«Ніхто не застрахаваны ад меркантыльных спакусаў, я і сама раней наводзіла на людзей сурокі за грошы… Але аднойчы я зразумела, што ўсе мае ўчынкі дрэнныя… Дапамагаючы адным, я калечу іншых. Я зразумела, што ісці на здзелку з д’яблам заўсёды небяспечна», — гэта словы адной вядзьмаркі — зоркі папулярнага расійскага шоу, якое прапагандуе магію і акультызм.

Марыя Магдалена — адна з самых спрэчных і, у той жа час, прывабных постацяў Новага Запавету. Менавіта наконт яе і гісторыі яе жыцця існуе хіба што найбольш памылковых стэрэатыпаў. Нам здаецца, што мы шмат ведаем аб ёй, але калі пачаць «капаць» глыбей, хутка стане зразумелым, што на самой справе вядома аб ёй няшмат.

Праз чатыры гады пасля заканчэння чацвёртага крыжовага пахода, у выніку якога быў разрабаваны Канстанцінопаль, папа Інакенцій ІІІ аб’явіў аб пачатку новага крыжовага пахода. На гэты раз вораг не знаходзіўся за далёкімі марамі, а ў цэнтры хрысціянскага свету — на поўдні Францыі.

У рэдакцыю нашага парталу часта прыходзяць лісты з пытаннямі адносна сакрамэнтаў. Усе пытанні — індывідуальныя і асабістыя, аднак даюць зразумець, што нашых чытачоў, як практыкуючых католікаў, так і тых, хто рэдка заглядваюць у касцёл, цікавяць адны і тыя ж пытанні ў адносінах да першасных рэчаў. Таму мы вырашылі правесці так званы лікбез. Спадзяёмся, інфармацыя будзе для вас карыснай.

Леў, Папа Рымскi (440–461), ва ўсе часы быў шанаваны як католiкамi, так i праваслаўнымi, як святы пастыр i аўтарытэтны настаўнiк веры. У яго творах знаходзiм таксама ясную навуку пра асаблiвую ролю i заданне Апостала Пятра ў новым Народзе Божым¹.

Калі існуе тэма, якая чырвонай лініяй прасяквае большасць апавяданняў аб касцёльных сакрэтах, то гэта тэма Святога Грааля. На працягу амаль 800 гадоў ён з’яўляецца дасканалым сімвалам вялікай, вечнай таямніцы, якую людзі імкнуцца пазнаць. Аб гэтым мы пагаворым у сённяшняй праграме.

Сучасную эпоху часам называюць эпохай стрэсу і неспакою. Сапраўды, звесткі аб выбухах, стыхійных бедствах, эканамічных праблемах, новых хваробах і пагрозах эпідэмій паўтараюцца амаль кожны дзень і каго заўгодна могуць абрынуць у стан суму і страху. Страх, неспакой становяцца аднымі з асноўных эмоцый нашага часу.

Напэўна, кожнага з нас турбуюць розныя праблемы, як знешняга, так i ўнутранага характару. Ёсць праблемы, якiя маюць лакальны характар i датычацца меншай групы людзей, напрыклад, сямейныя, а ёсць праблемы больш шырокага радыусу дзеяння, што могуць закранаць ужо ўсю грамадскасць.

У 1870 г. быў прыняты дагмат, які лічыцца самым спрэчным у гісторыі Касцёла — дагмат аб беспамылковасці Папы. Многія часта разумеюць пад гэтым «безграхоўнасць». Аднак гэта не так. Каталіцкі Касцёл, грунтуючыся на Бібліі, навучае, што Папа, дзякуючы асабліваму дару Святога Духа, не можа рабіць памылак у пытаннях веры і маралі, калі існуюць адпаведныя ўмовы.

Сёння, як ніколі раней, паддаюць аналізу і навуковым даследаванням не толькі тэму чалавечага жыцця, але і самога чалавека. Колькасць поглядаў і гіпотэз пра паходжанне і прадвызначэнне чалавека такая вялікая, што людзі самі ўжо не ведаюць, якія з іх праўдзівыя.

У віну Пію ІХ часта ставяць «асуджэнне сучаснасці» ў выданым ім у 1864 г. дакуменце пад назвай «Sillabo» — спісу памылковых ідэй і з’яваў новага часу, сярод якіх: лібералізм, атэізм, камунізм, сацыялізм, рэлятывізм. Акрамя таго, дакумент асуджаў «грамадзянскія шлюбы» і адлучаў ад Касцёла лідараў італьянскага нацыянальнага Адраджэння. Што кіравала Папам у прыняці такога рашэння, што ён асудзіў на самой справе і ці лічыў ён сучаснасць памылкай? Аб гэтым мы пагаворым у сённяшняй праграме.

Аднойчы я знайшла ў Інтэрнэце міні-тэст «Да якога кінажанру падобная ваша сітуацыя на працы?». Варыянты адказаў: на фільм жахаў, баявік, меладраму, вытворчую драму — яскрава далі зразумець, што пытанне адносінаў паміж калегамі часта не выклікае ніякага аптымізму.

26 красавіка. 26-я гадавіна аварыі ў Чарнобылі. Узгадваю, як у мінулым годзе ўпершыню ў жыцці я трапіў у радыяцыйную зону адсялення. Дапамагаў мясцовым святарам перад Вялікаднем наведаць састарэлых і хворых католікаў, якія засталіся ў паўразбураных і забытых вёсачках на беларуска-украінскім памежжы, у мёртвай зоне.

Калi параўнаць праваслаўныя іконы Святой Тройцы і 12-ці Апосталаў¹, то можна ўбачыць, як таямніца роўнасці Асобаў Святой Тройцы цудоўна адлюстроўваецца ў Калегіі Дванаццаці. Каталіцкае навучанне аб Касцёле ніякім чынам не разбурае гэтай дзіўнай гармоніі, а наадварот, адкрывае шматграннасць гэтай таямніцы.

У апісаннях гэтага віду баявога мастацтва прысутнічаюць два элементы: па-першае, развіццё асабістых фізічных і інтэлектуальных здольнасцяў, — і тут няма ніякіх «супрацьпаказанняў». І па-другое, узгадваецца пра «духоўнае развіццё чалавека» як аб адным з вымярэнняў каратэ. І калі пад гэтым маецца на ўвазе канцэпцыя дасканаласці, тыповая для будызму, то гэта непрымальна для хрысціяніна.