыкане. А як усё пачыналася? Адкуль сярод супрацоўнікаў папскай радыёстанцыі з’явіліся беларусы? Пра гэта мы пагаворым сёння.
"Калі пакутуе частка Цела, я таксама павінен адчуваць страту. Боль дасца ў знакі самотнасцю, адчаем, фізічнымі пакутамі, нянавісцю да сябе".
Другі Ватыканскі Сабор ставіў перад сабой пастырскія задачы, але сацыяльныя праблемы так цесна пераплятаюцца з пастырскімі, што нельга было пакінуць іх па-за увагай. І хаця на першапачатковым этапе працы не планаваўся дакумент на сацыяльную тэматыку, але па меры абмеркавання актуальных тэм узнікла патрэба ў падрыхтоўцы такога дакумента. Сярод дакументаў Сабору на сацыяльную тэматыку вылучаюцца два – „Gaudium et spes” i “Dignitatis humanae”, якія шукаюць і даюць адказ на глыбокія хуткія змены тагачаснага свету.
Вялікі пост у Сярэднявеччы ў заходняй хрысціянскай традыцыі стаў перыядам, сканцэнтраваным на Хрыстовых мучэннях і смерці. Для многіх гэты час мае такі характар і цяпер. Хрыстовая Ахвяра, боль, Яго апошнія крокі – захапляюць і здзіўляюць, бо ўсё гэта дзеля слабога чалавека. Чалавека, які змяняе сваё месца: то з натоўпам асуджае Божага Сына, а потым спрабуе выцерці Яго крывавы пот.
Хрыстус прыйшоў на зямлю і стаў Святлом на шляхах чалавецтва. Не дзесьці там далёка і даўно, але тут, у жыцці кожнага чалавека, сям'і, грамадства. Вялікі пост дае магчымасць разам з Езусам прайсці Ягонымі дарогамі – праз прыняцце рашэння, праз Крыжовы шлях, праз цішыню Галгофы аж да Уваскрасення – каб убачыць, зразумець, вымаліць адчуванне, як Бог любіць чалавека.
«Гаспадар, я ведаў, што ты чалавек жорсткі, жнеш там, дзе не сеяў, збіраеш там, дзе не рассыпаў. Таму, пабаяўшыся, я пайшоў і схаваў талант твой у зямлю. Вось вазьмі сваё» (Мц 25,24-25).
Зусім хутка Рым стане месцам пілігрымавання шматлікіх вернікаў з Беларусі. Праз два месяцы, 27 красавіка 2014 г., тут адбудзецца кананізацыя благаслаўлёных Яна ХХІІІ і Яна Паўла ІІ, і ўжо зусім не за гарамі час летняга адпачынку, на працягу якога многія пажадаюць пазнаёміцца са спадчынай Вечнага горада. Рым – гэта сапраўдны горад-музей і, здаецца, кожны камень тут мае сваю цікавую гісторыю. Пра большасць турыстычных аб’ектаў можна знайсці інфармацыю ў адмысловых даведніках, але ёсць сярод іх і тыя, пра якія часам не ведаюць і самыя дасведчаныя гіды. Напрыклад, пра месцы Рыма, звязаныя з Беларуссю і беларусамі. Сёння мы пагаворым пра некаторыя з іх, з надзеяй на тое, што іх наведванне будзе цікавым для пілігрымаў і турыстаў з нашай краіны.
Шасцідзясятыя гады адкрываюць шырокія перспектывы: свет ачуняў пасля ваенных разбурэнняў, пачалася дэкаланізацыя, з’явіліся першыя нясмелыя адзнакі пацяплення ў адносінах паміж двума блокамі - амерыканскім і савецкім. У такой атмасферы Папа Ян ХХІІІ глыбока аналізуе “знакі часу”.
Апошняя праца Дарэна Аранофскі “Ной: абраны Богам” не з’яўляецца дакладнай адаптацыяй гісторыі, вядомай нам з Бібліі. Але насуперак крытычным меркаванням гэта і не пусты камерцыйны фільм класа “В”. Фільм схіляе да разважання аб тым, што азначае, што Бог даў чалавеку ў валоданне зямлю, і на чым грунтуецца нашая адказнасць за cтварэнне.
