Сёння я б хацела абмеркаваць з вамі, паважаныя чытачы, некалькі практычных пытанняў аб выхаванні дзяцей-дашкольнікаў, якія найбольш часта задаюць бацькі падчас псіхалагічных кансультацый. Спадзяюся, што гэтая інфармацыя будзе для вас карыснай.
«Жыве дзяўчынка і ў сваіх марах і фантазіях чакае і марыць хутчэй сустрэць свайго прынца на белым кані і, нарэшце, збегчы з гэтай абрыдлай хаты. Менавіта таму яна такая далікатная, чулая і спагадная да любога мужчыны, які першы яе абдыме, прылашчыць і абагрэе... Такая дзяўчына калі пакахае, то да канца — на ўсё жыццё. Яна здольная ахвяраваць усім — часам, прэстыжам, прыгажосцю, жаноцкасцю, абы яе каханаму было добра».
«Род чалавечы павінен дасягнуць адзінства праз шматлікасць; ён павінен вучыцца быць адзіным Касцёлам, захоўваючы ўсю разнастайнасць формаў мыслення і дзейнасці, культур і цывілізацый» (Ян Павел ІІ, «Пераступіць парог надзеі»).
«Людзі ідуць, узяўшыся за рукі ў промнях сонечнага святла... Гэта гісторыя здарылася амаль 10 год таму, але і сёння кожны з нас успамінае яе як вялікі знак Божай любові. Тады Бог уратаваў наша жыццё і пачуў малітву», — распавядае Аляксандра Шчыглінская, фатограф Catholic.by.
Гульня з’яўляецца асноўным відам дзейнасці дзіцяці-дашкольніка. Менавіта яна спрыяе здароваму псіхалагічнаму развіццю і выхаванню дзяцей. Гульні развіваюць уяўленне, фантазію, пераносяць дзіця ў іншы, чароўны свет, дзе яно можа быць кім заўгодна: прынцэсай і рыцарам, касманаўтам, доктарам, настаўнікам, або нават якой-небудзь жывёлай ці казачным персанажам.
«Тады Ірад, убачыўшы, што мудрацы ашукалі яго, вельмі разгневаўся і паслаў пазабіваць усіх хлопцаў у Бэтлееме ды ва ўсіх ваколіцах яго, ад двух гадоў і менш, паводле часу, які выведаў ад мудрацоў.
Ідучы за зоркай, мудрацы знайшлі Дзіцятка Езуса, перад якім упалі ніцма і якому прынеслі дары. Пазней традыцыя народнага ўшанавання мудрацоў аказалася цесна звязанай з урачыстасцю Аб’яўлення Пана (6 студзеня), якая ў некаторых краінах таксама мае назву свята Трох мудрацоў або Трох каралёў.
Шэсць пунктаў «Пазітыўнага бацькоўскага плану», як можна заўважыць, з’яўляюцца асновай выхавання дзіцяці любога ўзросту. Што ж асаблівага можна сказаць аб выхаванні дзяцей у перыяд ад нараджэння да школы?
«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». У адносінах паміж некаторымі хрысціянамі розных канфесій можна спаткаць две пазіцыі, якія вонкава могуць здавацца зычлівасцю і дбаннем пра адзінства, але на самой справе супярэчаць сапраўднаму адзінству ў праўдзе.
Першыя гады ў жыцці дзіцяці з’яўляюцца вельмі важным перыядам, калі фарміруецца ягоная асоба, засвойваюцца нормы і правілы паводзінаў, фарміруецца чалавечая індывідуальнасць. Гэта складаны і вельмі адказны перыяд для бацькоў, бо менавіта ў гэты час яны закладаюць асновы будучага шчасця ці няшчасця сваіх дзяцей.
