Адным з найвялікшых дасягненняў апошняга часу, безумоўна, з’яўляецца камп’ютар, а таксама ўся «інфраструктура», створаная на яго падставе. Найбольш вядомы кампанент гэтай «інфраструктуры» — сусветная сетка Інтэрнэт. Людзі хутка заўважылі патэнцыял камп’ютара і яго магчымасці, якія можна выкарыстоўваць у розных галінах дзейнасці чалавека: прамысловасці, гаспадарцы, медыцыне, адукацыі, адпачынку.

25 студзеня 2007 г. нью-ёркскае выданне «National Review» апублікавала артыкул генерала Іона Міхая Пачэпы, сакрэтнага агента самага высокага рангу з тых, якія здолелі ўцячы з савецкага лагера. Сёння ён з’яўляецца грамадзянінам Злучаных Штатаў, але да канца 1978 г. быў генералам румынскага камітэта дзяржбяспекі «Securitate».

Пасля саміх сужонкаў цешча з’яўляецца, здаецца, самым папулярным персанажам анекдотаў і гісторый аб сямейным жыцці. Трэба прызнаць, што з яе з’яўленнем такія гісторыі сталі набываць характар «чорнага гумару»: цешча, як можа, атручвае жыццё сужонкам, падкідваючы ім у суп бітае шкло, адмываючы ад каструлек тэфлонавае покрыва ці прынамсі загадваючы пахаваць сябе ў Крамлёўскім муры.

Вялікая колькасць біскупаў змянілася за ўсю гісторыю на пасадзе Апостальскай Сталіцы. Паходзілі яны з розных народаў і сацыяльных групаў. Але калі паспрабаваць знайсці адну агульную рысу, якая б іх усіх аб’ядноўвала і адначасова адрознівала ад біскупаў іншых сталіц Касцёла, то гэта — свядомасць сваёй адказнасці за Паўсюдны Касцёл і Божай дапамогі ў выкананні гэтага паклікання.

«...пашлі мяне ў Юдэю, у горад грабніц айцоў маіх, каб я адбудаваў яго» (Нм 2, 1–8). Так Нээмія просіць Артаксэркса — караля Персіі — даць яму паўнамоцтвы намесніка ў Ерузалеме.

Адным з самых балючых пытанняў у гісторыі Касцёла з’яўляецца раскол на ўсходніх і заходніх хрысціян. Яго наступствы, звязаныя з узаемнымі абвінавачваннямі, адсутнасцю дыялога і любові, якая павінна існаваць паміж вызнаўцамі Хрыста, на працягу амаль тысячы гадоў перашкаджалі плённа сведчыць аб евангельскім пасланні.

Менавіта з такім пытаннем звярнулася да мяне ў лісце мая чытачка са сваімі сяброўкамі. Пытанне мне падалося вельмі актуальным і цікавым для маладых дзяўчат, таму з задавальненнем паспрабую на яго адказаць.

Вераванні, заснаваныя на заклёнах і магіі, былі характэрнымі для ўсіх старажытных культур. Але адносіны да іх былі розныя. Ужо ў законах Майсея габрэям забаранялася карыстацца магіяй і варажбой. Рымскае права таксама карала за магію спаленнем на кастры. Аднак у дакументах, якія сведчаць аб жыцці першых хрысціянскіх супольнасцяў, мы не знаходзім увогуле ніякіх згадак аб наяўнасці чарадзейства.

Так дзіўна, што не можаш дапамагчы тым, каго любіш… Дзіўна незразумела цяжка… Чаму мая любоў, такая сапраўдная, вялікая, здаецца, усемагутная, ніяк не можа ўратаваць ад болю любімых людзей?

На світанку 13 кастрычніка 1307 г. сакрэтная паліцыя французскага караля Філіпа IV Прыгожага правяла аперацыю, якую можна параўнаць з дзейнасцю спецслужбаў таталітарных рэжымаў ХХ ст. За адну ноч ва ўсёй Францыі былі арыштаваны амаль усе да аднаго члены манаскага рыцарскага ордэна тампліераў.

Сёння мы працягнем размову аб асаблівасцях сужэнскага жыцця і абмяркуем такія з’явы, як сумеснае пражыванне і грамадзянскі шлюб.

Пра Эўхарыстыю можна казаць шмат. Мы ж у сваім лікбезе, ставім самыя простыя, часам банальныя пытанні, але, як аказваецца дастаткова актуальныя.

Найсвяцейшая Панна Марыя ведала, чаго Яна жадае. «Вось Я, слуга Панская», — так Яна назвала сябе. А як ты назавеш сябе? Кім ты даводзішся Пану Богу? Марыя не разумела ўсяго таго, што адкрываў Ёй Бог, але Яна захоўвала Яго словы ў сваім сэрцы, а самае галоўнае — была Яму верная. Яна атрымала перамогу ў цяжкай бітве, таму што Бог быў з Ёй, а Яна — з Богам. Яна збаўлена. І таму Яна — жанчына, апранутая ў сонца; пад нагамі ў Яе — месяц, і на галаве Яе — вянок з дванаццаці зорак.

Калі прамаўляецца імя Галілеа Галілея, перад вачыма ўзнікае вобраз закатаванага навукоўцы, закаванага ў кайданы, які з гонарам кідае ў твар інквізітару-дамініканіну словы «Eppur si muove!» — «І ўсё ж яна верціцца!», даказваючы сваю тэорыю аб тым, што Зямля верціцца вакол Сонца.

— Скажыце, Шура, шчыра, колькі вам трэба грошай для шчасця? — спытаў Астап. — Толькі падлічыце ўсё.
— Сто рублёў, — адказаў Балаганаў, са шкадаваннем адрываючыся ад хлеба з каўбасой.
— Ды не, вы мяне не зразумелі. Не на сённяшні дзень, а ўвогуле. Для шчасця. Зразумела? Каб вам добра было на свеце.
— Балаганаў доўга думаў, нясмела ўсміхаючыся, і, нарэшце, аб’явіў, што для поўнага шчасця яму патрэбна 6400 рублёў і што з гэтай сумай яму будзе на свеце вельмі добра.
— Добра, — сказаў Астап, — атрымайце пяцьдзясят тысяч.