Калісьці Езусу задаў гэтае пытанне законнік, ён хацеў апраўдаць сябе, сваё стаўленне да людзей. Сёння мы шукаем адказ на гэтае пытанне для таго, каб зразумець сябе і быць больш плённымі ў служэнні бліжнім. Адказ можа быць не да канца вычарпальным, але дастатковым на дадзеным этапе нашага жыцця. Я ведаю, што ён з часам вернецца да нас, і не трэба баяцца шукаць адказаў, таму што я ўпэўнена ў тым, што ад адказу залежыць нашае стаўленне да бліжніх. Сёння я задаю гэтае пытанне Езусу, каб Ён дапамог нам убачыць усё дабро, якое бліжнія няспынна ўносілі і ўносяць у наша жыццё, і быць удзячнымі. Хаця кажуць, што дабрыня і ўдзячнасць ніколі не ходзяць у пары, яны ніяк не могуць сустрэцца...
Адной з самых таямнічых, але адначасова найбольш навукова даследаваных хрысціянскіх рэліквій з’яўляецца Турынская плашчаніца – льняная тканіна, у якую, магчыма, было загорнута цела Езуса Хрыста пасля Яго мукі і смерці. Навукоўцы, гісторыкі і вернікі да гэтага часу не могуць знайсці дакладнага адказу на пытанні: гэта сапраўды тая самая пахавальная тканіна ці толькі яе сярэднявечная падробка? Лічыць Турынскую плашчаніцу адной з самых галоўных хрысціянскіх рэліквій ці проста сакральнай выявай, хоць і незвычайнай і выключнай?
Нездарма кажуць будаўнікам: "Памагай Бог!" Зычаць і іншым працоўным людзям гэтак жа, але ж калі гаворка пра будоўлю, многія пераканаліся ў праўдзівасці псальма: "Калі Пан не збудуе дома, марна працуюць будаўнікі яго..." (Пс 127, 1) А вельмі крыўдна дарма высільвацца. А вось калі Бог памагае... Праца не робіцца лягчэйшай, і рукі баляць не менш, і на холадзе задубееш, і на сонцы спячэшся, але справа ладзіцца, і сэрца ціха спявае ўнутры. Будоўля ж сэрца чалавека пачынаецца з першым уздыхам і вядзецца ўсё жыццё.
Павел VI быў Папам Другога Ватыканскага Сабору, хоць і не ён адкрываў гэтую падзею. Менавіта падчас яго Пантыфікату і пад яго непасрэдным уплывам нараджаліся ідэі Сабору, якія пазней атрымоўвалі форму афіцыйных дакументаў і Папа сам іх падпісваў і садзейнічаў публікацыі.
Беларуская рэдакцыя Ватыканскага радыё на працягу доўгіх гадоў з’яўляецца сапраўдным ланцугом, які злучае беларускіх вернікаў з цэнтрам Паўсюднага Касцёла. Ужо амаль 65 гадоў дзякуючы яе супрацоўнікам “голас Папы” гучыць на беларускай мове, беларускія вернікі могуць атрымліваць інфармацыю пра дзейнасць Апостальскай Сталіцы і жыццё каталіцкіх супольнасцяў ва ўсім свеце. Акрамя таго, з гісторыяй Беларускай рэдакцыі звязаны лёсы шматлікіх выдатных беларускіх святароў і патрыётаў. Пра іх мы пагаворым сёння.
Была гэта найвялікшая, як дагэтуль, спроба паяднання паміж католікамі і праваслаўнымі. Паспрабуем дакладней паразважаць над гэтай важнай падзеяй з гісторыі Касцёла, каб больш аб'ектыўна ацаніць пазнейшыя падзеі Берасцейскай уніі, а таксама каб лепш зразумець сучасные праблемы міжканфесійнага дыялогу.
