Міналі стагоддзі. Божы Провід паступова ператвараў экумену (так званы «ўвесь сусвет»), некалі апанаваную адзінай і магутнай Рымскай імперыяй, у нешта абсалютна іншае.
Уявім сабе такую сітуацыю — хлопец і дзяўчына доўга сустракаюцца, кахаюць адно аднаго, мараць аб тым, каб стаць мужам і жонкай і быць разам усё жыццё. Як пражыць гэты час да шлюбу? Паводле пануючай сёння культуры — трэба жыць так, нібыта ты ўжо ў шлюбе.
Яшчэ часам ад часу ў размове можна пачуць у адрас не зусім сціплага і добрага чалавека наступны выраз: «Ты ж нават Бога не баішся». Калісьці гэта выраз меў сваю сілу і ўздзеянне на людзей, калі амаль што ўсе навокал сур’ёзна ставіліся да рэлігійных аспектаў жыцця. Сёння ж ён амаль ні да каго не прамаўляе, тым больш не нясе ўжо сваю маральную нагрузку.
Напэўна, вам даводзілася сустракаць пытанне: якую кнігу або рэч вы ўзялі б з сабой на бязлюдную выспу? Многія ўзялі б Біблію, але варыянтаў адказаў увогуле вельмі шмат.
Часцей за ўсё дыскусіі паміж праціўнікамі і прыхільнікамі абортаў прыходзяць да пытання: эмбрыён — гэта чалавек ці не? На адным з сайтаў «Pro choice» ёсць такі прыклад: жанчына, цяжарнасць якой была пажаданай, можа адчуваць любоў да эмбрыёна, успрымаць яго як асобнага і ўнікальнага чалавека, доўгачаканага члена яе сям’і.
«Памятай дзень святы святкаваць» — кажа трэцяя Божая запаведзь. А Каталіцкі Касцёл тлумачыць, што нядзеля (Дзень Пана) — гэта дзень адпачынку і асвячэння сябе. Здаецца, усё зразумела, але ў цэлым, абагулена. Бо калі бяром нашую нядзелю, узнікае мноства пытанняў, што ж усё-такі можна рабіць, а што нельга. Сёння будзем шукаць адказы на пытанні чытачоў адносна трэцяй запаведзі.
12 сакавіка 2000 г. у ватыканскай базыліцы адбылася ўнікальная гістарычная падзея — Папа Рымскі ўстаў на калені і прасіў прабачэння ў Бога і чалавецтва за грахі, якія Касцёл учыніў на працягу гісторыі. Трэба адзначыць, што гэты учынак Яна Паўла ІІ выклікаў неадназначную рэакцыю не толькі ў некаталіцкіх асяродках, але і ў самім Касцёле.
У сярэдзіне V стагоддзя можна было заўважыць, што Божы Провід, які дзейнічае ў сусветнай гісторыі, вядзе заходнюю і ўсходнюю часткі былой адзінай і магутнай Рымскай імперыі рознымі шляхамі. Такім чынам, і хрысціяне, якія ў сваёй большасці жылі на гэтых тэрыторыях, пачалі адрознівацца.
У разважаннях пра ролю бацькі ў сям’і нельга абысці чацвёртую Божую запаведзь. Шануй бацьку і маці… Бог даў нам праз Майсея 10 запаведзяў. Першыя тры з іх датычаць адносінаў з самім Створцам, а другая частка пачынаецца з адносінаў у сям’і.
«Бо для мяне жыццё — гэта Хрыстус, і смерць — гэта набытак» (Флп 1, 21). «Праўдзівае слова: калі мы разам з Ім памерлі, то з Ім і ажывём» (2 Цім 2, 11). На працягу многіх гадоў у нас у касцёлах я назіраю цікавую з’яву. У кастрычніку ў нашых парафіях асабліва ажыўляюцца парафіяне, нават тыя, якіх я называю святочнымі (яны прыходзяць у касцёл толькі па вялікіх святах).
Часта кажуць, што ў Касцёле прабачэнне грахоў можна купіць за грошы, маючы на ўвазе індульгенцыю або адпуст. Гэта не так, а пытанне заключаецца ў тым, што людзі проста не ведаюць, чым індульгенцыя з’яўляецца на самой справе.
