Многія з нас маюць праблемы з малітвай. Адны гадамі не бачаць яе вынікаў, другія мучаюцца ад таго, што не ўмеюць як след маліцца, трэція дакараюць сябе за тое, што так і не наблізіліся да Пана Бога. Мабыць, кожнаму варта і надалей шукаць ісціну, не стамляючыся задаваць пытанні і сабе, і іншым.

Напэўна, многія бацькі, асабліва маладыя, задаюцца пытаннем: а ці ўвогуле ёсць сэнс казаць дзецям пра святога Мікалая, каб пасля яны расчараваліся ў яго неіснаванні? Псіхолагі сцвярджаюць, што момант пераходу ад ілюзіі да рэальнасці прыходзіць абсалютна натуральна. А калі дзіця адкрые праўду, зможа парадавацца, што яго бацькі настолькі цудоўныя, што нават увайшлі ў ролю святога Мікалая.

Андрэй з Пастаў цікавіцца, чаму ў Евангеллі ад Мацвея (Мц 12, 40) Езус кажа пра тры дні і тры ночы, у той час як у грабніцы Ён быў толькі дзве ночы?

Рараты — адмысловыя святыя Імшы ў перыяд Адвэнту. Назва «Рараты» бярэ свой пачатак ад лацінскай песні «Rorate coeli desuper» («Дайце, нябёсы, росы з вышыняў»), якая спяваецца ў перыяд Адвэнту, звычайна на пачатку раратняй Імшы.

Набліжаецца зіма, а значыць ужо хутка, праз месяц, настане святочны перыяд Божага Нараджэння. Як вядома, у Каталіцкім Касцёле гэтаму святу папярэднічае Адвэнт, які называюць часам радаснага чакання. Але што значыць чакаць радасна і ці ў гэты перыяд на католікаў накладваюцца абмежаванні? На гэтыя і іншыя пытанні нашых наведвальнікаў адкажам у чарговым матэрыяле рубрыкі «Лікбез ад Catholic.by».

Сёння ў цэнтры нашай увагі будуць адносіны паміж сакрамэнтамі пасвячэння і сужэнства. Катэхізіс Каталіцкага Касцёла збліжае гэтыя сакрамэнты, падкрэсліваючы, што абодва «ўдзяляюць спецыяльную ласку для асаблівай місіі Касцёла і служаць будаванню Божага народу».

Чытаючы Стары Запавет, сапраўды можна сустрэць вельмі цяжкія для разумення сцэны Божага гневу, асабліва ў адносінах да язычнікаў або нават да выбранага народа, калі той адыходзіць ад Божага закону. Пэўныя ўрыўкі Святога Пісання могуць нават шакаваць чалавека, але памылкай было б спрабаваць зразумець Бога толькі па некалькіх фрагментах Бібліі.

«Тое, што Я раблю, Ты цяпер не разумееш, але зразумееш пасля» (Ян 13, 7). Гэтыя словы Хрыста былі скіраваны да Сымона Пятра, якому Ён абмыў ногі. Словы Збаўцы былі заўсёды справядлівыя і не страцілі сваёй актуальнасці і ў наш час. Каб зразумець іх сэнс, нам патрэбны цвёрдая вера і цярплівае чаканне.

Святы апостал Пётр у Божым слове нагадвае нам: «Бог усялякай ласкі, які паклікаў вас да сваёй вечнай славы ў Хрысце Езусе, пасля таго як крыху пацерпіце, сам удасканаліць, загартуе, умацуе і зробіць вас непахіснымі» (1 Птр 5, 10).

У аповедзе пра сляпога з Ерыхона, які дакрычаўся да Езуса са сваёй бядой, часцей за ўсё задумваешся над верай і адвагай гэтага чалавека. Можа нават прымяраеш на сябе яго лахманы.

Дар’я з Мінска задае пытанне: «Які пераклад больш дакладны? Бо чытаю па-беларуску ў Евангеллі паводле Марка: «Такога духа нельга выгнаць нічым, як толькі малітвай» (Мк 9, 29); а ў Бібліі па-руску ў гэтым месцы напісана: «Сей род не может выйти иначе, как от молитвы и поста»?

Жыццё чалавека на зямлі часовае і хутка прамінае – з’яўляецца і знікае, нібы пар, нібы палявая кветка, якая вырастае, расцвітае, вяне і гіне. Фізічна чалавек перастае існаваць пасля смерці, але памірае толькі ягонае цела, душа чалавека мае вечнае жыццё. Душа – нябачная, а тое, што нябачнае – вечнае.

Чым ёсць вера? Святы апостал Павел у Пасланні да габрэяў дае на гэта пытанне вельмі трапны адказ: «вера ёсць здзяйсненне чаканага і ўпэўненасць у нябачным» (Гбр 11, 1).

Антон з Канстанцінава задае пытанне: Ніяк не магу зразумець, дзе знаходзіцца Эмаўс, у які ішлі вучні пасля ўваскрасення Езуса, і дзе яны пазналі Яго «пры ламанні хлеба»?

Бо гэта весела, цікава і займальна. Гэта адкрыццё на культуру іншых народаў. Гэта пошук нечага новага, новых знаёмстваў, перажыванняў, эфектаў.