Ужо на працягу амаль 65 гадоў беларуская мова гучыць на хвалях Ватыканскага радыё. Беларуская рэдакцыя штодзённа перадае словы Папы і апавядае пра жыццё Касцёла ў свеце з самага цэнтру каталіцтва. Сёння яе праграмы можна пачуць на кароткіх хвалях, у дыяпазоне FM (у Рыме і яго ваколіцах), а таксама ў інтэрнэце. Дзейнічае сайт і старонка рэдакцыі ў “Facebook”. На хвалях Першага каналу Беларускага нацыянальнага радыё кожную нядзелю трансліруецца пяціхвілінны агляд асноўных падзей тыдня, падрыхтаваны ў Ватыкане. А як усё пачыналася? Адкуль сярод супрацоўнікаў папскай радыёстанцыі з’явіліся беларусы? Пра гэта мы пагаворым сёння.
"Калі пакутуе частка Цела, я таксама павінен адчуваць страту. Боль дасца ў знакі самотнасцю, адчаем, фізічнымі пакутамі, нянавісцю да сябе".
Другі Ватыканскі Сабор ставіў перад сабой пастырскія задачы, але сацыяльныя праблемы так цесна пераплятаюцца з пастырскімі, што нельга было пакінуць іх па-за увагай. І хаця на першапачатковым этапе працы не планаваўся дакумент на сацыяльную тэматыку, але па меры абмеркавання актуальных тэм узнікла патрэба ў падрыхтоўцы такога дакумента. Сярод дакументаў Сабору на сацыяльную тэматыку вылучаюцца два – „Gaudium et spes” i “Dignitatis humanae”, якія шукаюць і даюць адказ на глыбокія хуткія змены тагачаснага свету.
Вялікі пост у Сярэднявеччы ў заходняй хрысціянскай традыцыі стаў перыядам, сканцэнтраваным на Хрыстовых мучэннях і смерці. Для многіх гэты час мае такі характар і цяпер. Хрыстовая Ахвяра, боль, Яго апошнія крокі – захапляюць і здзіўляюць, бо ўсё гэта дзеля слабога чалавека. Чалавека, які змяняе сваё месца: то з натоўпам асуджае Божага Сына, а потым спрабуе выцерці Яго крывавы пот.
Хрыстус прыйшоў на зямлю і стаў Святлом на шляхах чалавецтва. Не дзесьці там далёка і даўно, але тут, у жыцці кожнага чалавека, сям'і, грамадства. Вялікі пост дае магчымасць разам з Езусам прайсці Ягонымі дарогамі – праз прыняцце рашэння, праз Крыжовы шлях, праз цішыню Галгофы аж да Уваскрасення – каб убачыць, зразумець, вымаліць адчуванне, як Бог любіць чалавека.
«Гаспадар, я ведаў, што ты чалавек жорсткі, жнеш там, дзе не сеяў, збіраеш там, дзе не рассыпаў. Таму, пабаяўшыся, я пайшоў і схаваў талант твой у зямлю. Вось вазьмі сваё» (Мц 25,24-25).
Зусім хутка Рым стане месцам пілігрымавання шматлікіх вернікаў з Беларусі. Праз два месяцы, 27 красавіка 2014 г., тут адбудзецца кананізацыя благаслаўлёных Яна ХХІІІ і Яна Паўла ІІ, і ўжо зусім не за гарамі час летняга адпачынку, на працягу якога многія пажадаюць пазнаёміцца са спадчынай Вечнага горада. Рым – гэта сапраўдны горад-музей і, здаецца, кожны камень тут мае сваю цікавую гісторыю. Пра большасць турыстычных аб’ектаў можна знайсці інфармацыю ў адмысловых даведніках, але ёсць сярод іх і тыя, пра якія часам не ведаюць і самыя дасведчаныя гіды. Напрыклад, пра месцы Рыма, звязаныя з Беларуссю і беларусамі. Сёння мы пагаворым пра некаторыя з іх, з надзеяй на тое, што іх наведванне будзе цікавым для пілігрымаў і турыстаў з нашай краіны.
Шасцідзясятыя гады адкрываюць шырокія перспектывы: свет ачуняў пасля ваенных разбурэнняў, пачалася дэкаланізацыя, з’явіліся першыя нясмелыя адзнакі пацяплення ў адносінах паміж двума блокамі - амерыканскім і савецкім. У такой атмасферы Папа Ян ХХІІІ глыбока аналізуе “знакі часу”.