Больш за два тыдні таму, 11 кастрычніка, мы распачалі Год веры; гэты ж дзень, як многія ведаюць, з’яўляецца 50-й гадавінай адкрыцця Другога Ватыканскага Сабору. Няцяжка здагадацца пра інтэнцыі папы Бэнэдыкта XVI, які менавіта да гэтай даты прымеркаваў пачатак Года веры: багацце сваёй веры варта адкрываць у сімфоніі саборнага Касцёла.
Пад кантролем свядомасці (англ. mind control) разумеецца працэс, пры якім прымяняюцца метады і маніпуляцыі для змянення і/або скажэння ўспрыняцця, перакананняў, паводзінаў, эмоцый, вераванняў і працэсу прыняцця чалавекам рашэнняў, чым можа ўшчамляцца індывідуальная і калектыўная свабода, і, як наступства, прыводзіць да разбурэння цэласнасці асобы1.
У ХІХ ст. у Касцёле быў прыняты дагмат, які да сённяшняга дня застаецца незразумелым вялікай колькасці некатолікаў, але таксама і тых, хто належыць да Каталіцкага Касцёла. Гэта дагмат аб Беззаганным Зачацці Найсвяцейшай Панны Марыі.
Мяне завуць Аляксандр, і я бацька пакуль што двух дзяцей і муж адной жонкі. Адной, бо ў наш час стала модна мець некалькі жонак, у шлюбе, па-за шлюбам, афіцыйна і неафіцыйна. Мая жонка — жанчына. Я кажу жанчына, бо ў сучасным свеце, асабліва на Захадзе, дазваляюцца аднаполыя сужэнствы. Гэта супярэчыць Божай задуме і не паддаецца лагічнаму тлумачэнню здаровага чалавека. Паглядзім, што кажа пра гэта Біблія. Манагамія ў шлюбе існавала ад стварэння Адама і Евы на працягу некалькіх пакаленняў.
Міналі стагоддзі. Божы Провід паступова ператвараў экумену (так званы «ўвесь сусвет»), некалі апанаваную адзінай і магутнай Рымскай імперыяй, у нешта абсалютна іншае.
Уявім сабе такую сітуацыю — хлопец і дзяўчына доўга сустракаюцца, кахаюць адно аднаго, мараць аб тым, каб стаць мужам і жонкай і быць разам усё жыццё. Як пражыць гэты час да шлюбу? Паводле пануючай сёння культуры — трэба жыць так, нібыта ты ўжо ў шлюбе.
Яшчэ часам ад часу ў размове можна пачуць у адрас не зусім сціплага і добрага чалавека наступны выраз: «Ты ж нават Бога не баішся». Калісьці гэта выраз меў сваю сілу і ўздзеянне на людзей, калі амаль што ўсе навокал сур’ёзна ставіліся да рэлігійных аспектаў жыцця. Сёння ж ён амаль ні да каго не прамаўляе, тым больш не нясе ўжо сваю маральную нагрузку.
Напэўна, вам даводзілася сустракаць пытанне: якую кнігу або рэч вы ўзялі б з сабой на бязлюдную выспу? Многія ўзялі б Біблію, але варыянтаў адказаў увогуле вельмі шмат.
Часцей за ўсё дыскусіі паміж праціўнікамі і прыхільнікамі абортаў прыходзяць да пытання: эмбрыён — гэта чалавек ці не? На адным з сайтаў «Pro choice» ёсць такі прыклад: жанчына, цяжарнасць якой была пажаданай, можа адчуваць любоў да эмбрыёна, успрымаць яго як асобнага і ўнікальнага чалавека, доўгачаканага члена яе сям’і.
«Памятай дзень святы святкаваць» — кажа трэцяя Божая запаведзь. А Каталіцкі Касцёл тлумачыць, што нядзеля (Дзень Пана) — гэта дзень адпачынку і асвячэння сябе. Здаецца, усё зразумела, але ў цэлым, абагулена. Бо калі бяром нашую нядзелю, узнікае мноства пытанняў, што ж усё-такі можна рабіць, а што нельга. Сёння будзем шукаць адказы на пытанні чытачоў адносна трэцяй запаведзі. 