«Я не алкаголік. Бо алкаголік — гэта брудная, бясполая істота, якая апусцілася, што ляжыць у канаве ці дзесьці ў кустах, пад плотам. А я не алкаголік. У мяне ёсць жонка, машына, кватэра, добрая праца. У мяне нічога не баліць. У мяне ёсць двое дзяцей. Я не алкаголік, бо ад алкаша брыдка смярдзіць, а я пахну добра; алкаголікі абадраныя і вашывыя, а я чыста апрануты, выпрасаваны і дагледжаны. Які з мяне алкаголік?»
У маўклівасці ночы нараджаецца Езус Хрыстус. Ён прыходзіць у наш свет зямны, каб адкрыць у нас праўду. Але якую? Якую праўду пра нас адкрые наш Добры Езус? І хто мы побач з Ім у гэтай ночы і ў гэтым жыцці? Хто мы ёсць па задуме Пана і якія ў Яго на нас планы?
Назва цыклу артыкулаў «Асцярожна — дзеці!» абрана мною невыпадкова. На жаль, у сучасных сем’ях дарослыя вельмі часта не праяўляюць той самай асцярожнасці, далікатнасці ў стаўленні да дзяцей у іх выхаванні, што вядзе да зламаных дзіцячых і дарослых лёсаў.
Большасць людзей ужываюць алкаголь проста таму, што гэта з’яўляецца незразумелай традыцыяй нашага беларускага грамадства. Сёння кніжныя прылаўкі мільгаюць складанкамі тостаў на ўсе выпадкі жыцця. Аналізуючы падобныя выданні, разумееш: што б ні рабіў чалавек, дзе б ён ні знаходзіўся — заўсёды ёсць нагода выпіць.
Апошнім часам усё большую моц і ўплыў набіраюць разнастайныя тэхнікі маніпулявання. Мы гаворым аб тым, як сродкі масавай інфармацыі маніпулююць масавай свядомасцю, чытаем рэкламу разнастайных установаў, якія запрашаюць «стаць больш упэўненым у сабе і навучыцца кантраляваць акружаючых», і, нарэшце, свядома ці падсвядома выкарыстоўваем маніпуляцыі ў камунікацыі з нашымі блізкімі і сябрамі.
Сёння я б хацела абмеркаваць з вамі, паважаныя чытачы, некалькі практычных пытанняў аб выхаванні дзяцей-дашкольнікаў, якія найбольш часта задаюць бацькі падчас псіхалагічных кансультацый. Спадзяюся, што гэтая інфармацыя будзе для вас карыснай.
«Жыве дзяўчынка і ў сваіх марах і фантазіях чакае і марыць хутчэй сустрэць свайго прынца на белым кані і, нарэшце, збегчы з гэтай абрыдлай хаты. Менавіта таму яна такая далікатная, чулая і спагадная да любога мужчыны, які першы яе абдыме, прылашчыць і абагрэе... Такая дзяўчына калі пакахае, то да канца — на ўсё жыццё. Яна здольная ахвяраваць усім — часам, прэстыжам, прыгажосцю, жаноцкасцю, абы яе каханаму было добра».
«Род чалавечы павінен дасягнуць адзінства праз шматлікасць; ён павінен вучыцца быць адзіным Касцёлам, захоўваючы ўсю разнастайнасць формаў мыслення і дзейнасці, культур і цывілізацый» (Ян Павел ІІ, «Пераступіць парог надзеі»).
«Людзі ідуць, узяўшыся за рукі ў промнях сонечнага святла... Гэта гісторыя здарылася амаль 10 год таму, але і сёння кожны з нас успамінае яе як вялікі знак Божай любові. Тады Бог уратаваў наша жыццё і пачуў малітву», — распавядае Аляксандра Шчыглінская, фатограф Catholic.by.
Гульня з’яўляецца асноўным відам дзейнасці дзіцяці-дашкольніка. Менавіта яна спрыяе здароваму псіхалагічнаму развіццю і выхаванню дзяцей. Гульні развіваюць уяўленне, фантазію, пераносяць дзіця ў іншы, чароўны свет, дзе яно можа быць кім заўгодна: прынцэсай і рыцарам, касманаўтам, доктарам, настаўнікам, або нават якой-небудзь жывёлай ці казачным персанажам.