12 сакавіка 2000 г. у ватыканскай базыліцы адбылася ўнікальная гістарычная падзея — Папа Рымскі ўстаў на калені і прасіў прабачэння ў Бога і чалавецтва за грахі, якія Касцёл учыніў на працягу гісторыі. Трэба адзначыць, што гэты учынак Яна Паўла ІІ выклікаў неадназначную рэакцыю не толькі ў некаталіцкіх асяродках, але і ў самім Касцёле.
У сярэдзіне V стагоддзя можна было заўважыць, што Божы Провід, які дзейнічае ў сусветнай гісторыі, вядзе заходнюю і ўсходнюю часткі былой адзінай і магутнай Рымскай імперыі рознымі шляхамі. Такім чынам, і хрысціяне, якія ў сваёй большасці жылі на гэтых тэрыторыях, пачалі адрознівацца.
У разважаннях пра ролю бацькі ў сям’і нельга абысці чацвёртую Божую запаведзь. Шануй бацьку і маці… Бог даў нам праз Майсея 10 запаведзяў. Першыя тры з іх датычаць адносінаў з самім Створцам, а другая частка пачынаецца з адносінаў у сям’і.
«Бо для мяне жыццё — гэта Хрыстус, і смерць — гэта набытак» (Флп 1, 21). «Праўдзівае слова: калі мы разам з Ім памерлі, то з Ім і ажывём» (2 Цім 2, 11). На працягу многіх гадоў у нас у касцёлах я назіраю цікавую з’яву. У кастрычніку ў нашых парафіях асабліва ажыўляюцца парафіяне, нават тыя, якіх я называю святочнымі (яны прыходзяць у касцёл толькі па вялікіх святах).
Часта кажуць, што ў Касцёле прабачэнне грахоў можна купіць за грошы, маючы на ўвазе індульгенцыю або адпуст. Гэта не так, а пытанне заключаецца ў тым, што людзі проста не ведаюць, чым індульгенцыя з’яўляецца на самой справе.
Больш за два тыдні таму, 11 кастрычніка, мы распачалі Год веры; гэты ж дзень, як многія ведаюць, з’яўляецца 50-й гадавінай адкрыцця Другога Ватыканскага Сабору. Няцяжка здагадацца пра інтэнцыі папы Бэнэдыкта XVI, які менавіта да гэтай даты прымеркаваў пачатак Года веры: багацце сваёй веры варта адкрываць у сімфоніі саборнага Касцёла.
Пад кантролем свядомасці (англ. mind control) разумеецца працэс, пры якім прымяняюцца метады і маніпуляцыі для змянення і/або скажэння ўспрыняцця, перакананняў, паводзінаў, эмоцый, вераванняў і працэсу прыняцця чалавекам рашэнняў, чым можа ўшчамляцца індывідуальная і калектыўная свабода, і, як наступства, прыводзіць да разбурэння цэласнасці асобы1.
У ХІХ ст. у Касцёле быў прыняты дагмат, які да сённяшняга дня застаецца незразумелым вялікай колькасці некатолікаў, але таксама і тых, хто належыць да Каталіцкага Касцёла. Гэта дагмат аб Беззаганным Зачацці Найсвяцейшай Панны Марыі.
Мяне завуць Аляксандр, і я бацька пакуль што двух дзяцей і муж адной жонкі. Адной, бо ў наш час стала модна мець некалькі жонак, у шлюбе, па-за шлюбам, афіцыйна і неафіцыйна. Мая жонка — жанчына. Я кажу жанчына, бо ў сучасным свеце, асабліва на Захадзе, дазваляюцца аднаполыя сужэнствы. Гэта супярэчыць Божай задуме і не паддаецца лагічнаму тлумачэнню здаровага чалавека. Паглядзім, што кажа пра гэта Біблія. Манагамія ў шлюбе існавала ад стварэння Адама і Евы на працягу некалькіх пакаленняў.