«Тады Ірад, убачыўшы, што мудрацы ашукалі яго, вельмі разгневаўся і паслаў пазабіваць усіх хлопцаў у Бэтлееме ды ва ўсіх ваколіцах яго, ад двух гадоў і менш, паводле часу, які выведаў ад мудрацоў.
Ідучы за зоркай, мудрацы знайшлі Дзіцятка Езуса, перад якім упалі ніцма і якому прынеслі дары. Пазней традыцыя народнага ўшанавання мудрацоў аказалася цесна звязанай з урачыстасцю Аб’яўлення Пана (6 студзеня), якая ў некаторых краінах таксама мае назву свята Трох мудрацоў або Трох каралёў.
Шэсць пунктаў «Пазітыўнага бацькоўскага плану», як можна заўважыць, з’яўляюцца асновай выхавання дзіцяці любога ўзросту. Што ж асаблівага можна сказаць аб выхаванні дзяцей у перыяд ад нараджэння да школы?
«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». У адносінах паміж некаторымі хрысціянамі розных канфесій можна спаткаць две пазіцыі, якія вонкава могуць здавацца зычлівасцю і дбаннем пра адзінства, але на самой справе супярэчаць сапраўднаму адзінству ў праўдзе.
Першыя гады ў жыцці дзіцяці з’яўляюцца вельмі важным перыядам, калі фарміруецца ягоная асоба, засвойваюцца нормы і правілы паводзінаў, фарміруецца чалавечая індывідуальнасць. Гэта складаны і вельмі адказны перыяд для бацькоў, бо менавіта ў гэты час яны закладаюць асновы будучага шчасця ці няшчасця сваіх дзяцей.
«Я не алкаголік. Бо алкаголік — гэта брудная, бясполая істота, якая апусцілася, што ляжыць у канаве ці дзесьці ў кустах, пад плотам. А я не алкаголік. У мяне ёсць жонка, машына, кватэра, добрая праца. У мяне нічога не баліць. У мяне ёсць двое дзяцей. Я не алкаголік, бо ад алкаша брыдка смярдзіць, а я пахну добра; алкаголікі абадраныя і вашывыя, а я чыста апрануты, выпрасаваны і дагледжаны. Які з мяне алкаголік?»
У маўклівасці ночы нараджаецца Езус Хрыстус. Ён прыходзіць у наш свет зямны, каб адкрыць у нас праўду. Але якую? Якую праўду пра нас адкрые наш Добры Езус? І хто мы побач з Ім у гэтай ночы і ў гэтым жыцці? Хто мы ёсць па задуме Пана і якія ў Яго на нас планы?
Назва цыклу артыкулаў «Асцярожна — дзеці!» абрана мною невыпадкова. На жаль, у сучасных сем’ях дарослыя вельмі часта не праяўляюць той самай асцярожнасці, далікатнасці ў стаўленні да дзяцей у іх выхаванні, што вядзе да зламаных дзіцячых і дарослых лёсаў.
Большасць людзей ужываюць алкаголь проста таму, што гэта з’яўляецца незразумелай традыцыяй нашага беларускага грамадства. Сёння кніжныя прылаўкі мільгаюць складанкамі тостаў на ўсе выпадкі жыцця. Аналізуючы падобныя выданні, разумееш: што б ні рабіў чалавек, дзе б ён ні знаходзіўся — заўсёды ёсць нагода выпіць.
Апошнім часам усё большую моц і ўплыў набіраюць разнастайныя тэхнікі маніпулявання. Мы гаворым аб тым, як сродкі масавай інфармацыі маніпулююць масавай свядомасцю, чытаем рэкламу разнастайных установаў, якія запрашаюць «стаць больш упэўненым у сабе і навучыцца кантраляваць акружаючых», і, нарэшце, свядома ці падсвядома выкарыстоўваем маніпуляцыі ў камунікацыі з нашымі блізкімі і сябрамі.
